Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйтать (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн пулнӑ сана? — ыйтать Элпи хӑрах куҫне хӗскелесе ҫӳлелле пӑхнӑ май.

— Что с тобой? — Эльби прищурила один глаз и смотрит снизу вверх в мою сторону.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Унтан ҫыпӑҫрӗ хайхи ман ҫума, ыйтать: мӗншӗн телейсӗр, телейсӗр сӑмаха мӗнле ӑнланаҫҫӗ?

Вот и привязался он с расспросами: почему несчастный и что такое несчастный?

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Асли: «Чей ӗҫес килмест-и? Сахаринпа тульккӗш», — тесе ыйтать.

Старший спрашивает: «Чаю не хотите? Только с сахарином».

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

 — «Мӗнле апла?» — тесе ыйтать хайхи.

— «Как так?» — спрашивает.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр ҫавнашкал маттурӗ ман куҫ умӗнчех ҫапла виҫӗ калмӑка тураса тӑкрӗ, унтан хӗҫне лаша ҫилхи ҫумне шӑлса илчӗ те, пирус чӗртсе, ман пата пычӗ, ыйтать хайхискер: «Эсӗ мӗн, мучи, куҫна чарса пӑхатӑн? — тет. — Кирлӗ-и, санне те пуҫна касса татам?»

При мне один такой молодец трех калмыков зарубил, а потом шашку вытер об конскую гриву, достал папироску, закурил, подъезжает ко мне, спрашивает: «Ты чего, дед, гляделки вылупил? Хочешь, тебе голову срублю?»

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӑматанне коридора лартрӗ те: «Ачасем ҫук-и?» тесе ыйтать.

Поставил чемодан в коридоре и спрашивает: «Детей нет?»

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Пӑрӑнӑр! — асӑрханма ыйтать вичкӗн куҫ.

Дорогу! — предупреждает, зорко глядя вперед, сорванец.

Пӗчӗк космонавт // Альбина Исемпи. Альбина Исемпи (Васильева А.П.) Пӗчӗк космонавт. — Шупашкар: 2008. — 16 с, илл.

Чӗркуҫленсе ларас патнех ҫитнӗ хӑй, каҫару ыйтать.

Чуть не на коленям просил прощения за ту «пьяную выходку».

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ача пек, кӗтессе хӗсӗнсе ларать, пуҫне пӗркет, хӑлхисене хуплать те: «Сережа, чарӑнмарӗ-и-ха?» — ыйтать чӗтрекен сасӑпа.

Она, как ребенок, забивалась в угол, укрывала голову, затыкала уши и дрожащим голосом спрашивала: «Сережа, кончилось?»

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ватӑ енне сулӑннӑ арҫын юнашарах тӑрать иккен те, калаҫа пӗлмен пек, алӑсемпе кӑтартса, шӑрпӑк ыйтать.

Пожилой мужчина стоял рядом с ним и жестами как у глухонемого, просил спички.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

План самантрах ҫуралса тӑчӗ: Таня магазинран таврӑнать те вӑл кӗнекерен цитата ҫырса пама ыйтать.

Мгновенно созрел план: когда Таня вернется из магазина, он попросит ее выписать из книги цитату.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ку алӑкран кашни ирех Григорий Васильевич килсе кӗрет, кулкаласа ыйтать: «Мӗнле ҫывӑрӑнчӗ?»

В эту дверь каждое утро входит Григорий Васильевич, улыбается и неизменно спрашивает: «Как спалось?»

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Коридорта мана Таня тӗл пулчӗ: «Доктор, — ыйтать вӑл, — тӗрӗсне калӑр-ха, Сережа урипе мӗнле-ши?

В коридоре меня встретила Таня: «Доктор, — спрашивает, скажите правду, что у Сережи с ногой?

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑранчӗ те кам килсе кайни ҫинчен ыйтать.

Проснувшись, спросил, кто приходил.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Каясах пулать, вӑл ыйтать, эпӗ ӑна кирлӗ мар…»

«Надо уйти, он просит, я не нужна ему…»

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ыратать-и? — ыйтать вӑл.

Спрашивает: — Больно?

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑйсӑррӑн йынӑшать хӑй, ӗҫме ыйтать.

Тихо стонал и просил пить.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кӑштах вӑхӑт иртсен, чӗнсе илет те ҫакӑ мана ыйтать:

Вызывает он меня, спустя время, спрашивает:

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ыйтать ак ма килтӗн тесе?

— Спросит, зачем пришел?

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Парти ыйтать пулсан, мӗншӗн пулӑшас мар-ха ӑна, терӗмӗр.

— Раз партия нас попросила, отчего, думаем, не подсобить ей?

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех