Шырав
Шырав ĕçĕ:
Тен, эпир, вӑл пӗчӗкҫӗ тата пит илемлӗ пирки, хӑюсӑр пулнӑ пулӗ: пур илемлӗ япала та хӑйне хисеплеттерет, ӑна хытса кӗҫҫеленсе кайнӑ ҫынсем те хисеплеҫҫӗ.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Тен, ку хӑюсӑрлӑх вӑл пирӗнпе пӗрле нумай ларманнинчен килнӗ пуль: вӑл, пӗлӗт ҫинчен ӳкекен ҫӑлтӑр пек, пирӗн куҫ умӗнче ярӑнса илет те — ҫухалать.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Чӑн та, эпир палланӑ, эпир пӗлнӗ хӗрарӑмсем урӑхла сӑмаха тивӗҫлӗ те пулман-и, тен.И это понятно, ибо те женщины, которых мы знали, может быть, и не стоили иных речей.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Юрӑсемсӗр пуҫне пирӗн тата темле ырӑ, темле эпир юратакан япала пурччӗ, ҫав япала пирӗншӗн хӗвел вырӑнне пулнӑ-и, тен.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Тен, тӑрайман та пулӑттӑм, чирлисене пӑхакан хӗр питӗ тӑрӑшрӗ.Надо быть, даже и не встал бы, да сиделка очень уж за меня хлопотала.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Тен, илетӗн?
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Мӑнтарӑнсем, вӗсем эпӗ Коновалова илсе каясран — ҫапла вара, ҫак ӗҫке, тен, пӗр эрне кӗтни кӑлӑхах пуласран хӑраҫҫӗ.Бедняги боялись, что я уведу Коновалова — угощение, которое они ждали, быть может, целую неделю.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Тен, тӳрленӗ?!
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ун чухне вара Пилапа Сысойка та — вӑй-хӑват илӗччӗҫ-и, тен?
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ҫавӑн пеккисем, чӗррисемех, урампа теҫеткен ҫӳреҫҫӗ-и, тен, эсӗ вӗсене куратӑн, анчах та хӑйсем ҫинчен нимӗн те пӗлместӗн… вӗсем ҫумӗнче санӑн ним ӗҫ те ҫук… иртеҫҫӗ те иртеҫҫӗ…
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Хӑйшӗн вырӑн тупӗ, — тен, ҫынах пулӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Вӑл пур, тен, мана йӗксӗк вырӑнне хурать, мана манчӗ тесе шухӑшлать»..Она, чай, поди, мерзавцем меня считает, думает — я про нее забыл…
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Унтан вара хӑйне намӑс пулнипе-и тен, шуйттан ҫуртаран хӑранӑ пек, таҫта кайса ҫухалать.Тогда стыдно ему бывает, что ли, он пропадает куда-то, как нечистый дух от ладана.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Эпӗ ҫак кӗске заметкӑна вуласа тухрӑм та, ҫав шухӑшлӑ ҫын пурнӑҫран мӗн сӑлтавпа пӑрахса кайма шут тытнине, тен, кӑшт уҫҫӑнрах ӑнлантарса пама пултарӑп, тесе шухӑшларӑм: эпӗ ӑна пӗлеттӗм.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ҫунатусем сана тен ҫӗклӗҫ, вара каллех пӗрер самантлӑх тӳпе ытамӗнче ас пурӑнӑн!»Быть может, крылья тебя поднимут и поживешь ты еще немного в твоей стихии».
Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.
Шыв ҫинчи ав ҫав кӗмӗл тӗслӗ тӗпренчӗксем те тен вӑлах… кам пӗлет?
Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.
Тен, вӑл ак ҫак кӑпӑкра…
Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.
Юратнӑ вӑл ҫав ҫынсене, ҫавӑнпа та: «тен, мансӑр йӑлтах вилсе пӗтӗҫ» тесе шухӑшланӑ.Он любил людей и думал, что, может быть, без него они погибнут.
III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Вӑл, тӗлӗрнӗ пек пулса, пуҫне пӑркаласа, тем пӑшӑлтатать… кӗлтӑвать-и, тен.Она же дремала, качая головой, и тихо шептала что-то… может быть, молилась.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Халӗ — вӑхӑт ҫитрӗ ак — хам ӗнтӗ ҫын хыҫӗнчен ҫӗлен пек ҫӗр ҫумӗпе шӑватӑп, тен, вилӗме хирӗҫ шӑватӑп, тетӗп.А вот оно, пришло время — и я за человеком поползла змеей по земле и, может, на смерть свою ползу.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.