Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн ӗмӗчӗ ҫунни — кӑвак куҫӗсем таҫталла вӗҫӗ-хӗррисӗр тӳпене пӑхнинченех паллӑ.

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Сӑнасамӑр, хаклӑ тусӑм, асамлӑ ҫак тӳпене, хаяр лӑпкӑ океана тата хунарсен ҫутине, эпир тӗлӗнтермӗшсен хушшинче пурӑнатпӑр, вӗсен хӑвачӗ тӗлӗшпе эпир сивлек.

 — Посмотрите, друг мой, на это волшебное небо и грозный тихий океан и огни фонарей, — мы живем среди чудес, холодные к их могуществу.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Шӑпах халӗ япӑх ҫанталӑк аванланчӗ; тӳпене ҫӗр ҫиҫеҫҫӗ, кӑшкӑраҫҫӗ.

Как раз теперь дурная погода кончилась; небо и земля сияли, кричали.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Чусти лайӑх йӳҫсе хӑпарнӑран, минтер пекех кӑпӑшка та ҫемҫе килти ҫӑкӑр: хӗррисем такам ятарласа чӗпӗтсе тухнӑ лек кӑтӑр-кӑтӑр, пичӗ тулли те яка, тӳпене хӑпарса ҫитнӗ ҫуллахи хӗвел пекех.

Куҫарса пулӑш

VI // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Чӑнкӑ, тӑвӑр кукӑрӑлчӑксенче — пиртен чылай ҫӳлте — ҫутӑпа тӳпене хупласа стенасене сӑрса кӑтралатнӑ тӗмсен хушшинче сывлӑш юхӑмӗ йӗркеленнӗ, вӑл вӑрмансен ҫемҫе ҫилне аса илтерет; нӳрлӗх, тымарлансах ларнӑ шӑплӑх тата ӗмӗрхи ӗнтрӗк ҫав вырӑна сивлек те тискер сӗм кӗртеҫҫӗ, — ку манӑн кӑмӑл-туйӑмпа туллин пӗр килет.

В крутых, тесных изгибах стен, высоко над головой поросших почти скрывающим свет и небо кустарником, образовался воздушный ток, напоминающий мягкий ветер лесов; сырость, застоявшаяся тишина и вечные сумерки придавали этому месту характер мрачный и дикий, вполне отвечающий моему настроению.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Чулсем мана ҫут тӗнче аваллӑхӗ пирки аса илтереҫҫӗ; хӗвел айӗнчи тинӗс пек йӑлтӑркка тӳпене вара ҫӗрӗн хӑлхасӑр-чӗлхесӗр йӗкӗреш хӑраххипе танлаштаратӑп, — ӑна хӑйӗн ӑнланман тӑванне питӗнчен пӑхмашкӑн яланлӑхах чарнӑ.

Камни напоминали мне о древности мира, а яркое, как море под солнцем, небо я сравнивал с глухонемым близнецом земли, навеки осужденным без операции смотреть в лицо не понимающему его брату.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ҫӗрлелӗхӗн ыйхӑсӑр куҫӗсем чӗмсӗрлӗхпе сывлаҫҫӗ; ҫӑл куҫ шывӗлле тап-таса, тулли, чӑн-чӑн шӑплӑх сыхлать пуш хире, шӑплӑх тӗнчене вӗҫӗ-хӗррисӗр хӑйӗн айне путарнӑ, тӳпене ҫӗкленнӗ те патшаланать, хуҫаланать.

Бессонные глаза ночи дышали безмолвием; полное, совершенное, чистое, как ключевая вода, молчание стерегло пустыню, бесконечно затопив мир, уходило к небу и царствовало.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Пушӑ хир пекех хӑлхасӑр, шӑрӑх типӗтнӗ Суан Ылханать пек тӳпене те, хӗвеле те шыв ҫукран.

Там, где в зное лежит пустынный, глухой Суан, Я заклятью предаю небо четырех стран.

III. Ассунта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Чӗрӳне туртса кӑлар та пер эс тӗпсӗр тӳпене — самантрах умри тӗнчӳ ав сас памасӑр ӳпӗнет.

Если хочешь сердце бросить в увлекающую высь.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Ҫапӑҫу хирӗнчен нумай-нумай чун тӳпене ҫӗкленчӗ, анчах вӗсен хушшинче нимӗҫсен пӗр чунӗ те курӑнмасть.

Много поднялось к небу душ с поля сражения, но не было среди них ни одной немецкой души.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 293–301 с.

Экспедици пуҫлӑхӗ чӗнмерӗ, сӑмала пек хура тӳпене тата чарӑнми ӳкекен юра пула шап-шурӑ, тӗтреллӗ материк тӳремлӗхне сӑнать.

Начальник экспедиции молчал, рассматривая черное, как смола, небо и белую, туманную от падающего снега равнину материка.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 326–330 с.

Иккӗмӗш хут аҫа ҫапрӗ те — тӳпене ҫавӑрса кӗмсӗртетрӗ, чӳрече кантӑкӗнчен самантрах мӗскӗннӗн шакӑртаттарчӗ.

Второй удар грома охватил небо и отозвался в оконном стекле мгновенным жалобным звоном.

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Кӗлеткесен ҫӑмхисем ҫыхланса-явӑнса та татӑлса-ҫурӑлса, ҫавра ҫилле ҫаврӑна-ҫаврӑна е аялалла чул катрамӗлле вӗҫе-вӗҫе хӑйсен чарӑнми куҫӑмӗпе тӳпене океанпа пӗрлештереҫҫӗ.

Озаренные клубки тел, сплетаясь и разрываясь, кружась вихрем или камнем летя вниз, соединили в беспрерывном своем движении небо и океан.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл шӑпланчӗ те каҫхи тӳпене хушуллӑн тӗмсӗлчӗ.

Он замолчал и повелительно осмотрел вечернее небо.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

— Пӑхӑр-ха, пӑхӑр! — кӑшкӑрса ячӗ ҫак самантра манӑн аппа, вара эпир, вӑл куҫӗсене хӑрушла чарса пӑхнӑ тӗлелле йӗрлесе, акӑ мӗн сӑнарӑмӑр: тӳпене хӑвӑрт куҫакан тӗлӗнмелле карапсем талккӑшпех хупласа хунӑ; эпир халиччен курман такелажлӑ, парӑслӑ карапсене аса илтереҫҫӗ, сывлӑшра хӑйсен айӗнче мӗлкеленсе курӑнаҫҫӗ.

— Смотрите, смотрите! — закричала в это время моя сестра, и мы, следя за направлением ее ужасного взгляда, увидели, что все небо покрыто быстро несущимися таинственными кораблями со странным, невиданным такелажем, напоминающим парусные суда и имевшим как бы отражение под собой, в воздухе.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Эсир ирхи шуҫӑмран пуҫласа каҫхи шуҫӑмччен ахӑлтатса кулас килтерекен тӳпене курнӑ-и?

Видали вы небо, под которым хочется хохотать с зари до зари?

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Шӗвелсе кайнӑ хура пӗлӗт пӗтӗм тӳпене хупласа хунӑ та хӗвел хӑш тӗлтине пӗлме ҫук.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пуҫ тӑрринче ҫакӑнса, тӳпене хупласа хурса ешӗллӗхӗн чӗрӗ пуставӗ купаланнӑ; кайӑксем тӑрлата-тӑрлата вӗҫеҫҫӗ, йӗпсем тӑрӑнса тулнӑ, пиҫсе ҫитнӗ пысӑк ҫимӗҫсем сап-сарӑ.

Свисая над головой, громоздилась, загораживая небо, живая ткань зелени; перепархивали птицы; желтели созревшие большие плоды, усеянные колючками.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Нумай нациллӗ тата нумай тӗнлӗ пысӑк ҫемье йышӗнче — Раҫҫей патшалӑхӗнче — эпир пилӗк ҫӗр ҫула яхӑн ӗнтӗ, пӗтӗм ҫӗршывӑмӑрпа пӗрле ӑна аталантарас, ҫирӗплетес ӗҫе кашни хамӑр тӳпене хыватпӑр.

В составе большой многонациональной и многоконфессиональной семьи – Российского государства – мы почти полтысячелетия, вместе со всей страной вносим свой вклад в ее развитие, укрепление и процветание.

Чӑваш Республикин Пуҫлӑхӗ Чӑваш Республикин Патшалӑх Канашне янӑ Ҫыру // Олег Николаев. https://cap.ru/action/activity/sobitiya- ... darstven-1

Тӳпене парӑнтаракансен калама ҫук чаплӑ паттӑрлӑхне ҫирӗплетекен тӗслӗхсем Шуршӑлти Асӑну комплексӗнче упранаҫҫӗ, унта йышлӑ туристсемпе Чӑваш Ен хӑнисем тӑтӑшах пулса кураҫҫӗ.

Свидетельства беспримерного подвига покорителей неба собраны в Мемориальном комплексе в Шоршелах, который стал местом паломничества для многих туристов и гостей Чувашии.

Михаил Игнатьев Космонавтика кунӗ ячӗпе саламлани (2018) // Михаил Игнатьев. https://cap.ru/news/2018/04/12/news-3824924