Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

авалхи сăмах пирĕн базăра пур.
авалхи (тĕпĕ: авалхи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тата питӗ авалхи йӑла.

— И очень старо.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Казаксен тахҫантан килекен хӑнӑхӑвӗнчен хӑпсах ҫитеймен Мишка та, Хӗрлӗ Ҫарта пулсан та, авалхи йӑлана ҫав-ҫавах ҫирӗп уяма хатӗрленчӗ.

И Мишка, еще не освободившийся от казачьих традиций, даже будучи в Красной Армии, собирался свято соблюсти старинный обычай.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсене авалхи тӗн йӗркине тытса пурӑнакан казак ӑсатрӗ.

Вез их казак-старообрядец.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ватӑ хӑтине курсан, Пантелей Прокофьевичӑн урисем лӑнчӑрах кайрӗҫ: Гришака мучин йӳле янӑ кӗрӗкӗ айӗнчен турккӑ вӑрҫишӗн панӑ мӗнпур хӗресӗсемпе регалийӗсем курӑнаҫҫӗ, авалхи мундирӑн тӑратмалла ҫӗленӗ ҫухи ҫумӗнче хӗрлӗ петлицӑсем хӗмленсе ҫуталаҫҫӗ, пӗҫҫисем тӗлӗнче ватӑ ҫыннӑнни пек усӑнса тӑракан лампаслӑ шӑлаварӗн вӗҫӗсене типтерлӗн шурӑ чӑлха ӑшне ҫавӑрса чикнӗ, пуҫӗнчи кокардӑллӑ карттусне ӑвӑс тӗслӗ пысӑк хӑлхи таран антарса лартнӑ.

Пантелея Прокофьевича с ног шибануло при взгляде на свата: под распахнутой шубой у того виднелись все кресты и регалии за турецкую войну, красные петлички вызывающе сияли на стоячем воротнике старинного мундира, старчески обвисшие шаровары с лампасами были аккуратно заправлены в белые чулки, а на голове по самые восковые крупные уши надвинут картуз с кокардой.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Черккесенче Дон эрехӗ кӑпӑкланса чашкӑрать, унтан нӳхрепсенче нумай вӑхӑт тытнӑ хаклӑ йӳҫек йӑлтӑртатать, тутлӑ шӑршӑллӑ авалхи «лампада» эрехӗ шӑкӑртатса тулать…

В бокалах пенилось донское шипучее, искрилось выдержанное игристое, сладко благоухало старинное «лампадное» вино…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗсресем ун куҫӗ умӗнчех чупрӗҫ; ҫак мӗн ӗмӗртен килекен пӗтӗленӳ ӗҫӗсем авалхи условисенче, нимӗн хӑраса-вӑтанса тӑмасӑр, питӗ тивлетлӗ те ансат пулса иртрӗҫ те, Кошевой ӑсӗнче вара ирӗксӗрех этемсен пурнӑҫӗнчи арлӑх йӗркисене сивлеккӗн хирӗҫле танлаштару ҫуралчӗ.

На его глазах покрывались матки; и этот извечный акт, совершаемый в первобытных условиях, был так естественно-целомудрен и прост, что невольно рождал в уме Кошевого противопоставления не в пользу людей.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Новочеркасскра сывалакан аманнӑ доброволецсем Краснов автономи патне туртӑннинчен тата вӑл казаксен авалхи йӑли-йӗркисене тепӗр хут тавӑрма ӑнтӑлнинчен тӑрӑхласа кулаҫҫӗ, хӑйсем хушшинче унран йӗрӗнчӗклӗн «хуҫаин» тесе мӑшкӑллаҫҫӗ, Аслӑ Дон Ҫарне «хаваслӑ Дон ҫарӗ» тесе ят параҫҫӗ.

Раненые добровольцы, отлеживавшиеся в Новочеркасске, посмеивались над стремлением Краснова к автономии и над слабостью его по части восстановления казачьей старинки, в кругу своих презрительно называли его «хузяином», а Всевеликое войско Донское переименовали во «всевеселое».

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫеҫенхир унӑн чунне пӗтӗмпех тыткӑна илчӗ, сӗм авалхи пурнӑҫпа — ӳсентӑран пурнӑҫӗпе — пурӑнма хистесе ирӗксӗрлерӗ.

Степь его покоряла, властно принуждала жить первобытной, растительной жизнью.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗри-тавралла, — куҫпа виҫме пулнӑ таран, — вӗҫӗ-хӗррисӗр ешӗл инҫет, чӗтренсе юхакан ӑрша, кӑнтӑрлахи шӑрӑхпа тӑлланнӑ авалхи ҫеҫенхир тӑсӑлать тата пӗлӗт хӗрринче юмахри пек ытарлӑ та утса-чупса ҫитме ҫук сарлака кӑкӑрлӑ тӗссӗр кӑвак тӗмеске палӑрать.

А кругом — насколько хватал глаз — зеленый необъятный простор, дрожащие струи марева, полуденным зноем скованная древняя степь и на горизонте недосягаем и сказочен — сизый грудастый курган.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпир вара хамӑрӑн авалхи асаттемӗрсем пекех тулли те ҫирӗп сасӑпа: «Сывӑ пурӑн, патша, чаплӑ Мускавра, эпир, казаксем — лӑпкӑ Дон ҫинче!» — тесе калӑпӑр!

И мы, как в старину наши предки, скажем полнозвучным, окрепшим голосом: «Здравствуй, белый царь, в кременной Москве, а мы, казаки, на тихом Дону!»

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Резолюци ирӗке кӑларнӑ казаксем каллех хӑйсен авалхи чаплӑ йӑли-йӗркисем патне таврӑнӗҫ.

Казачество, освобожденное революцией, восстановит весь прекрасный старинный уклад казачьей жизни.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

(Авалхи казаксен юрри)

(Старинная казачья песня)

Лӑпкӑ Дон. 3-мӗш кӗнеке // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урам кӗтессинче, авалхи казаксем пек ҫӳллӗ те кӗре кӗлеткеллӗ старикӗн — тахҫан гвардейски батарейӑра службӑра тӑнӑ Архип Богатыревӑн — картишӗнче, хӗрарӑмсем, мӑнкуна хатӗрленсе, ҫаврака пӳрт айккисене тӑмпа сӗреҫҫӗ, шуратса аппаланаҫҫӗ.

На углу, во дворе Архипа Богатырева — большого, староверской складки старика, служившего когда-то в гвардейской батарее, — бабы обмазывали глиной и белили к Пасхе большой круглый курень.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кумӑшӗ — авалхи казаксем пек тӗреклӗскер — ҫилӗллӗн алӑ сулчӗ.

Кум — казак кряжистый, как старовер, — зло махнул рукой.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сарӑрах шурӑ, авалхи карапсем пек кӗре кӑкӑрлӑ пӗлӗтсем Новочеркасск ҫийӗн майӗпен шӑвӑна-шӑвӑна иртеҫҫӗ.

Изжелта-белые, грудастые, как струги, тихо проплывали над Новочеркасском облака.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Аван ҫын, ӗҫчен, — шухӑшларӗ вӑл, площадьпе иртнӗ чух, — шухӑшӗ вара ӗлӗкхи — авалхи единоличник пек…

«Хороший же парень, работяга, — думал он, проезжая по площади, — а вот рассуждает, как допотопный единоличник…

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кунтарах, авалхи Псков ҫӗрӗ тӗлӗнче, тем ҫинчен уҫҫӑн аса илтерсе тӑнӑ пек, пин-пин ҫӑлтӑрлӑ Хур кайӑк ҫулӗ ҫап-ҫуттӑн каварланса тӗлкӗшет.

А посредине, над древней псковской землей, неусыпным напоминанием, широким углящимся шляхом вычеканен Батыев Путь.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Халӗ, ӑсату черкки вырӑнне, сире казаксен авалхи юррипе хӑналаса ярӑпӑр.

— Сейчас, в виде десерта, угостим мы вас старинной казачьей.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Дивизи штабӗн начальникӗ тӗрӗссине каланӑшӑн Листницкий кӑмӑллӑ пулчӗ: кунта офицерсенчен нумайӑшӗ монархистсем-мӗн; казаксенчен виҫҫӗмӗш пайӗ — Усть-Хопер, Кумылжевски, Глазуновски тата ытти станицӑсенчен, авалхи тӗн-тӗшмӗш йӑлисемпе пурӑнаканскерсем; революцие ырласах каймаҫҫӗ.

Листницкий с удовлетворением осознал правдивость слов начштаба дивизии: офицеры в большинстве — монархисты; казаки, на треть разбавленные старообрядцами Усть-Хоперской, Кумылженской, Глазуновской и других станиц, были настроены отнюдь не революционно.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпӗ, казаксен авалхи йӑлипе, сана выльӑх картине ҫӗклесе тухрӑм та, — ас тӑватӑн-и, карчӑк? — лаша ҫине утлантарса лартрӑм.

И по давнишнему казачьему обычаю вынес я тебя на баз, — помнишь, старуха? — и посадил верхом на коня.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех