Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кандов нимӗн тӑва пӗлмесӗр хытса тӑчӗ.

Кандов стоял, как громом пораженный.

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада нимӗн тӑва пӗлмерӗ.

Рада не знала, что делать.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Карчӑкӗ те нимӗн тӑва пӗлмерӗ.

Юрданица не знала, что делать.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аптраса ӳкнӗ арӑмӗ нимӗн тӑва пӗлмесӗр ун енне пӑхса тӑчӗ.

Жена растерянно смотрела на него.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак канӑҫсӑр ҫынна ниҫтан чарма ҫуккипе аптраса, Огнянов нимӗн тӑва пӗлмерӗ.

Огнянов рвал на себе волосы, видя, что повлиять на этого неукротимого человека он не в силах.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Цанко ӑсран каясса ҫитнипе нимӗн тӑва пӗлмерӗ.

Цанко был так потрясен, что не скоро пришел в себя.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗтереҫ Огнянова! — нимӗн тӑва пӗлмесӗр кӑшкӑрса ячӗ Соколов.

Пропал Огнянов! — в отчаянии крикнул Соколов.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов, ятне йӑлтах янӑскер, ҫакӑн пек нихҫан каҫӑхми намӑс курнипе аҫа ҫапнӑ ҫын пек анӑраса, нимӗн тӑва пӗлмесӗр ура ҫинче тӑчӗ, хӑй пек те мар вӑл, сехри хӑпса тухнипе енчен енне пӑхкалать.

Стефчов, пристыженный, растерянный, раздавленный устремленными на него взглядами, был сам на себя не похож и в испуге озирался по сторонам.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рачко амӑшӗ ним тӑва пӗлмесӗр аптраса ҫитрӗ.

Мать Рачко в отчаянии не знала, что делать.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Фратю господин амӑшӗ, ывӑлӗ ытла пысӑк инкеке ҫакланнине туйса, сӑнчӑрланӑ тӑлӑпа тертленсе асап курса, ҫийӗнчен тата халӑх та нимӗн чухлӗ ун майлӑ маррине сиссе, нимӗн тӑва пӗлмесӗр аптраса тӑчӗ.

Матушка господина Фратю, увидев, в каком прискорбном состоянии находится ее сын, обремененный тяжелыми цепями и всеобщим негодованием, растерялась, не зная, как поступить.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Онбаши вӗсене асӑрхаса пӑхрӗ, нимӗн тӑва пӗлмесӗр тинкерсе тӑчӗ.

Онбаши внимательно смотрел на собаку, удивленный и недоумевающий.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кралич енчен енне пӑхкаласа илчӗ, армана тинкерчӗ, Стоян пиччене пӑхкаларӗ, старик нимӗн тӑва пӗлмесӗр аллине тытнӑ хунарӗпе хытса тӑрать.

Кралич оглянулся, растерянно окинул взглядом мельницу и деда Стояна, который застыл на месте, раскрыв рот и продолжая держать коптилку перед товарищами.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ставри пуп та нимӗн тӑва пӗлмерӗ, чӗлхинчен вӗҫерӗнсе тухнӑ сӑмахӗшӗн хӑраса ӳкрӗ, ӑшӗнче вара: «Турӑ ан пӑрахтӑрах мана», — тесе кӗл турӗ.

Поп Ставри, тот был сам не свой от тревоги, старик теперь испугался собственных слов и про себя молился: «Помилуй мя, боже!»

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Амӑшӗ ӑна ыталаса илчӗ, кӑкӑрӗ ҫумне тытса пӑчӑртарӗ, хӗрне куҫҫуль витӗр чуп тӑва-чуп тӑва илчӗ.

Мать обняла ее, прижала к груди и со слезами на глазах осыпала поцелуями.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ним тӑва пӗлмесӗр чарӑнса тӑчӗ.

Несколько секунд он стоял в замешательстве.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

1916 ҫулта туяннӑ пӑспа ӗҫлекен двигательне сутса ячӗ, вунӑ тенкӗлӗх ылтӑн укҫасене вӑтӑра ҫитерсе тата пӗр сӑран хутаҫ кӗмӗл укҫа пухса, чӳлмекпе ҫӗр айне чавса пытарчӗ, ытлашши выльӑх-чӗрлӗхне сутрӗ, тыррине сахалтарах акса тӑва пуҫларӗ.

Продал паровой двигатель, купленный в 1916 году, зарыл в кубышке тридцать золотых десяток и кожаную сумку серебра, продал лишнюю скотину, свернул посев.

14-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пӗтӗм тӑва, тӑрринчен пуҫласа аркине ҫитиех, хупласа хурать вӑл, шуҫӑм ҫутине тата тусана пула, сан кӑтрусем пекех, хӗрлӗн те хумлӑн-хумлӑн курӑнса тӑрать вара.

Оно покрывает всю гору, с вершины до подножья, и от света зари и от пыли кажется таким же красным и таким же волнистым, как твои кудри.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ҫапла ҫав, парӑннӑ тӑва чуптурӗҫ, ҫӗре чуптурӗҫ — ҫав кун ҫӗр мана нихҫанхинчен ҫывӑх та ӑнланмалла пулса тӑчӗ, синьор, эпӗ ӑна вара хӗрарӑма савнӑ пекех юратрӑм.

Да, целовали побежденную гору, целовали землю — в тот день особенно близка и понятна стала она мне, синьор, и полюбил я ее, как женщину!

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

«Тӑва пӗр ҫӗршывран тепӗр ҫӗршыва витӗрех шӑтарса тухни» — тетчӗ вӑл — ҫӗршывсене пӗр-пӗринчен ту стенисемпе уйӑрнӑ турра хирӗҫ пыни пулать, — курӑр ак, мадонна пирӗнпе пӗрле пулас ҫук.

— «Прорезать гору насквозь из страны в страну, — говорил он, — это против бога, разделившего землю стенами гор, — вы увидите, что мадонна будет не с нами!»

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Ҫывӑрса тӑранайман пирки антӑраса, анкӑ-минкӗ пуҫпа ултӑ сехетре сӗтел хушшине лараттӑмӑр; вара эпир ҫывӑрнӑ чух хамӑр юлташсем ҫӑрса хатӗрленӗ чустаран кӗлентӗрсем тӑва пуҫлаттӑмӑр.

Не успев выспаться, и — тупые, равнодушные — в шесть уже садились за стол делать крендели из теста, приготовленного для нас товарищами в то время, когда мы еще спали.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.