Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тарӑхса (тĕпĕ: тарӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӗтел патӗнче, ҫавраҫил ҫавӑрттарнӑ пек, хӗрлӗармеецсен сӑрӑ ҫӗлӗкӗсем хумханма, штыксен кӑвак вӗҫӗсем чӳкенме пуҫларӗҫ, пӗчӗкҫӗ сӗтел патне чешкисене чӑмӑртанӑ алӑсем туртӑнчӗҫ, площадьре, пӑшал пенӗ пек, кӗскен те тарӑхса кӑшкӑрнӑ сасӑсем янӑраса кайрӗҫ:

Около стола, как взвихренные ветром, заколебались серые красноармейские папахи, закачалась сизая щетина штыков, к столику протянулись сжатые в кулаки руки, по площади, как выстрелы, зазвучали озлобленные короткие вскрики:

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫын ҫӑмӑллӑн хашлатса илет, тарӑхса пӑшӑлтатать.

Человек облегченно выдыхает воздух, шепчет:

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗл каҫипе тарӑхса ҫӳреттӗнччӗ.

Обижаться будешь всю зиму.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн, эпир аннесен ывӑлӗсем мар, йытӑ амисен-и тата? — хулӑн сасӑпа ҫилӗллӗн хӑйӑлтатрӗ Григорий орданарецӗ, карчӑк сӑмахӗсене илтсе чӑтма ҫук тарӑхса кайнӑскер.

— А мы-то не материны сыны, сучкины, что ли? — злобно и хрипато пробасил ординарец Григория, донельзя возмущенный старухиным разговором.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан каллех вара малтан курнӑ майлӑ, Вешенскине кӗтмен ҫӗртен килсе тухнӑ ҫак офицерпа пӗрремӗш хут тӗл пулнӑ чухнехи пек, Григорий чунӗпе темле пӑлханса ӳкрӗ, сӑлтав ҫук ҫӗртенех тарӑхса кайрӗ.

И снова, как вначале, при встрече с этим неожиданно появившимся в Вешенской офицером, Григорий почувствовал какую-то тревогу и беспричинное озлобление.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эппин, мӗн эсӗ, шуйттан кӗвенти! — халӗ хӑй чикӗрен тухсах тарӑхса кайнине пытараймасӑр кӑшкӑрса тӑкрӗ те Кудинов, ун айӗнчи кресло вӑрӑммӑн кӑчӑртатса илчӗ.

— Так чего же ты, тополина чертова! — уже с нескрываемой злобой закричал Кудинов, и кресло под ним протяжно заскрипело.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ухмаха ернӗ пек анкӑ-минкӗленсе чарӑлнӑ куҫӗсемпе хӑй паллакан пӗр старик ҫинелле тирӗнсе пӑхрӗ, чӑтма ҫук тарӑхса кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Он наткнулся осумасшедшими глазами на знакомое лицо одного старика, крикнул с великой обидой:

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл пулса иртнӗ ӗҫшӗн Штокман та хӑй пекех тарӑхса кайӗ, малашнехи асар-писертен хӑраса ӳкӗ тесе шутланӑччӗ.

Он ждал, что Штокман будет так же, как и он, возмущен случившимся, напуган последствиями.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Темтепӗр сӳпӗлтете пуҫларӗ те ав, эпӗ чӑтма ҫук тарӑхса кайрӑм, чӗре кӳпчесе тӑртанчӗ, кӑкӑра арбуз чиксе хунӑ пек пулчӗ.

А вот начал городить, и до того я озлел, ажник сердце распухло, как арбуз в груде сделалось.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ура пӳрни чӗнтӗртен ҫакланнипе темле ҫеҫ арча ҫине кайса ӳкмерӗ, унтан, хальхинче чӑнласах тарӑхса, йӗмӗн йӗсмисене турта-турта татрӗ, тинех ирӗке тухрӗ.

Большим пальцем ноги зацепился в кружевах, чуть не упал на сундук и, уже разъярясь всерьез, разорвал завязки, выбрался на волю.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пантелей Прокофьевич тарӑхса чӑпӑрккине утӑ ҫинелле ывӑтрӗ, Петро патне пычӗ.

Пантелей Прокофьевич с сердцем кинул в сено кнут, подошел к Петру.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро тарӑхса кайрӗ, ашшӗ патне кухньӑна кӗресшӗнччӗ, Григорий чарчӗ:

Петро обозлился, хотел идти в кухню к отцу, но Григорий рассоветовал:

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кашни сас-чӗве тӳсӗмсӗррӗн тӑнласа выртнӑ, ӑшӗнче хӗрлӗ куҫ харшиллӗ хӗрлӗармееца вӗҫӗмсӗр тав тӑвакан Григорий, чӳрече умӗнчен такамсем утса иртнӗ тата тарӑхса калаҫнӑ сасӑсене илтсе, савӑнӑҫлӑн хускалса илчӗ:

Григорий, нетерпеливо прислушивавшийся, в душе бесконечно благодарный рыжебровому, радостно дрогнул, услышав под окном шаги и негодующий голос:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗн тетӗн, ҫапатчӗ те ҫын тарӑхса ҫитнӗ пирки.

И вдарил бы, — стал быть, человек в отчаянности.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах вӑл хӑйӗн сӑмахӗнче большевиксем хӑйсем йышӑнса илнӗ станицӑсенче тӑвакан «тискер ӗҫсене» ытла та хӑрушӑ сӑрсемпе сӑнласа кӑтартма пуҫласан, хыҫалти ретсенчен, кӑн-кӑвак табак тӗтӗмӗ хыҫӗнчен, тахӑшӗ тарӑхса кайнипе тӳсеймесӗр хыттӑн кӑшкӑрса ярать:

Но когда он в речи стал живописно изображать «зверства большевиков», творимые в занимаемых ими станицах, из задних рядов, из табачной сини кто-то крикнул в сердцах:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Капан айӗнчен тимӗр ҫекӗл туртса кӑларчӗ, кунтан пурпӗр кайма тивнине чунӗпе туймасӑр, начартарах, хытхураллӑ утта (лайӑхраххине вӑл яланах ҫурхи ака-суха ӗҫӗсем валли упраса хӑваратчӗ) туртма пуҫларӗ, анчах шухӑшласа пӑхрӗ те, хӑйне хӑй тарӑхса, тепӗр капан патне пычӗ.

Он вытащил из прикладка железный крюк и, все еще не почувствовав неотвратимости отъезда, стал дергать сено похуже, с бурьяном (доброе он всегда приберегал к весенней пахоте), но одумался и, досадуя на себя, перешел к другому стогу.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ан тарӑхса юл.

Не гневайся.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тарӑхса кайнӑ Григорий утне картишне ҫавӑтса кӗчӗ, ним мартанах ӑна аттипе чаринчен тӳнклеттерчӗ те, куҫне урнӑ пек чарса пӑрахса, кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Григорий, озлобленный, ввел во двор коня, без причины ударил его сапогом в пах и, бешено округляя глаза, гаркнул:

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн тесе йышӑнтӑн? — мӑшкӑлласа та тарӑхса ыйтрӗ унран Григорий.

Григорий обратился к нему насмешливо и зло: — На что признавался?

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Сана, ман Гришкӑна асӑннӑ пекех, асӑнса та ҫирӗмӗр ӗнтӗ… — терӗ те Пантелей Прокофьевич ҫавӑнтах тарӑхса пӳлӗнчӗ: кирлӗ мар ҫӗртен аса илчӗ.

— Тебя-то уж отпоминали, как Гришку моего… — сказал Пантелей Прокофьевич и досадливо осекся: не ко времени вспомнил.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех