Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑраланса (тĕпĕ: йӑралан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасӑ илтӗннипе амӑшӗ йӑраланса тухрӗ, ун хыҫӗнчен, ав, — Евдокия.

Заслышав голоса, вылезла мать, за нею Евдокия.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

— Ну, апла-тӑк, хӑвӑртрах хӑвала, йӑраланса тӑрас та мар.

— Ну так ступай живее, нечего мешкать-то.

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

— Илсе килтӗм! — кӑшкӑрчӗ Ермолай, пӗртак вӑхӑт иртсен, пӳрте йӑраланса кӗрсе.

— Привел! — воскликнул четверть часа спустя Ермолай, вваливаясь в избу.

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Ула курак пыра-пыра сӑхнипе йӗкехӳре темиҫе хут та шыва ӳкрӗ, анчах каллех хӑйӗн турачӗ ҫине йӑраланса хӑпарчӗ.

Несколько раз от ударов клюва вороны крыса падала в воду, и опять взбиралась на свою развилочку, и опять падала.

Ҫӑлӑнӑҫ утравӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 77–81 с.

Вӑл юр айӗнчен йӑраланса тухнӑ та, хӑйӗн айван ӑсӗпе чӑн-чӑн ҫуркунне пуҫланчӗ тесе, уҫӑлса ҫӳреме шутланӑ.

Он выполз из-под снега наверх, решил по глупости, что началась настоящая весна, и отправился путешествовать.

Пӗчӗкҫӗ шапа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 75–77 с.

Вӑрмантан темӗн хураскер, сурӑх пысӑкӑш япала йӑраланса тухрӗ.

Из-за деревьев вывалилось что-то черное, ростом с овцу.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Пик кашни минутрах шӑтӑка кӗрӗ-кӗре ӳкрӗ, йӑраланса тухсан каллех шӑтӑка путрӗ.

Пик поминутно падал в ямки, карабкался наверх и снова летел вниз.

Хӑраса вӑранни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Кӗрт айӗнчен тем пысӑкӑш упа йӑраланса тухрӗ.

И из-под сугроба большущий медведь!

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Ҫакӑн пысӑкӑшскер епле кӑна йӑраланса хӑпарӗ-ши тӳпе маччине?

Солнце такое огромное, как оно может карабкаться на небесный свод?

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Ӗнтӗ вӑл темле чеп-чемкке пӗчӗк кайӑк хӑваласа пыракан путене хурчки ҫунаттисене чалӑшшӑн ҫатӑлтаттарса вӗҫнине те, унӑн, Григорин, саркаласа хунӑ чавсисем хушшинче аран йӑраланса шӑвакан нӑрӑ мӗшӗлтетнине те, тӳлек ҫил варкӑшӗпе кӑшт кӑна хускалакан, акӑш-макӑш чипер хӗрӗн ҫутӑ илемӗпе ҫиҫсе йӑлкӑшакан хӗрлӗ хура ҫеҫкеллӗ туйрапи ҫӑмӑллӑн чӳхенсе ларнине те пӗрешкелех киленсе пӑхрӗ.

С равным интересом следил он сейчас и за гудящим косым полетом ястреба-перепелятника, преследовавшего какую-то крохотную птичку, и за медлительным ходом черного жука, с трудом преодолевавшего расстояние между его, Григория, раздвинутыми локтями, и за легким покачиванием багряно-черного тюльпана, чуть колеблемого ветром, блистающего яркой девичьей красотой.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӳллӗ тирек хыҫӗнчен уйӑх йӑраланса хӑпарать.

Из-за высокого тополя вставал месяц.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чумаков — акӑлчансен ҫанӑсӑр сӑран курткине тӑхӑннӑ лутака пӳллӗ илемлӗ казак — ӳркевлӗн сӗтел хушшинчен йӑраланса тухрӗ, ахаль те лайӑх тураса якатнӑ мӑйӑхне пӳрне вӗҫӗсемпе шӑлкаласа илчӗ.

Чумаков — коренастый красивый казак в английской кожаной безрукавке — неохотно встал из-за стола, пригладил и без того гладко зачесанные назад русые волосы.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Нервӑсӑр ҫын» чӑрӑш айӗнчен йӑраланса тухрӗ, чӑтлӑхран аран иртрӗ, Берендейрен тарнӑ чух вӑл вӗсене асӑрхаман та пулнӑ, унтан ҫул ҫине тухса тӑчӗ.

«Человек без нервов» выполз из-под ели, с трудом продрался сквозь густые заросли молодняка, которых он не заметил, спасаясь от Берендея, и очутился на дороге.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Тулта ҫуртсем, йывӑҫсем вӗлтлете-вӗлтлете юлаҫҫӗ, рельсӑсем, ҫӗлен евӗр явкаланса, ҫыхлана-ҫыхлана пӗрлешеҫҫӗ, поезд айнелле шуххӑн сикеҫҫӗ, унтан, урӑхла шутласа илсе хӑранӑ пек, кустӑрма айӗнчен темӗнле кутӑнлашарах йӑраланса тухаҫҫӗ те таҫта, аяккинелле тарса каяҫҫӗ.

Мимо бежали дома, деревья, внизу змеями сплетались рельсы, ошалело бросались под поезд, и, будто раздумав или испугавшись, нехотя выползали из-под колес и бежали прочь, в сторону.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Автомобильтен симӗс мундирлӑ ҫар ҫыннисем иккӗн мӑнаҫлӑн йӑраланса тухрӗҫ, халӑх ушкӑнӗ еннелле утса кайрӗҫ.

Из автомобиля степенно вышли двое одетых в защитное военных, направились к толпе.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ан йӑраланса тӑр!

Да попроворней!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кабинӑ алӑкӗ шалтлатса уҫӑлчӗ те, Ксени шалт тӗлӗнсе, хытса кайрӗ: унтан Константин Мажаров йӑраланса тухрӗ.

Дверца кабины со стуком раскрылась, и Ксения обмерла: из машины неуклюже выбирался Константин Мажаров.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗррехинче ҫапла, вӑл ахӑлтатса кулса кӗрт ӑшӗнчен йӑраланса тухнӑ чухне, Анохин ӑна йӗлтӗр ҫине тӑма пулӑшнӑ, унтан хӗрелсе, ӗшенсе кайнӑскерне сасартӑк ытамласа илнӗ, унӑн кулакан тутисене хӑйӗн тутисемпе хупланӑ.

На одной из прогулок, когда она, хохоча, с трудом выбиралась из сугроба, Анохин помог ей встать на лыжи и вдруг обнял ее, раскрасневшуюся, усталую, и закрыл губами смеющийся рот.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей хӑй умне ҫиллессӗн сурчӗ, кӳпшек те йывӑр ӳт-пӳллӗскер пахча хӳми урлӑ йӑраланса каҫрӗ те, хӑрнӑ ҫӗр улми аврисене шӑтӑртаттарса, йӑрансем хушшипе утрӗ.

Зло плюнув себе под ноги, Аникей тяжело перевалил свое рыхлое, грузное тело через прясло огорода и зашагал между грядками, с хрустом давя старую картофельную ботву.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну мӗн йӑраланса пыратӑр, виле пытарнӑ чухнехи пек? — ҫиллессӗн кӑшкӑрчӗ Лузгин сиввӗн кулса.

— Ну чего плететесь, ровно хороните кого? — зло крикнул Лузгин и недобро засмеялся.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех