Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Петро (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗнтӗ Петро уншӑн ҫывӑх тӑванӗ мар, уйрӑлса кайма вӑхӑчӗ ҫитнӗ, вӑхӑтлӑха кӑна килнӗ хӑна ҫеҫ пулчӗ.

Был Петро теперь не своим, а недолгим гостем, с которым пришла пора расстаться.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро кӗлетки хуллен ирӗлсе пырать, ун айӗнче шупка хӗрлӗ шыв кӳлленет.

Петро медленно оттаивал, под ним стояла лужица розоватой воды.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урайӗнче пӑхса ӗненмелле мар пӗчӗк, пӗтӗмпех типсе-хӑрса кайнӑ сӑнлӑ Петро выртать.

Петро лежал на полу странно маленький, будто ссохшийся весь.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ак вӑл, пирӗн савнӑ Петро Пантелевич!

— Вот он, наш любушка Петро Пантелеевич!

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хуйхӑпа ӑнтан кайнӑ амӑшне малтанхи хӑрушӑ самантра тытса чарасшӑн пулчӗ, Петро виллине хурса килекен лав ҫывӑхне мӗнле те пулин ярас марччӗ тесе шутларӗ.

Мать, обезумевшую от горя, хотел удержать в первую страшную минуту и не допустить к подводе с трупом Петра.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун чухне шурӑ ҫӳҫлӗ те яланах сӗвӗнчӗк каҫӑр сӑмсаллӑ Петро каснӑ-лартнӑ кӑркка пек кӑлтӑртатма, кӑркка сассине ҫавнашкалах питӗ путӗшле ача чӗлхи ҫине куҫарма пултаратчӗ.

Петро, тогда белоголовый, с вечно облупленным курносым носом, мастерски подражал индюшиному бормотанию и так же переводил их говор на свой детский, потешный язык.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӗрлисене Елански чиккине ҫитиччен ниҫта та курманни тата хӗҫпе тураса тӑкнӑ вунӑ казак Петро Мелеховпа пӗрле ҫавӑнтах, ҫыр хӗрринче, йӑваланса выртни ҫинчен хыпарларӗ.

С известием, что красных не обнаружено до Еланской грани и что Петро Мелехов с десятью казаками лежат, изрубленные, там же, в вершине яра.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро пурнӑҫӗнчи юлашки вӑйӗпе, кӑкӑрӗн сулахай енчи пуля шӑтарнӑ вырӑна ҫатӑрласа тытса, аялти кӗпин ҫухине аяккалла сирсе хучӗ.

Последним в жизни усилием Петро с трудом развернул ворот нательной рубахи, обнажив под левым соском пулевой надрез.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кум, ан вӗлерӗр мана! — тархасласа каларӗ те Петро, Мишка наганне кӑкӑр ҫӳллӗш ҫӗклесе те ӗлкӗрнине асӑрхаса, куҫне темле йӑмӑх япалана курас килнӗ пек чарса пӑрахрӗ, пуҫне сикме хатӗрленнӗ чухнехи евӗр хулпуҫҫи хушшинелле хутлатрӗ.

Кум, не казните меня! — попросил Петро и, увидев, что Мишка уже поднял на уровень его груди наган, расширил глаза, будто готовясь увидеть нечто ослепительное, как перед прыжком, вобрал голову в плечи.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро вӗткеленсе ӳкрӗ, хывнӑ ҫӑм чӑлхасене атӑ кунчи ӑшне тӗркелесе чиксе, тӳрленсе тӑчӗ те юр ҫинче сарӑрах шурӑ тӗслӗ курӑнакан ҫара урисемпе кӗрӗк пиншак ҫинчен юр ҫине анса тӑчӗ.

Петро засуетился, скомкал снятые с ног шерстяные чулки, сунул их в голенища, выпрямившись, ступил с полушубка на снег босыми, на снегу шафранно-желтыми догами.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич ут ҫинчен анчӗ, айккинчен утса пычӗ те, Петро ҫинелле пӑхса, кӗҫ-вӗҫ ӗсӗклесе ярасран хӑраса, шӑлӗсене ҫыртрӗ.

Иван Алексеевич спешился, подошел сбоку и, глядя на Петра, стискивал зубы, боясь разрыдаться.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро, кӗрӗк пиншакне йӑпӑр-япӑр хывса, типтерлӗн юр ҫине майласа хучӗ; пиҫиххине салтрӗ, ҫӗлӗкне, симӗс кӗпине хыврӗ; кӗрӗк пиншакӗн арки ҫине ларса, сӑнӗпе кӑвакарнӑҫем кӑвакарса, аттине туртма пуҫларӗ.

Петро проворно скинул полушубок, бережно свернул и положил его на снег; снял папаху, пояс, защитную рубашку и, присев на полу полушубка, стал стаскивать сапоги, с каждой секундой все больше и больше бледнея.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ҫав самантрах вӑл куҫне Петро ҫинелле ҫӗклерӗ те, ӑна куҫ шӑрҫисенчен чӑрр! пӑхса, вӗсене тӗлӗнмелле ют куҫпала тирӗнсе, хӑвӑрттӑн каларӗ:

Но он сейчас же, рывком вскинул на Петра глаза, глядя ему прямо в зрачки, вонзаясь-в них странно-чужим взглядом, скороговоркой бормотнул:

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, Петро мӗн те пулин каласса кӗтсе, ун ури айнелле пӑхрӗ:

Подождав ответа и все так же глядя Петру под ноги, спросил:

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка тӳрех Петро патне утса кайрӗ, куҫне ҫӗклемесӗр шӑппӑн ыйтрӗ:

Мишка подошел к Петру в упор, тихо, не поднимая от земли глаз, спросив:

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро пуринчен кайран шырлан хӗррине тухрӗ.

Петро вышел последним.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро тӗлӗкри пек анкӑ-минкӗлӗхне ҫав тери асаплӑн тӗрмекленсе сирчӗ.

Петро страшным усилием стряхнул с себя сонную одурь.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро йӗпе ҫамкине шӑлса илчӗ, ал тупанӗ ҫинче юнпа хутӑшнӑ шупка хӗрлӗ тар йӗрӗ юлчӗ.

Петр вытер мокрый лоб, на ладони остались полосы розового кровяного пота.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро Мелехов!

— Петро Мелехов!

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Канашлаҫҫӗ», — шухӑшларӗ те Петро, ӳт-пӗвӗнчи тар парӗсем сарлакан уҫӑлса кайнӑ пек, ҫан-ҫурӑмӗ, кӑкӑр лупашки, пичӗ тӑрӑх тар тумламӗсем йӑрласа юхса анчӗҫ…

«Советуются», — подумал Петро, и снова пот, словно широко разверзлись все поры тела, покатился по спине его, по ложбине груди, лицу…

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех