Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

учӗ (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗри, ҫар хатӗрӗсене улӑм ури ӑшне е сарай ҫунатти айне пытарса, строевой учӗ ҫинчи йӗнере нумайлӑха хывса хурса, хӗрлисене кӗтрӗ; тепри юр хӳсе кайнӑ калинкке алӑкне уҫса утне ҫавӑтса кӗчӗ ҫеҫ — пӗр хушӑ пурӑнмалӑх сухари типӗттерчӗ те, арӑмӗпе пӗр каҫ ҫывӑрса илсе, ирхине ирех ҫул ҫине тухрӗ, сӑрт тӗмески ҫинчен Донӑн ним хускалми шурӑ анлӑшӗ ҫине, тен, хӑй яланлӑхах пӑрахса каякан ҫуралнӑ ҫӗрӗ-шывӗ ҫине, юлашки хут пӑхрӗ.

Иной — для того, чтобы надолго расседлать строевого коня и ждать прихода красных, засунув боевое снаряжение в стог соломы или под застреху сарая, а другой, отворив занесенную снегом калитку, только вводил коня на баз и, пополнив запас сухарей, переспав ночь с женкой, поутру выбирался на шлях, с бугра в остатний раз глядел на белый, мертвый простор Дона, на родимые места, кинутые, быть может, навсегда.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Учӗ картишӗнче йӗнерленипех тӑрать.

Конь его стоял нерасседланный.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫимелли-качка тата учӗ валли апат кӑна илкелерӗ, ҫын япалине тӗкӗнессинчен асӑрханса пурӑнчӗ, хурах пусас йӑла ҫине йӗрӗнсе пӑхрӗ.

Он брал лишь съестное да корм коню, смутно опасаясь трогать чужое и с омерзением относясь к грабежам.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пехотинецӑн подсумкӑсӑр пуҫне япала чикме вырӑн-мӗн ҫук, юланутли ав йӗнер хутаҫҫисене чыша-чыша тултарать, йӗнер пӗкечи хыҫне ҫыхса ҫакать, учӗ те ӗнтӗ унӑн строевой лашаран ытларах ҫӑк выльӑхне аса илтерекен пулать.

Пехотинцу, кроме подсумка, некуда положить, а всадник набивал сумы седла, увязывал в торока, и конь его запохаживался больше на вьючное животное, нежели на строевого коня.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аслати ҫапнӑ сасӑ тепӗр хут ҫав тери вӑйлӑн, типпӗн те сулмаклӑн шатӑртатса ҫурӑлчӗ те, Кошевой учӗ малтан кукленсе ларчӗ, унтан, картах чӗвенсе, пӗр вырӑнта пӗтӗрӗнсе илчӗ.

Последующий удар грома был столь силен, сух и раскатисто-трескуч, что лошадь Кошевого присела и, вспрянув, завилась в дыбки.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Картишне кӗрсен, Мишка учӗ ҫинчен анчӗ те, чӗлпӗре крыльца юпи ҫумне ҫыхса, пӳрте кӗрсе кайрӗ.

Въехав во двор, Мишка спешился, привязал поводья к крыльцу, вошел в дом.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Учӗ унта, пӑшал сассисене илтсе, ниҫта кайса кӗрейми тапӑртатса тӑрать.

Конь, слыша стрельбу, томился.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӑна хирӗҫ хуторта йытӑсем каҫса кайса вӗрни илтӗнчӗ, тата, кил ҫывӑххине сиссе, чӗтренсе те хартлатса илсе, тахӑшӗн учӗ кӗҫӗнсе ячӗ.

В ответ по хутору забрехали собаки, и, чуя близкий дом, дрожа, с выхрипом проржал чей-то конь.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Петро, канса илнӗ учӗ ҫинче кӗрнеклӗн каҫӑрӑлса ларса, ҫурма сотньӑна строя йӗркелесе тӑратрӗ; тӗрлӗ тӗслӗ утсем ҫине утланнӑ, хӑшӗ шинель, хӑшӗ мундир, хӑшӗ тата ҫумӑртан хӳтӗленмелли брезент плащ тӑхӑннӑ казаксем ҫине пӑхса ҫаврӑнчӗ те ҫул ҫине тапранма команда пачӗ.

Петро, гарцуя на отстоявшемся коне, построил свою полусотню, оглядел разномастных лошадей, всадников, одетых кто в шинели, кто в мундиры, кто в брезентовые дождевые плащи, скомандовал трогаться.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кубанкӑллӑ салтак, учӗ ҫинчен ҫӑмӑллӑн сиксе анса, кукӑр урисемпе вӑр-варрӑн крыльца еннелле утса кайрӗ.

Тот, который был в кубанке, ловко прыгнул с коня, вывернутыми ногами споро зашагал к крыльцу.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук, учӗ ҫинчен сиксе, ручной пулемета йӑтрӗ те Голубовпа тата ытти казаксемпе пӗрле Ҫар канашӗн ҫуртне ыткӑнса кӗчӗ.

Бунчук спрыгнул с коня, схватил ручной пулемет, вместе с Голубовым и с толпой остальных казаков вбежал в здание Круга.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий Мелеховпа пӗрле служить тунӑ Изварин, усӑк купарчаллӑ, шурӑ сӑмсаллӑ, лаптакӗпех хушка ҫамкаллӑ учӗ ҫине утланса ларса, вестовойсене хушать:

Изварин, бывший сослуживец Григория Мелехова, вскочил на своего вислозадого, с лысиной во весь лоб, белоноздрого коня, приказал вестовым:

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий учӗ Моховсен хӳминчен кӑкарнӑ темле лаша ҫине чалӑшшӑн пӑхса кӗҫенсе ячӗ те, пуҫне каҫӑртса, малалла юрттарчӗ.

Конь Григория покосил глазом на чью-то привязанную к моховскому забору лошадь, заржал и высоко понес голову.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем ӑна учӗ ҫине утланма пулӑшрӗҫ, хӗрхенсе калаҫса илчӗҫ:

Казаки, подсаживая Григория на коня, участливо советовали:

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӑртак ӑшӑннӑ хыҫҫӑн Чернецов, учӗ ҫине утланса ларса, офицер кӗрӗкӗн хутламӗсене турткаласа тӳрлетет, йӗнер пӗкечи ҫинчен чӗлпӗре илсе тытса, хушка ҫамкаллӑ ҫӳрен урхамахне вырӑнтан тапратать те хӑюллӑн та ҫирӗппӗн кулса илет:

Согревшись, он вскочил на коня, оправил складки защитного офицерского полушубка и, снимая с луки поводья, тронул лысого рыжеватого донца, уверенно и твердо улыбнулся:

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Юлашки распоряженисене панӑ хыҫҫӑн Чернецов учӗ ҫинчен сиксе анать те, ҫывӑрса кайнӑ урисене хуҫлаткаласа, рота командирӗсенчен пӗрне хӑтӑрса тӑкать:

Отдавая последние распоряжения, Чернецов слез с коня и, разминая затекшие ноги, сипло приказал командиру одной из рот:

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шамильсен Мартынӗ, килӗнчен тухса тарнӑ мӑнтӑркка ҫӳрен учӗ хыҫӗнчен хӑваласа, площадь тӑрӑх вӑркӑнса ҫӳрет.

На площади Мартин Шамиль гонялся за сбежавшим с база сытым рыжим конем.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Максимка пирки вӑл акӑш-макӑш нӗрсӗр, ҫитменнине тата ҫавнашкалах ытла та тискер те шухӑ лаша тупса янӑ тесе калаҫкаларӗҫ: лашин ҫурӑмӗ урлӑ ҫутӑ кӑвак пиҫиххи евӗр шурӑ йӑрӑмлӑ йӗр каҫать иккен, учӗ пысӑк мар, анчах каснӑ-лартнӑ вӑкӑрӑнни пек йӑмӑх хӗрлӗ ҫӑмлӑскер.

Говорили про Максимку, что обзавелся он конем невиданной уродливости и столь же невиданной лютой резвости; говорили, что у Максимкина коня через всю спину протянулся природный серебряной шерсти ремень, а сам конь невысок, но длинен и масти прямо-таки бычино-красной.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кайран чылайччен вӑл революци пӑлхантарса янӑ Воронеж кӗпернинчи ялсем витӗр хӑй мӗнле шӑвӑнса тухни, шухӑ учӗ ҫине шаннипе ҫеҫ хӗрлӗ гвардеецсен сӑмси умӗнчен тара-тара ӳкни ҫинчен каласа парса тӗлӗнтерчӗ.

И после долго рассказывал, как пробирался он через, взбаламученные революцией деревни Воронежской губернии и уходил из-под носа красногвардейских отрядов, полагаясь на резвость своего коня.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Калмыков учӗ патӗнчен аяккалла сиксе ӳкрӗ те, кӗлеткипе авӑнса илсе, кабурине ярса тытрӗ.

Калмыков прыгнул от лошади, избочился, лапнул кобуру.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех