Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пуҫтарса (тĕпĕ: пуҫтар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӑрӑшса ӗҫлерӗмӗр, пуҫтарса, пухса пурӑнтӑмӑр, халь акӑ: йӑлтах сапаланса каять!

Трудились, сколачивали, наживали, а теперь — вон что: все в распыл!

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кунта кӑвак чул никӗс ҫине аслӑ вите лартнӑ, унпа юнашар пекех утӑ хумалли аслӑк, урапа сарайӗ, хӑмӑт-пӑяв таврашне юсакан мастерской, аяккарахра — ӗнесем хупмалли ҫутӑ вите, хӑма витнӗскер, тата тӗрлӗрен йывӑҫран пуҫтарса тунӑ сурӑх вити вырнаҫнӑ.

Здесь была просторная конюшня на фундаменте из дикого серого камня, около нее — сеновал, каретник и шорная, в стороне — светлый коровник под тесовой крышей, овчарник из сборного леса.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ерофей Кузьмич шалаварпа кӗпене пуҫтарса илчӗ те, алӑка шалт хупса хӑварса, кухньӑна тухрӗ.

Забрав шаровары и рубаху, Ерофей Кузьмич ушел на кухню, хлопнув дверью.

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ан ятла, ытлашши атӑ ҫук, ку ботинкине те пулин, паян ҫул ҫинче тупса, пуҫтарса чикнӗччӗ.

Не обессудь, лишних сапогов нету, только вот ботинки…

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ерофей Кузьмич тилхепипе пуҫтарса тытнӑ май ӑна чӗнчӗ:

Ерофей Кузьмич, подбирая вожжи, окликнул ее:

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Урапа ҫинче куппех тӗрлӗрен лапчӑнса та вараланса пӗтнӗ япаласем выртаҫҫӗ иккен, — вӗсене хуньашшӗ ҫапӑҫу хирӗнче пуҫтарса пырса хунӑ.

На телеге лежали разные мятые и грязные вещи, — свекр их собирал по полю боя.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сӗтел ҫинчен ҫӑкӑр тӗпренчӗкӗсене тирпейлӗн пуҫтарса илсе, Бояркин ҫӑваралла сапрӗ.

Аккуратно собрав со стола крошки, Бояркин бросил их в рот.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кӗнекене пуҫтарса чиксен, вӑл хӑйӗн тумтирне чӑтлӑхалла, нӳрӗрех ҫӗрелле илсе кайса пӑрахрӗ те тӑрӑшсах пылчӑк ӑшне таптаса хучӗ.

Спрятав книжку, он оттащил свою одежду подальше в чащобник, где было сыро, и почему-то старательно затоптал ее в грязь.

XXVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫак хӗвелпе шуралса кайнӑ, тар шӑрши те юн шӑрши кӗрекен салтак тумтирне пӗтӗмпех пуҫтарса тытсан, вӑл айлӑмалла — тӗттӗм чӑтлӑхалла ыткӑнчӗ.

Подхватив все это солдатское обмундирование, выгоревшее на солнце, грязное, пахнущее потом и кровью, он бросился в низинку — в темный чащобник.

XXVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кам пирӗн ӑрата ҫавӑн пек хушамат шутласа тупса панӑ, ҫавна леш тӗнчере шыраса тупатӑп та, гранатӑпа ярӑнтаратӑп, ӗмӗрне те хӑйӗн пырши-пакартине пуҫтарса ан ҫитертӗр!

Отыщу на том свете того, кто придумал нашему роду такую фамилию, да так грохну, чтоб ему вовек не собрать свою требуху!

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Юргин кӗсйинчен ҫулу тума тесе пуҫтарса чикнӗ рашпиль хуҫӑкне туртса кӑларчӗ.

Юргин вытащил из кармана обломок рашпиля, подобранный на кресало.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Халиччен кӗртен пытанса ларнӑ ӳсентӑрансем тӗссӗрленнӗ, ҫу кунӗсен юлашки сӑрӗсене те пуҫтарса кайнӑ-мӗн вӑл.

Все, что еще жило, хоронясь от нее на полях, похитила с них последние краски лета.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл аялти шалпар кӗпе аркине брюки ӑшне пуҫтарса чикнӗ, тӗттӗмрех ҫӗрте вӑл, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑскер, питӗ маттур пек курӑнать.

В просторной нижней рубахе, заправленной в брюки, он казался при слабом свете особенно загорелым и дюжим.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ертсе кай! — сасартӑк приказ пачӗ Лозневой; чӗлпӗрне пуҫтарса тытса, вӑл ытти юланучӗсем патнелле ҫаврӑнчӗ.

— Тогда веди! — вдруг приказал Лозневой; подбирая поводья, он обернулся к остальным верховым.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл хӑвӑртах ҫак сапаланса выртакан япаласенчен хӑш-йӗрисене пуҫтарса илчӗ.

Он быстро собрал некоторые из валявшихся вещи.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл сӗтел ещӗкне уҫрӗ те пӑхӑр укҫасене пӗтӗмпе пуҫтарса илчӗ, пӗр ҫирӗм пулӗ, вӗсене вара арӑмӗн алли ҫине хучӗ.

Он выдвинул ящик письменного стола, собрал все медяки, монет двадцать, и сунул деньги ей в руку.

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

Кӑнтӑрлапа дворник пыратчӗ те кил хушшине шӑлса тасататчӗ, тӗксене пуҫтарса каятчӗ, вара кунта такамӑн пурнӑҫӗ сӳнни ҫинчен никам та пӗлместчӗ.

В полдень приходил дворник, выметал перья, и никто не мог потом узнать, что здесь погибла чья-то жизнь.

Кроликсем тата кушак // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 45–52 стр.

Япаласене пуҫтарса ҫыхмашкӑн та аран-аран пушӑ вӑхӑт тупаттӑм.

Я принимал гостей и в свободные минуты понемногу укладывался.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Анне манпа килӗшрӗ — сӗтел-пукан турттарса кайни, паллах; ӑссӑр япала пулӗччӗ; вӑл хӑшпӗр япалисене сутнӑ та ӗнтӗ, анчах укҫине пуҫтарса ҫитереймен.

Мать не возражала; она уже собрала почти все вещи, негодную для перевозки мебель частично распродала — только никак не могла получить за нее деньги.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Пӗр хутчен кӑна мар вӑл тӑрӑшса ӗҫлесе ларнӑ хыҫҫӑн кӗнекисене, хутне, кистьне тата тушь кӗленчине пуҫтарса таҫта тухса тарнисем пулкаланӑ.

Поработает несколько дней, а потом исчезает вместе с книгами, кистями, бумагой и тушечницей.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех