Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утӑ сăмах пирĕн базăра пур.
утӑ (тĕпĕ: утӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Катари тип ҫырма юппинче аҫа ҫапнӑ утӑ капанӗ ҫунса пӗте пуҫланӑ.

У отножины дальнего буерака догорал подожженный молнией стог сена.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗттӗм картишӗнче утӑ пушатса купаларӗҫ.

В темноте сметывали на базу сено.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн старикпе кинӗсем икӗ урапапа уя утӑ турттарма кайрӗҫ.

После обеда за сеном поехали на двух арбах старик и обе снохи.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн утӑ турттарма шутларӗ.

Пантелей Прокофьевич решил с обеда начинать возку сена.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Утӑ ҫулакансем уйран тепӗр кунне таврӑнчӗҫ.

На другой день вернулись с поля косари.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ кунтан тӳрех утӑ ҫулма каятӑп.

Я отсюда пойду прямо на покос.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн тепӗр тӑватӑ кун вӑл хирте пӗр уйрӑлмасӑр утӑ ҫулчӗ.

Дня четыре после этого она прилежно работала в поле.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична ҫине ҫаврӑнса та пӑхмарӗ, пур-ҫук сӑлтавшӑнах пурне те тарӑхрӗ, чире персе, утӑ ҫулма та хӑйне Мелеховсен килӗнче юлашки кунсем пурӑннӑ пек тытрӗ.

На Ильиничну и внимания не обращала, безо всякой видимой причины злилась на всех, от покоса отделывалась нездоровьем и держала себя так, как будто доживала она в мелеховском доме последние дни.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӑх, утӑ ҫулма васкаса, хыпалансах площадьрен саланчӗ.

Народ торопливо стал расходиться с плаца, спеша на покос.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑнасем тӗксӗм кӑвак сӑрӑпа ҫуталса йӑлтӑртатакан икӗ вӗр ҫӗнӗ автомобильпе килеҫҫӗ: таҫта, чылай хыҫалта, утӑ ҫулнӑ ҫӗртен таврӑнакансен лашисенчен ирте-ирте кайса, тройкӑсем пушӑлла хӑлтӑртатса ҫывхараҫҫӗ, пӗкӗсем айӗнче атаман чаплӑ тӗлпулу валли тулнӑ почта шӑнкӑравӗсем кичеммӗн тӗнкӗлтетеҫҫӗ.

Гости ехали на двух новехоньких, блещущих темно-синей краской автомобилях; где-то далеко позади, обгоняя едущих с покоса косарей, порожняком скакали тройки и уныло позванивали под дугами почтарские колокольчики, добытые для торжественного случая атаманом.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Нумайӑшӗ, утӑ ҫулма пӑрахсах, ҫеҫенхиртен хутора васкарӗ.

Многие, бросив покос, спешили со степи в хутор.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл унта Аникушка арӑмӗпе пӗрле утӑ ҫулчӗ, Дуняшкӑпа иккӗшне ҫеҫенхирте хӑварса, хутора шыв патне тата апат-ҫимӗҫ илме килчӗ.

Он косил в супряге с Аникушкиной женой и, оставив ее и Дуняшку в степи, приехал в хутор за водой и харчами.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич, утӑ ҫулма хатӗрленнӗ май, Дарйӑна питӗ хытӑ тарӑхрӗ.

Пантелей Прокофьевич готовился к покосу и крепко досадовал на Дарью.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Утӑ ҫулма тухас пирки ним уҫҫи-хуппи те курӑнмасть.

— Покос начнется что не видно.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Виҫӗ ҫул ӗнтӗ утӑ паратпӑр теҫҫӗ, суяҫҫӗ анчах!

Три года сено обещают, и все обман!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Степноя Дымшаков кӑнтӑрла иртсен пырса кӗчӗ, рысакне правлени умӗнче чарчӗ, урхалӑха салтрӗ, хырӑмлӑха пушатрӗ те, ӑна пӗр ытам утӑ пӑрахса, картлашкасем тӑрӑх чупса хӑпарчӗ.

В Степное Дымшаков въехал после обеда, перед правленном осадил рысака, отпустил чересседельник, ослабил подпругу и, бросив у коновязи охапку сена, трусцой взбежал но ступенькам.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор хыҫсӑр ҫуна ҫине шӑтӑртатакан улӑм лӳчӗркесе хучӗ, ҫуна пуҫне утӑ пӑрахрӗ, михӗпе пӑртак сӗлӗ хучӗ, вара саплӑклӑ тӑлӑп илсе тухса, ним каламасӑр улӑм ҫине йӑванчӗ.

Намяв в розвальни хрустящей соломы, бросив в передок сена и немного овса в мешке, Егор вынес из хомутовки позеленевший латаный тулуп и молча завалился на охапки соломы.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Утӑ патне ыттисене яратӑп, эсӗ мана михӗсене илсе килсе пар! — терӗ Лузгин васкавлӑн, хӑй шутланӑ пек тума пултарнипе савӑнса.

— За сеном снаряжу других, а ты мне мешки доставь! — довольный, что настоял на своем, торопливо говорил Лузгин.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Утӑ патне кайма пуҫтарӑнтӑн-и?

— За сеном собрался?

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл рысака утӑ чи юлашкинчен панӑ, лешӗ, ӑнланнӑ пек, тӳсӗмлӗн кӗтсе тӑнӑ, ыттисем пек кӗҫенмен, сайра хутра ҫеҫ ҫутӑ кӑвак куҫӗпе чалӑшшӑн пӑха-пӑха илнӗ.

Рысаку он всегда последнему приносил сено, и тот, словно понимая, терпеливо дожидался, не ржал, как другие, лишь изредка косил фиолетовым глазом.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех