Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пусса (тĕпĕ: пус) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑна, Таньӑна, перо вӗҫӗпе тумламӑн-тумламӑн ҫеҫ пусса илме нивушлӗ ҫавӑн чухлех нумай кирлӗ?

Неужели их нужно так много, чтобы ей, Тане, зачерпнуть каплю на кончик своего пера?

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хӑй ҫапах кимӗ хӗррине урипе пусса вылянтарса пӑхрӗ те: «Урӑххине, шанчӑклӑраххине, тупма тӑрӑшӑп», — терӗ.

Он все-таки поставил ногу на борт, попробовал челнок, а потом покачал головой и сказал, что постарается найти что-нибудь поосновательнее.

Хӗрӗх пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пӗрене пуҫӗсем ҫине пусса, Том хӳме урлӑ каҫрӗ те пӳртелле утрӗ; лавӗ каялла хуланалла кайрӗ, эпир пурсӑмӑр та лӑк анине кӗпӗрлентӗмӗр.

Том по обрубкам перебрался через забор и пошел к дому; тележка покатила по дороге обратно в город, а мы все столпились в дверях.

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Эпӗ хӳме тавра ҫаврӑнтӑм та, пӗрене пуҫӗсем ҫине пусса, картиш тепӗр енчен, кӗл купи выртакан тӗлтен, каҫса кӗтӗм.

Я обошел кругом и перелез по обрубкам во двор с другой стороны, возле кучи золы.

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Акӑ вӑл танлӑн та мӑнаҫлӑн тӑрать, хӑрах урине малалла пусса, аллисене ҫӳлелле ҫӗклесе, пуҫне пӗлӗтелле каҫӑртса хӑйӗн ӗҫне хӗрсех тытӑнчӗ: шӑлне шатӑртаттарать, уласа та илет, кӑкӑрне аллипе ҫапать — декламацилет ӗнтӗ, — пӗр сӑмахпа каласан, эпӗ хальччен курнӑ мӗнпур артистсем унӑн чӗрне хурине те тӑмаҫҫӗ.

Стал в самую величественную позу, одну ногу выдвинул вперед, руки поднял кверху, а голову откинул назад, глядя в небо, и пошел валять: он и зубами скрипел, и завывал, и бил себя в грудь, и декламировал — одним словом, все другие актеры, каких я только видел, и в подметки ему не годились.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Каларӑм-ха, манӑн ҫур ҫӗр иртсен хурала тухса тӑмалла тесе, анчах мана ыйхӑ пусса килчӗ, Джим ҫакна курчӗ те маншӑн хурал тӑма килӗшрӗ.

У меня, видите ли, была ночная вахта, но только к этому времени мне здорово захотелось спать, и Джим сказал, что посторожит за меня первую половину ночи.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Хурах пусса, ҫын вӗлерсе ҫӳренисӗр пуҫне урӑх нимӗн те тумасть.

— Ничем, только грабежами и убийствами.

Иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Анна Васильевна халь те чӗрӗ; хӑйне пысӑк хуйхӑ пусса илнӗ хыҫҫӑн ҫав тери ватӑлнӑ, сахал ӳпкелешекен пулнӑ, анчах унчченхинчен ытларах хуйхӑрать.

Анна Васильевна еще жива; она очень постарела после поразившего ее удара, жалуется меньше, но гораздо больше грустит.

XXXV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Инсаров чӳрече патне пырса ларчӗ, анчах ӑна Елена тулалла пӑхса киленме памарӗ; Инсаров сасартӑк вӗриленчӗ, ӑна ӗшентерекен халсӑрлӑх пусса илчӗ.

Инсаров присел перед окном, но Елена не дала ему долго любоваться видом; у него вдруг показался жар, его охватила какая-то пожирающая слабость.

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Хӑна йышӑнмалли пӳлӗме вӑл пальтопа, шлепкепе кӗчӗ; хуллен, урисене сарлакан пусса, кӗлисемпе шаклаттарса кӗчӗ; унтан тӗкӗр патне пырса тӑчӗ те, пуҫне сулкаласа, тутисене ҫырткаласа, чылайччен хӑй ҫине пӑхса тӑчӗ.

Он вошел в гостиную в пальто и шляпе — вошел медленно, широко расставляя ноги и стуча каблуками; приблизился к зеркалу и долго смотрел на себя, с спокойною строгостью покачивая головой и кусая губы.

XXII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ун телейне пула, хӑйне ҫумӑр пусса илнӗ вырӑнтан инҫетрех мар ҫынсем шыв ӑсма пӑрахнӑ шӑтӑк-шатӑк тӑрӑллӑ пусӑ пулчӗ.

К ее счастию, невдалеке от того места, где застала ее гроза, находилась ветхая заброшенная часовенка над развалившимся колодцем.

XVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Хуйхӑ пусса илчӗ Андрей Петровича, Раумер та пуҫне кӗмерӗ унне.

Горько было Андрею Петровичу, и не шел ему в голову Раумер.

XVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ман ҫине темле алӑ пусса тӑрать.

Какая-то рука лежит на мне и давит меня.

XVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Шубина хуйхӑ пусса илчӗ; ачаш ҫил тӳрех питрен сӗртӗнни ӑна вӗчӗхтерчӗ; вӑл шинель ҫухипе пӗркенчӗ те кӑштах йӗрсе ямарӗ.

На Шубина напала грусть: ветерок дул ему в глаза и раздражал его; он завернулся в воротник шинели и чуть-чуть было не всплакнул.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена хӗп-хӗрлӗ хӗремесленсе кайнӑ — унӑн чӗрине хӑрушӑ та тӗлӗнмелле ырӑ туйӑм пусса илнӗ.

Она вспыхнула вся — и страшно и чудно стало ей на сердце.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ӑна хӑй хыҫӗнче такам хӑвӑрттӑн та хыттӑн пусса чупни илтӗннӗ пек туйӑнса кайрӗ; Вӑл тимлӗн итлеме тытӑнчӗ…

Топот быстрых шагов почудился ему сзади, он приник ухом.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Шубин Берсенева питрен пӑхасшӑнччӗ, анчах лешӗ тепӗр еннелле ҫаврӑнса ҫӑка айӗнчен тухрӗ, Шубин, пӗчӗк урисене сулмаклӑн та кӗрнеклӗн пусса, ун хыҫҫӑн утрӗ.

Шубин хотел заглянуть в лицо Берсеневу, но он отвернулся и вышел из-под липы, Шубин отправился вслед за ним, развалисто-грациозно переступая своими маленькими ножками.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Берсенев нумай калаҫма юратмасть, калаҫнӑ чухне те мелсӗр сӑмахсем каласа хуркалать, тытӑнчӑклӑн пуплет, кирлӗ мар ҫӗртенех аллисене сулкаласа илет; халь вара уйрӑмах ун чунне ывӑннӑ тата хурланнӑ чухнехи пек шӑплӑх пусса илнӗ.

Берсенев вообще не грешил многоглаголанием и, когда говорил, выражался неловко, с запинками, без нужды разводя руками; а в этот раз какая-то особенная тишина нашла на его душу, — тишина, похожая на усталость и на грусть.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ялкӑшса тӑракан тӗлӗрнӗ ҫӗр ҫинче кӑнтӑрлахи вӗри шӑплӑх пусса тӑрать.

Тишина полуденного зноя тяготела над сияющей и заснувшей землей.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Урисене ҫирӗппӗн пусса вӑл сӗтел умне пырса тӑчӗ.

Твёрдыми шагами он подошёл к столу.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех