Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хайхи сăмах пирĕн базăра пур.
Хайхи (тĕпĕ: хайхи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пырса ҫитет хайхи — хӑй хӑраса вилсех кайнӑ.

Входит трусится.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫитрӗ хайхи, вӑкӑр хӑмӑчӗ ҫумӗнчен темле тимӗр вӑтӑрса илчӗ те — каллех ман пата.

Подбег, выдернул из ярма железную занозу и опять рысью ко мне.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Токин хуторӗ хыҫӗнче чӗнтӗм те илтӗм хайхи пӗр йӗкӗте.

За Токийским хутором зову такого пахаря.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ну, тапранса каять хайхи.

Ну и пошло рвать.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗҫырсем илтнӗ те хайхи ҫакӑн ҫинчен, пӗрле пуҫтарӑнса, татӑлнӑ калаҫса:

А красноярские прослыхали такое дело, собрались и решили:

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑхатӑн та хайхи — ҫын пулса тӑнӑ, власть ӳсӗртсе янӑ та, ҫав ҫӳлӗк ҫинче тытӑнса ларасшӑн теприн тирне сӳме те хатӗр.

А глядишь — вылез в люди и сделается от власти пьяный, и готов шкуру с другого спустить, лишь бы усидеть на этой полочке.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кӗтӗм хайхи ун патне кабинета.

— Вошел к нему в кабинет.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— «Ҫитсе тытрӑн-и хӑть?» — ыйтать хайхи.

— «А догнал?» — спрашивает.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хайхи пӗлӗшӗм каларӗ-ха, казаксем вӗсем патӗнче те пӑлханаҫҫӗ, тет.

Казаки, односум говорил, волнуются и у них.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Мӗн тума сана пулемет?» — ыйтатӑп хайхи.

— «Зачем он тебе?» — спрашиваю.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Темле чин станицӑна каять», — шухӑшларӗ вӑл, кӗсри урапапа танлашнӑ май, Мишка шлепке айнелле куҫ хӗррипе пӑхса илчӗ те, — сехри хӑпса тухнипе тата тӗлӗннипе ҫан-ҫурӑмӗ тӑрӑх сивӗ сӑрӑлтатса чупнине туйса, ҫӑварне те карса пӑрахрӗ: сигарӑн хура вӗҫне чӑтӑмсӑррӑн чӑмласа, ҫутӑ куҫӗсене шуххӑн хӗстерсе, урапа ҫумне ҫурӑмӗпе тайӑнса выртса пыракан ҫын хайхи Степан Астахов пулчӗ кайрӗ.

«Чин какой-нибудь едет в станицу», подумал Мишка, ровняя кобылу с дрожками, он искоса глянул под поля шляпы и полураскрыл рот, чувствуя, как от страха и великого изумления спину его проворно осыпают мурашки: Степан Астахов полулежал на дрожках, нетерпеливо жуя черный ошкамелок сигары, щуря лихие светлые глаза.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑшкӑрнӑ ҫеҫ, пӳртрен хайхи ҫамрӑк турккӑ хӗрарӑмӗ чупса тухнӑ та вӑл та — салтак патне.

Только воскликнул, а из дома выбегает молодая турчанка и тоже к солдату.

Патаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Каяр утсем патне, хайхи.

— Пойдем, стал-быть, к коням.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Эппин, хайхи, ӑҫта ӑсатаҫҫӗ вӗсене? — интересленсе ыйтрӗ Христоня.

— Куда ж их, стал-быть, направляют? — поинтересовался Христоня.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Утне — хайхи лапах вӑкӑр пек хӗрлӗ ҫӑмлӑ, ҫурӑмӗ урлӑ кӗмӗл пиҫиххи пек шурӑ йӗр каҫаканнине — вӗлернӗ хыҫҫӑн, Максимка, йӗнерне ҫурӑмӗ ҫинче ҫӗклесе, тӑватӑ ҫухрӑм мекеҫленсе йӑтса пынӑ; унтан, урӑм-сурӑммӑн тапӑнса килекен шуррисенчен чӗррӗн хӑтӑлса ӳкме ҫуккине кура, йӗнерӗн капӑр кӑкӑрлӑхӗпе йӗвенне сӳсе илнӗ те хӑй халлӗнех ҫапӑҫу хирӗнчен пӑрахса кайнӑ.

Когда убили под ним коня — того самого, который бычачьей был масти, с серебряным ремнем вдоль спины, — вынес на себе Максимка седло, пер его четыре версты и, видя, что живым не уйти от яро наседавших белых, сорвал богатый нагрудник, взял уздечку и самовольно ушел из боя.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Суккӑр ҫын вӑл, хайхи, ялан пӗр-пӗр кӗтессе ҫитсе тӑрӑнать.

Слепой, стал-быть, всегда об углы бьется.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ҫапла пултӑр, хайхи… кӗтӗр пӑртаках.

— Стал-быть, так… повременим.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Качака пулчӗ, хайхи!

— Коза, стал-быть!

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Приказ ярса панӑ вӗсем: атамансене вырӑнтан кӑларса пӑрахмалла иккен те леш хайхи рыхком текеннине суйламалла.

Приказ от них пришел: чтоб атаманьев долой и чтоб эти выбрать рывкомы.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ыйтать хайхи ҫакӑнтан: «Пичче, тет, юрать-и крыльца патне?»

«Дядяня, можно возле крыльца?»

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех