Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ятӑм (тĕпĕ: ят) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Эпӗ ӑна, казаксем урлӑ, ҫакна чухлама хушса ятӑм: вӑл ман лашана хӑйӗнни пек шутласа пӑхмасть пулсан, эпӗ ӑна тӗл пулсан янахне ҫапса вататӑп, вӑл Георги хӗресӗ ҫакнӑ кавалерне пӑхса тӑмастӑп», — тесе ҫырнӑ Петро.

«Я ему доводил до ума через казаков, что если он не будет ухаживать за конем, как за своим добром, то встренемся и я ему морду в кровь побью, хотя он и крестовый кавалер теперь», — писал Петро.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ ӑна куҫпа пӑхса ӑсатса ятӑм: илемлӗ ҫамрӑк йӗкӗт, юлташла кӑмӑллӑ пит-куҫ.

Я проводил его взглядом: красивый молодой парень, милое товарищеское лицо.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ, ухмахран та ухмах этем хӑраххи, хулпуҫҫисене сиккелентерсе илтӗм те, присяга пама та хатӗр, тесе персе ятӑм тата ытти ҫавӑн пек сӑмахсем те каларӑм.

Я глупейшим образом пожал плечами и сморозил, что готов принять присягу, или что-то в этом роде.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Аран-аран Аникей патне картла выляма кӑларса ятӑм.

— Насилушки спровадила к Аникею в карты играть.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Степана аран-аран кӑларса ятӑм.

— Степана насилушки выпроводила…

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑйӗн юратнӑ мӑнукне — Наталие: — Ҫӑм чӑлха тӑхӑнса ятӑм, ҫапах та ӑшӑтмасть урасене. Эсӗ мана, пепкем, панӑскилле ҫыхса пар, — тесе ӳпкелешсе каласа панӑ Гришака асатте.

Жалился дед Гришака Наталье — любимой внучке: — Шерстяные чулки, а не греют мои ноженьки. Ты мне, чадушка, свяжи крючковые.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ксюша, ытлашши сӑмах персе ятӑм, ну, ан ҫиллен…

— Ксюша… сбрехнул словцо, ну, не обижайся…

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ, хай ӗнтӗ, чул хӑма айне лом чиксе ятӑм та хиртӗм ҫӳлелле…

Я, стал быть, подовздел ломом, поднял эту плиту…

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Эпӗ сире калатӑп», малалла каласа парать Иван Иванович хӑйӗн кӳршине, Григорий Григорьевич сӑмахӗсене илтмен пекех пулса: «Иртнӗ ҫул эпӗ вӗсене Гадяча тиесе ятӑм, кашнишӗнех аллӑшар пус пачӗҫ.

— Я вам скажу, — продолжал все так же своему соседу Иван Иванович, показывая вид, будто бы он не слышал слов Григория Григорьевича, — что прошлый год, когда я отправлял их в Гадяч, давали по пятидесяти копеек за штуку.

IV. Апат // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Эпӗ кӑларса ятӑм ӑна».

Я выпустила его».

XI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Эп ӑна кӑларса ятӑм, — терӗ Катерина, хӑраса ӳкнипе стенасем ҫине тискеррӗн пӑхса.

— Я выпустила его, — сказала она, испугавшись и дико осматривая стены.

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Эпӗ кӑшкӑрса ятӑм та вӑранса кайрӑм.

Я вскрикнула и пробудилась.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тутар ҫӗлӗкӗ вӑл, эп ӑна пуҫӗ-мӗнӗпех касса илнӗччӗ; мӗнпур хӗҫпӑшалӗ ман алла лекрӗ; чунне ҫеҫ ирӗке ятӑм эп унӑнне.

Я ее снял вместе с головою у татарина, весь его снаряд достался мне; одну только его душу я выпустил на волю.

II // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Ҫур сехет каялла ятӑм.

— Полчаса назад.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Мӗн хушмаллине пӗтӗмпех хушрӑм, ҫыртӑм, тӳрех писательсен союзне ятӑм, пӑхса тухса хаклаччӑр.

— Что необходимо все добавил, написал, послал прямо в Союз писателей, пусть посмотрят и оценят.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эпӗ унпа калаҫрӑм, сан пата ятӑм ӑна.

Я с ним беседовал и направил к тебе.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Акӑ, ятӑм эпӗ разведчиксене унта мӗн хӑтланнине пӗлсе килме, вӗсем вара каялла таврӑнмарӗҫ.

Вот послал я разведчиков в поиск, а они не вернулись.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Вӑл икӗ аллипе те ман алӑсенчен ярса тытрӗ, пырне вӗҫертесшӗн тӑрӑшрӗ, эпӗ ҫакна ҫеҫ кӗтнӗччӗ пулас — кинжала мӗнпур вӑйран сулса ятӑм та ӑна сулахай айӑкран, аяк пӗрчинчен аяларахран чикрӗм.

Она схватилась обеими руками за мои руки, отдирая их от горла, и я как будто этого-то и ждал, изо всех сил ударил ее кинжалом в левый бок, ниже ребер.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Ан суй, юрӑхсӑрскер! — мӗкӗрсе ятӑм та эпӗ сулахай алӑпа ун аллинчен ярса тытрӑм, анчах вӑл вӗҫерӗнчӗ.

— Не лги, мерзавка! — завопил я и левой рукой схватил ее за руку, но она вырвалась.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Шӑппӑн йӑпшӑнса пырса, эпӗ сасартӑк алӑка уҫса ятӑм.

И подкравшись тихо, я вдруг отворил дверь.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех