Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗтрӗ (тĕпĕ: пӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ ҫапла тумалла та — ӗҫӗ те пӗтрӗ, автомат вӗҫӗмсӗр перет».

Вот так надо сделать — и дело с концом, автомат будет стрелять бесконечно».

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫакӑнта вара тавлашу хӗрсе кайрӗ те хирӗҫӳпе пӗтрӗ.

И тут разгорелся спор и закончился ссорой.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ҫав экзамен тени пӗтрӗ ӗнтӗ, лейтенант пире хӑй патне чӗнет те: пурте снайпер пулма пултараҫҫӗ, эсӗ пӗччен — пултараймастӑн! тесе пӗлтерет.

— Закончился этот самый экзамен, нас и созывает товарищ лейтенант и объявляет: все годятся в снайперы, один я — нет!

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кану вӑхӑчӗ пӗтрӗ.

Отдых закончен.

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пӗтрӗ пакша! — терӗ Зеленцов хӗрхенсе.

— Пропала белка! — сожалеюще сказал Зеленцов.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ҫапла, халь эпӗ лайӑх куратӑп: пӗтрӗ ҫын!

— Да, теперь я хорошо вижу: пропал человек!

XIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хуйхине пула унӑн сасси те пӗтрӗ.

Голос его охрип от горя.

IX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑтӑр пӗрремӗш снаряд пырса лексен, Загрудько танкӗ пӗтӗмпех шӑтса хуралса пӗтрӗ, вӑл текех хирӗҫлеме пултараймарӗ, ҫавӑнтах вӑрманти сӑмала юхтаракан савӑт пек мӑкӑрланма пуҫларӗ…

Танк Загрядько, весь избитый и почерневший, потерявший способность сопротивляться, вдруг задымил густо, как лесная смолокурня…

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Мӗнпур йытӑ кӗтӗвӗ умӗнче вӗсене выговор памалла, ӗҫӗ те пӗтрӗ!

— Дать им выговор перед всем собачьим строем, и вся недолга!

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кӑмӑла каякан ӗҫ шырасси унӑн ҫакӑнпа пӗтрӗ.

Так закончились его поиски любимого дела.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эпир тӳрех туратсем лартрӑмӑр, ҫав туратсем ҫулла хӑрма пултараҫҫӗ — «вара эпир тӑрӑшни пӗтрӗ.

Мы сразу посадили ветки, и эти ветки могут летом засохнуть — и тогда, конец нашим трудам.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Курсри заняти, яланхи пекех, вӑрӑма тӑсӑлчӗ те ҫӗр чылая кайсан пӗтрӗ.

Занятия курсов, как обычно, затянулись и кончились поздно вечером.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унтан райисполкома телефонпа шӑнкӑртаттарма тытӑнчӗ, юлашкинчен вара, хыпса-ҫунни акӑ мӗнпе пӗтрӗ: Савва хӑй кабинетне Дорофея чӗнсе илчӗ те каларӗ:

Затем начал звонить в райисполком, и наконец все хлопоты кончились тем, что Савва вызвал к себе в кабинет Дорофея и сказал:

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Канашлу кӑнтӑрлапа пӗтрӗ.

Совещание закончилось еще в полдень.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Буланый, хӑйӗн хуҫине хӗрхенесшӗн пулса пулас, капан патне пычӗ те унта выртакан ҫырӑва ӑнсӑртран таптарӗ — таканланӑ ури айне пулнипе лӳчӗркенсе пӗтнӗ хут курӑк ӑшне путса, пайӑн-пайӑн ҫурӑлса пӗтрӗ.

Буланый, видимо желая посочувствовать своему хозяину, подошел к копне и нечаянно наступил на лежавшее тут письмо, — под кованым копытом смятая бумага погрузла в траву и расползлась на части.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эсӗ халӗ ӗнтӗ председатель пулнӑскер ҫеҫ вӗт — ҫыр, ӗҫӗ те пӗтрӗ!

— Ты же теперь бывший, пиши — и все!

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Бухгалтеринче ӗҫлекенсем килӗсене кайса пӗтрӗҫ: ӗҫ кунӗ пӗтрӗ.

Бухгалтерия разошлась по домам, работа кончилась.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Марченко — ку вара ҫынччӗ, ылтӑн ҫынччӗ, анчах та вӑл, чӑнласах пӗтрӗ пулмалла, урӑх таврӑнас ҫук».

Марченко — тот был человек, золотой человек, но он, очевидно, погиб и не вернется больше».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫӗнӗ ҫынна сӑнӗ-питӗнчен пӑхсассӑнах, сасартӑк вӑл кӑвак куҫлӑ Шурӑ Евстигней ҫинчен аса илчӗ те, чей курки тытнӑ алли унӑн чӗтреме пуҫларӗ, сӗтел патне илсе ҫитериччен чейӗ унӑн ҫурри тӑкӑнса пӗтрӗ.

И, глядя на лицо молодайки, ему вспомнился вдруг Евстигней Белый с его голубыми глазами, и рука, державшая чашку, так задрожала, что он разлил половину чая, пока донес ее до стола.

III // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

«Ҫапла, пӗтӗмпех пӗтрӗ», — илтрӗм эпӗ пӗр енчен.

«Да, все кончено», — говорил мне один голос.

XXIV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех