Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тимлӗн сăмах пирĕн базăра пур.
тимлӗн (тĕпĕ: тимлӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Новодережкин итлемен пек туйӑнчӗ — вӑл паҫӑрхи пекех чӳрече еннелле тимлӗн пӑхса ларать, чӳречерен шурӑмпуҫ ҫуталса килни курӑнать.

Казалось, Новодережкин не слушал — по-прежнему его взгляд и внимание были прикованы к окну, за которым рисовались первые отблески зари.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна тимлӗн итлерӗ, ҫӗрулми купаларӗ те Аршинцева каланӑ чухне те сапӑпа ҫав тери тӑрӑшса ӗҫленинчен тӗлӗнчӗ: унӑн пӗтӗм кӗрнеклӗ пӳ-сийӗнче, кушӑркаса хуралнӑ аллисенче, ҫирӗппӗн тӗреленсе тӑракан тӗреклӗ урисенче ахаль вӑй ҫеҫ мар, калама ҫук пысӑк вӑй пурри сисӗнчӗ; унӑн сапа тӑршшине ҫӗр мар, юман тивсен, вӑл ӑна та тымарӗпех касса пӑрахассӑн туйӑнчӗ.

Татьяна слушала внимательно, окучивала картофель и дивилась тому, с каким старанием во время разговора Аршинцева орудовала сапочкой: во всей ее могучей фигуре, в загорелых до черноты руках с огрубелыми пальцами, в крепких и твердо стоявших ногах чувствовалась не просто сила, а силища.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку тӗрӗс: халӗ вӑл манран пытанаймасть, — Григорий Татьяна ҫине темле шухӑша кайса тимлӗн пӑхрӗ:

И это верно: сейчас он от меня не скроется… — Григорий внимательно, глубоко задумавшись посмотрел на Татьяну:

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ҫеҫенхирте епле йӗркесӗрлӗхсем пурри ҫинчен тимлӗн каласа пар.

— Говори сурьезно: какие непорядки ты заметил в степи?

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тавралӑх шӑплансан, Ирина Сергей куҫӗсенчен тимлӗн те ӑшшӑн пӑхса илчӗ.

Стало тихо, Ирина тепло и заботливо посмотрела Сергею в глаза.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Наталья Павловна та хут татки ҫине ӑна пирвайхи хут курнӑ пекех тимлӗн пӑхрӗ:

Наталья Павловна тоже начала смотреть на лист бумаги так, как будто она видела его впервые:

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ирина ун ҫинчен куҫне илмесӗр пӑхса, питӗ тимлӗн итлерӗ, мӗншӗн тесен ӑна хӑй те ҫавна тахҫан тӳссе ирттернӗ пек туйӑнчӗ.

А Ирина не сводила глаз со своей собеседницы и слушала с таким вниманием, точно сама когда-то все это пережила.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Старик пӗр чӗнмесӗр тимлӗн ӗҫлет, пӗр хутчен кӑна, Семен ун патне сада стакан эрехпе пӗр татӑк колбаса илсе пырсан ҫеҫ, ҫапла каларӗ: «Семен Афанасьевич, ҫак ҫуттине килӗштеретӗп эпӗ, хӑй ҫут тӗнчере хӑҫан пурӑнма пуҫланине ачу пӗлсе тӑтӑр», терӗ.

Старик был молчалив, весь погрузился в дело, и только один раз, когда Семен принес ему в сад стакан вина и кусок колбасы, сказал: «Семен Афанасьевич, всю эту зелень люминирую, пусть дите знает, в какую пору оно появилось на божий свет».

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна чавсисене сӗтел ҫине тӗрелетсе, янаххине алтупанӗ ҫине хурса ларнӑ — ҫакӑн пек ларнипе унӑн сӑн-пичӗ те, кӑштах тӗтреллӗрех куҫӗсем те, куҫхаршисем хушшинчи ҫӳҫ пайӑрки те, — хӑйне хӑй тимлӗн те салхуллӑн тытса ларакан Татьяна пӗтӗмпех Ильяна тата та ытларах килӗшрӗ, татах та хитререх пек туйӑнчӗ; Кондратьев ҫине вӑл, хӗрӗ ашшӗ ҫине пӑхнӑ пек, унӑн кашни сӑмахнех илтсе юлма тӑрӑшса, кӑмӑллӑн та тимлӗн пӑхса ларать.

Татьяна поставила локти на стол и оперлась щеками на ладони, — в таком положении ее лицо, и глаза, с чуть приметной поволокой, и завиток волос между бровями, и вся она, сосредоточенно-строгая, была для Ильи и милее и красивее; она смотрела на Кондратьева тем добрым взглядом, каким смотрит только дочь на отца.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Улӑштармалла-и? — ыйтрӗ те Кондратьев, Татьяна ҫине тимлӗн пӑхрӗ: вӑл мӗне мӗнле тумаллине пӗлнӗ пек, анчах юриех ун ҫинчен каламан пек туйӑнчӗ.

Нужно изменить? — спросил Кондратьев и внимательно посмотрел на Татьяну: она, как будто что-то знала, как сделать, но казалось, специально об этом не упоминала.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев ертсе пырас ӗҫри хӑйӗн опытне ҫамрӑк коммунистсене пани, Сергей Тутаринова тата ҫамрӑк парторга Татьяна Нецветовӑна вӑл, хӑйӗн партири юлташӗсем вырӑнне хурса, тимлӗн вӗрентни ҫинчен ҫырнӑ страницӑсем авторӑн уйрӑмах ӑнӑҫлӑ тухнӑ.

Куҫарса пулӑш

Семен Бабаевский // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 5–6 с.

Мӗнпур землянкӑсемпе дзотсенчен тата блиндажсенчен тимлӗн итлекен салтаксен сӑнӗсем курӑнса кайрӗҫ..

Из всех землянок, дзотов и блиндажей показались лица внимательно слушавших солдат.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Семён тата нумайччен тимлӗн итлесе выртрӗ.

Семен еще долго напрягал слух.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кашниех кӑшт пуҫне ҫӗклесе е хӑлхине ҫӗр ҫумне тытса, тимлӗн итлеме тӑрӑшрӗ.

Каждый с усилием напрягал слух, то слегка приподнимая голову, то прикладывая ухо к земле.

XXVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сӑнӗ-пичӗ те унӑн кашни самантрах улшӑнса пырать: пӗрре вӑл, ытла тимлӗн пӑхнӑран тата хаярланнӑран темле урӑхланса каять, тепре телейпе ҫутӑлса илет.

И лицо его каждое мгновение изменялось: сначала он от пристального взгляда и злости как-то изменялся, затем светился счастьем.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хам пӗлменнине, тавҫӑрусӑррисене пула мана калама ҫук намӑс пулчӗ, эпӗ ҫав тери кӳрентӗм, хӗрелсе кайрӑм, вара, урӑх никамран та нимӗн ҫинчен те ыйтмастӑп тесе шутласа, «Сяодань», «Хуадань» тата «Лаошэн» ҫине тимлӗн пӑха пуҫларӑм.

Я покраснел, стыдясь своего невежества, решил никого ни о чем больше не спрашивать и продолжал слушать пение артистов, исполнявших роли благородных девиц, субреток, добродетельных старцев и еще уйму каких-то ролей, о которых я и понятия не имел.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Ку хутра мана пьеса интереслентерсе ячӗ те, эпӗ ӑна питӗ тимлӗн пӑхрӑм.

На этот раз пьеса меня заинтересовала, и я стал ее смотреть внимательно.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Фан госпожа тимлӗн сӑнарӗ ун пӳрнине; Фан Сюань-чо пӳрнине сывлӑшра ҫавӑрса ҫурма ҫаврашка тӳрӗ те «Опытсем» кӗнекен тепӗр страницине уҫрӗ.

Госпожа Фан внимательно проследила за его пальцем, Фан Сюань-чо очертил в воздухе полукруг и тут же перевернул «Опыты» на другую страницу.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Мӗншӗн ҫакӑн пек ир килетӗн? — ыйтрӗ вӑл ун ҫине тимлӗн пӑхса.

Почему так рано? — спросила она, внимательно глядя.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Хун-эр ман ҫине катаран тимлӗн пӑхса ларчӗ — эпир унпа пӗрремӗш хут тӗлпултӑмӑр.

Хун-эр, с которым мы увиделись впервые, почтительно держался поодаль и не сводил с меня глаз.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех