Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

алли сăмах пирĕн базăра пур.
алли (тĕпĕ: алли) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫип пек ҫинҫе юхӑм кӗрӗк ҫинчен Григорипе юнашар ҫывӑрма выртакан орданарецӑн саркаласа хунӑ алли ҫине йӑрласа анчӗ.

Тоненькая струйка, журча, скатилась с овчины на вытянутую ладонь спавшего рядом с Григорием ординарца.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алли ҫуна ҫинчен ҫӗрелле усӑнса пырать, вилес умӗн сӑхсӑхма хатӗрлесе тытнӑ пӳрнисемпе сӗлкӗшлӗ юра сӑтӑрттарса чӗрмелет.

Рука свисала с саней, чертила талый снег пальцами, перед смертью сложенными для крестного знамения.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑна Кошевойӑн малалла кӑнтарнӑ алли, хӑйне чӗринчен ярса илсе, ун ӑшӗнчи пӗтӗм юна пӗрре пӑчӑртасах юхтарса кӑларнӑн туйӑнчӗ.

Ему почудилось, что протянутая рука Кошевого схватила его сердце и разом выжала из него кровь.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алли те чӑпӑркки-мӗнӗпех хытса ларнӑ мӗскӗнӗн…

А у него, у любушки, в руке плетка застыла…

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нӳрӗ алли Аникушка арӑмӗн ҫурӑмне пӗҫертсе тӑрать.

Мокрая рука жжет Аникушкиной женке спину.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чашӑкран турӑх ӑсса илнӗ чух вӑл алли чӗтренине аран ирттеркелесе ячӗ.

Ложкой черпал из обливной чашки кислое молоко, удерживая дрожь в руке.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан усӑнса тӑракан тӗреклӗ хулпуҫҫисем ҫинчен путтешкесем тӑхӑнчӗ те, хулпуҫҫийӗсене выляткаласа, ал тупанне мӑнкӑмӑллӑн старикӗн кӑштӑркка алли ҫине хучӗ.

Степан одел подтяжками вислые могучие плечи, пошевелил ими и с достоинством вложил свою ладонь в шершавую руку старика.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий унӑн фарфор пек ҫӑмӑл алли ҫумне тутипе сӗртӗнчӗ те, парӑнса пӑхакан куҫӗсене ҫӗклесен, Ольга тути тӑрӑх кулӑ мӗлки шӑвӑнса иртнине курчӗ.

Листницкий почтительно коснулся губами ее невесомой, как фарфор, руки и, когда поднял покорные глаза, увидел бегущую с губ ее тень улыбки.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Листницкий аллине чӗтрекен аллипе ҫатӑрласа чӑмӑртарӗ те, темле мелсӗррӗн те тӑвӑнчӑклӑн кармашса, ӑна хӑй патнелле туртрӗ; вӑйран термекленнипе пушшех шурса кайнӑскер, йӗпе куҫне кӑштах ҫӗклесе, типсе кушӑрханӑ вӗри тутипе Листницкий алли ҫумне тӗршӗнчӗ.

Он вцепился в руку Листницкого дрожливым пожатием, а потом неловким, отчаянным движением потянул его к себе и, еще больше бледнея от усилий, приподнимая мокрую голову, прижался к руке Листницкого запекшимися губами.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑваккӑн хӑмӑр ӳтлӗ ҫемҫе алли ҫинче Григорий кӑвак ҫутӑччен выртрӗ.

На ее тонкой и смуглой руке Григорий прозоревал до рассвета.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑнтӑрти ҫарсен ушкӑнӗн командующийӗ, полковник Денисов, Красновӑн сылтӑм алли пулса тӑнӑскер, чи ҫывӑх вӑхӑтрах большевиксен каварлӑ пӑлхавне аркатса тӑкас пирки шантарать.

Командующий Южной группой, полковник Денисов, правая рука Краснова, сулил в самом скором времени вытравить большевистскую крамолу.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чылай каярахран та, патшан хурҫӑ шӑнӑрлӑ алли пӑркӑчласа хӗстернине пула пӗтӗм Ҫар облаҫӗ шӑппӑн пӑлханнӑ вӑхӑтра, тури казаксем, хӑйсен атаманӗсем ертсе пынипе, кӗрешӗве уҫҫӑнах ҫӗкленнӗ, патша тытӑмӗн тӗккисене лӑкакаласа пӑхнӑ: корона ҫарӗсемпе ҫапӑҫнӑ, Дон ҫинчи каравансене тустарнӑ, Атӑл ҫине ҫитсе ӳкнӗ, хавшаса вӑйсӑрланнӑ Запорожье казакӗсене пӑлхава тухма хӗтӗртнӗ.

Даже в позднейшие времена, когда все Войско глухо волновалось, придавленное державной десницей, верховские казаки поднимались открыто и, руководимые своими атаманами, трясли царевы устои: бились с коронными войсками, грабили на Дону караваны, переметывались на Волгу и подбивали на бунт сломленное Запорожье.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑхнӑ та алли ҫине — чӑнах та погон.

Посмотрел на руку — правда погон.

Генерал погонӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Салтакӑн алли кукӑр пулсан, патак та усӑ парать.

Палочки тоже на пользу, коль солдат нечист на руку.

Патаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Анса лара пуҫланӑ хӗвел унӑн юлашки хут туртӑнса чалӑшнӑ тути ҫине, суранне пӑчӑртаса тытнӑ, сивӗнме ӗлкӗреймен, анчах халӗ пыл карасӗн чӑмӑртакӗ пек пулса кайнӑ алли ҫине ҫутатса пӑхать.

Низкое солнце светило на сведенный последней судорогой рот, на прижатую к ране еще теплую воскового слепка ладонь.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тепӗр эрнерен Анна, вут пек хӗрелсе кайнӑ питне ун алли айне пытарса, хӑех йышӑнчӗ:

А через неделю Анна, пряча под его рукой свое зажженное огневым румянцем лицо, призналась:

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лару пынӑ вӑхӑтра Назаров — ҫак хастар та хӗрӳ чунлӑ генерал — тем пирки шухӑшласа пуҫне ватнӑ пек, тӑршшӗпех алли ҫине чавсаланса, ҫамкине ывӑҫ тупанӗпе хупласа ларать.

Во время заседаний Назаров — этот энергичный, кипучий генерал — сидел, опершись на руку, закрыв ладонью лоб, словно мучительно о чем-то думая.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унти мӗн пур япаласем Аньӑна аса илтерсе тӑраҫҫӗ: манса хӑварнӑ сӑмса тутри те, салтак подсумокӗ те, пӑхӑр курка та — алли пырса сӗртӗннӗ кашни ӑпӑр-тапӑр япала Анна шӑршине упраса хӑварнӑ.

Там каждый предмет еще дышал присутствием Ани, каждая вещь хранила ее запах: и забытый носовой платок, и солдатский подсумок, и медная кружка — все, к чему прикасались ее руки.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна унӑн тӗлӗнмелле ҫинҫелсе юлнӑ мӑйӗ ҫине, йӳле янӑ кӗпе ҫухавийӗ айӗнчи путса кӗнӗ ҫӳхе кӑкӑрӗ ҫине шӑммипе тирӗ ҫеҫ тӑрса юлнӑ хыткан алли ҫине пӑхрӗ, нихҫан тутанса курман вӗри юратупа хӗрхенӳ туйӑмӗ чунне пӑлхантарса янипе, малтанхи хут ӑна типшерсе сарӑхнӑ ҫамкинчен лӑпкӑн, ҫепӗҫҫӗн чуп туса илчӗ.

Анна глядела на его странно тонкую шею, на впалую, бестелесную грудь, видневшуюся в распахнутый ворот рубашки, на костистые руки; волнуемая глубокой неиспытанной раньше любовью и жалостью, в первый раз просто и нежно поцеловала его сухой желтый лоб.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Наталья тутӑрпа кӗптесе чӗркенӗ хӗрне Григорин тепӗр алли ҫине пырса лартрӗ.

Наталья посадила на другую руку Григория закутанную в платок девочку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех