Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахсене (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак сӑмахсене Мартини шиклӗрех сасӑпа каларӗ, юлашки вунӑ кун хушшинче вӗсем хӑйсем те ҫавна асӑрхамасӑр, иккӗшӗ те ҫавӑн пек калаҫнӑ.

Мартини произнес эти слова сдержанным тоном, который они оба бессознательно усвоили в течение этих последних десяти дней.

Эпилог // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ҫак сӑмахсене Пӑван лӑпкӑ сасӑпа, ним ҫилленмесӗр каларӗ те майӗпен ҫаврӑнса, алӑк еннелле утрӗ.

Овод произнес это грустно, спокойно, в его голосе не слышалось ни вызова, ни раздражения, сказал и не спеша повернулся.

VII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ҫавӑн пек хытӑ ӳпкелесе калаҫнӑ сӑмахсене вӑл пӗртте ӑнланман, анчах ҫавӑн пек хытӑ ҫилленме калама ҫук хытӑ хурланнӑ ҫын ҫеҫ пултарнине вӑл лайӑх туйнӑ.

Он ничего не понимал в этом потоке неистовых упреков, но хорошо отдавал себе отчет в том, что они исходят от человека, доведенного до последней крайности.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ман сӑмахсене итлетӗр-и эсир?

Вы слушаете меня?

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Унтан кардинал енне сасартӑк ҫаврӑнчӗ те, хытӑ васканӑ чухнехи пек, тытӑнчӑклӑ калаҫма пуҫларӗ, вӑл каланӑ сӑмахсене аран-аран ӑнланса илме май пулчӗ.

Потом разом повернулся к кардиналу и продолжал говорить все быстрее и быстрее и заикаясь так, что с трудом можно было разобрать слова:

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Монтанелли ку сӑмахсене хытӑ сасӑпа каламарӗ анчах ҫилленнипе ун сӑнӗ шуралса кайрӗ.

Монтанелли не повысил голоса, но лицо его побледнело от гнева.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Вӑл койка ҫинчен ҫӗкленчӗ те сӑмахсене уҫҫӑн илтӗнмелле каласа: — Эпӗ чирлӗ мар. Манӑн чирлеме вӑхӑт ҫук. Эпӗ решеткине касса татмалла. Эпӗ чирлӗ пуласшӑн мар, — терӗ.

Он снова встал и сказал отчетливым голосом: — Я не болен. Мне некогда быть больным. Я должен перепилить эти решетки, и мне нельзя заболеть.

IV // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Ман сӑмахсене эсир чӗре патнех ҫывӑх илни, сирӗн преосвященство, мана к-кулӑшла пек туйӑнчӗ.

— Мне показалось это таким з-забавным, ваше преосвященство: вы так близко приняли к сердцу мои слова.

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ҫав сӑмахсене каланӑ чухне Пӑван пуҫне кӑшт тайрӗ, унӑн сӑн-пичӗ питӗ кӑмӑллӑ пулнӑ пек туйӑнчӗ.

Легкий поклон, сопровождавший эти слова, и выражение лица, с которым они были сказаны, отбили бы охоту просить одолжения даже и у очень храброго человека.

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Сӑмахсенче мар, сӑмахсене мӗнле сасӑпа каланинче Риварес кардинала тӑрӑхлама тӑрӑшни сисӗннӗ.

Желание оскорбить чувствовалось скорее в тоне, чем в словах.

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Ҫавна ӑнлантарса пама йывӑр, сирӗн преосвященство, анчах Риварес допросра хӑйне мӗнле тытнине эсир пӗр хут та пулин курсан, ман сӑмахсене ӗненетӗр.

— Это трудно объяснить, ваше преосвященство, но вы бы поняли, если бы услышали хоть раз, как Риварес держит себя на допросе.

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Джемма шуралса кайнӑ, анчах ҫав сӑмахсене илтсен унӑн сӑн-пичӗ улшӑнмарӗ.

Джемма была очень бледна, но лицо ее не изменилось при этих словах.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Мӗн пулчӗ? — ыйтрӗ вӑл ӑнланмалла мар сӑмахсене илтес тесе тата аяларах пӗшкӗнсе.

— Что случилось? — спросил он, нагибаясь еще ниже, чтобы расслышать невнятный ответ.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Унтан малалла майӗпен, сӑмахсене ҫав тери тӑсса, анчах тытӑнкӑллӑ мар вулама пуҫларӗ:

Затем продолжал медленно, невыносимо растягивая слова, но уже больше не заикаясь:

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Анчах Риварес хӑйӗн ҫиллине чараймасӑр ытлашши каланӑ сӑмахсене кӑшт урӑхлатсан, ун чухне вара вӑл чӑн-чӑнах хаклӑ япала пулӗ.

Но если бы Риварес переделал его немного, выбросив нападки личного характера, я думаю, вышла бы действительно ценная вещь.

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Анчах вӑл ҫак сӑмахсене хӑй ҫине илчӗ.

А он увидел в этом намек на него.

III // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Унтан ҫемҫен янракан арҫын сасси илтӗнчӗ, анчах вӑл сӑмахсене тӑсарах калани хӑлхана ҫурать.

И послышался другой голос, мужской, замечательно мягкий и музыкальный; но приятный тембр этого голоса портила странная манера растягивать слова.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Вӗҫсӗрлӗх! — каҫхи мӑнкӑмӑллӑ тӳпе хавхалантарнипе калас темен ҫӗртенех каласа ячӗ, ахӑр, ку сӑмахсене хӗр, каласа ячӗ те каллех ӑшри пӑлханӑнепе ҫутҫанталӑк хушшинчи ӗнерӗнме ӗлкӗрнӗ ӗлккен те ҫивчӗ хӗлӗх сассине чылайччен тӑнларӗ.

Бесконечность! — невольно воскликнула девушка, вдохновленная ночным высокомерным небом, и опять долго прислушивалась к голосу хриплой и острой струны, уже успевшей прорваться в внутреннем волнении.

4 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Андрей Васильевич, ҫырура ӑшӑ-ӑшӑ сӑмахсене вулама хатӗрленнӗскер, капла хыпара илтнипе тӑн-танах пулса кайрӗ.

Андрей Васильевич, ожидавший в письме теплых слов, остолбенел от этих известий.

4 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Ну вот, каллех, — кӳренмелли сӑмахсене ирттерсе ярса куляннӑн, хаш-ш сывласа ячӗ Кронид Евграфович.

— Ну вот,— вздохнул Кронид Евграфович.

4 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех