Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

Мана канлӗх ҫеҫ пама ыйтатӑп эпӗ.

Куҫарса пулӑш

VII // .

— «Канлӗх мар, хӗҫ…»

Куҫарса пулӑш

III // .

Ниҫта та канлӗх памаҫҫӗ ӗнтӗ.

Просто ни минуты покоя не дают.

XI // .

Чун асапланса чӗтренипе кӑнтӑрла та, ҫӗрле те канлӗх паман, ҫак асап вилӗмрен те йывӑр пулнӑ.

Беспомощность человеческой души, пережитое надругательство, худшее, чем смерть, не давали покоя ни днем, ни ночью.

IX // .

Хӑрушлӑх ҫук, анчах чӑн-чӑн канлӗх те ҫук.

Страха не было, но не было и настоящего покоя.

Ҫӗрлехи хуралта // .

Ҫакӑ вӑл ыратакан шӑл пӗр самантлӑха та канлӗх паман чухнехи пекех ӗнтӗ.

Это как зубная боль, что ни на минуту не оставляет тебя в покое.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // .

— Виҫӗ цифра пур, вӗсем, Германӑн виҫӗ карчӗ пекех, мана та канлӗх памаҫҫӗ.

— Есть три цифры, которые, как у Германа три карты, не дают мне покоя.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // .

Ҫав пӑнчӑсем ҫав тери вӗтӗ, йӗп вӗҫӗ пек кӑна пулнӑ, ҫапах та вӗсем ӑна канлӗх паман, ҫавӑнпа та вӑл эрнере икӗ хутчен, ҫывӑрма выртас умӗн, пит ҫӑмартисене ҫине тӑрсах пыл тӗслӗ мазь сӗрнӗ.

Мелкие, как уколы иголки, они всё-таки мешали ей, и дважды в неделю, перед сном, она усердно втирала в кожу щёк мазь медового цвета.

II сыпӑк // .

Ҫакӑ ӑна пӗр самантлӑха та канлӗх памарӗ.

Это не давало ему покоя ни на минуту.

II сыпӑк // .

Анчах халӗ эпӗ канлӗх тупаймастӑп, тем пек ӳпкелешетӗп: арӑмпа, ачапа пӗрле пурӑнтӑм, вӗсемпе пӗр сывлӑшпа сывласа пурӑнтӑм — ҫапах та вӗсенчен инҫетре пултӑм.

Однако я сейчас места не нахожу себе и с горечью думаю: жил рядом с женой и ребенком, дышал одним с ними воздухом — и был все-таки далек от них.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // .

Пӗр шухӑш пур, канлӗх памасть.

Мысль одна есть, покою не дает.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // .

— Ҫак ҫӑпан пире миҫе ҫул хушши ӗнтӗ канлӗх памасть.

— Болячка, которая не дает нам покою уже столько лет.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // .

— Ӗҫре сире Грубский хӑшпӗр енчен канлӗх памасть-и?

— Разве Грубский не привносит элемента беспокойства в вашу работу?

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // .

Халӗ эпӗ хама хам канлӗх памӑп!

Я теперь сам себе спуску не дам!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // .

Ковшов каллех боецсене пӗр самант та канлӗх памарӗ.

Ковшов опять не дал бойцам ни минуты покоя.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // .

Ҫав тери вӑрӑм трасса ҫинче сапаланса пурӑнакан, пӗр-пӗринпе телефонпа та ҫыхӑнса тӑман ҫынсем ҫинчен шутлани ӑна канлӗх паман.

Не давали покоя тревожные мысли о людях трассы, разбросанных на огромном пространстве, пока еще разобщенных, не связанных даже телефонным проводом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // .

— Сирӗн тӑван пиччӳне, Лазарь Либермана, халӑх алӑ ҫупса мухтанисем сире те канлӗх памаҫҫӗ пулас!

— Аплодисменты, которые достаются на долю вашего братца Лазаря Либермана, не дают вам покоя.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // .

Пуҫа темле усал шухӑш та кӗрет, канлӗх тупаймастӑп.

В голову лезет всякая чертовщина, места себе не нахожу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // .

Пуҫ мими те, ӳт-пӗвӗ те унӑн канлӗх кӗтет.

И мозг и тело — все сразу потребовало покоя и неподвижности — сна.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // .

— Канлӗх ҫук.

— Покою нет.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // .