Шырав

Шырав ĕçĕ:

сирӗн (тĕпĕ: эсир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл мӗнлине пӗлес килет-и сирӗн?
Хотите знать какова она Густина?

1943 ҫулхи майӑн 19-мӗшӗ // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Вӗсен хваттерне курасчӗ сирӗн!
Стоило посмотреть на их квартиру.

Елинексем // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Сирӗн ӗҫ пӗтрӗ, эсир пӗтӗмпех выляса ятӑр.
Все кончено, вы проиграли.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Ҫук, ҫук, эпӗ сирӗн ятӑра асӑнман, эсир мана пӗлместӗр, эпӗ те сире палламастӑп.
Нет, нет, я не произносил вашего имени, вы не знаете меня, и я с вами незнаком.

Куратӑр-и, эп сирӗн ҫине пӑхатӑп, сирӗнпе калаҫатӑп.
Видите, я смотрю на вас, разговариваю с вами!

Ӑҫта сирӗн радиопередатчиксем?
Где ваши радиопередатчики?

I сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Эпӗ сирӗн тусӑн, лейтенант Гвоздевӑн палланӑ ҫынӗ, эсир мана пӗлместӗр… — терӗ хӗр тытӑнчӑклӑрах.
Я знакомая вашего друга, лейтенанта Гвоздева, вы меня не знаете, — с некоторым усилием произнесла девушка.

15 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Сирӗн хӑлхана кӗреҫҫӗ-и манӑн сӑмахсем?
Доходит это до вас?

Вӑл макӑрма тытӑнчӗ, а эпӗ ӑна: «Ан макӑрӑр, эсир лайӑх хӗр, сире хуть те кам та юратма пултарать, мӗншӗн-ха сирӗн хӑвӑрӑн пурнӑҫа пӑсас!» тетӗп.
Она в слезы, а я говорю: „Не плачьте, вы девушка хорошая, вас любой полюбит, зачем себе жизнь портить«.

14 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Сӑн-пит те, ҫи-пуҫ та сирӗн кашниннех халӗ йӗркеллӗ.
Каждый из вас имеет вид, и всё у вас в порядке.

XIX сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Чарӑн-ха эсӗ, Степан, — терӗ вӑ л ҫилӗллӗн, — улпутӑмӑр канать, эсӗ юрра янтраттаратӑн, совесть те ҫук сирӗн, ҫынна хӗрхенесси те.
– Полно тебе, Степка, – сказала она сердито, – барин почивает, а ты знай горланишь; нет у вас ни совести, ни жалости.

Сирӗн ятӑрпа эпӗ нихҫан та пӗр усал ӗҫ те тӑвас ҫук.
Никогда злодейство не будет совершено во имя ваше.

XV сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эсир мана пулӑшма, ҫӑлса хӑварма шутлатӑр, — терӗ Маша, — анчах, ан кӳренӗр те, сирӗн сӗнӗвӗр мана шиклентерет, хӑратать.
– Вы предлагаете мне свое покровительство, – отвечала Маша, – но не сердитесь: оно пугает меня.

— Хӑҫан та пулин, — терӗ вӑл ҫемҫен те хурланчӑклӑ сасӑпа, — хӑҫан та пулин сирӗн ҫине инкек килсессӗн, никамран пулӑшу, хута кӗме ыйтма ҫук пулсассӑн, ҫавӑн пек чух манран пулӑшу ыйтма, хӑвӑра ҫӑлма мӗн кирлине пурне те манран ыйтма килӗшетӗр-и?
– Если когда-нибудь, – сказал он ей нежным и трогательным голосом, – если когда-нибудь несчастие вас постигнет и вы ни от кого не будете ждать ни помощи, ни покровительства, в таком случае обещаетесь ли вы прибегнуть ко мне, требовать от меня всего – для вашего спасения?

XII сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Паян эпӗ сирӗн патӑртан каятӑп…
Я расстаюсь с вами сегодня…

Эпӗ сирӗн килӗре пурӑнма килсе кӗтӗм.
Я поселился в вашем доме.

Эсир сыхланмасӑртарах уҫӑлма тухса ҫӳренӗ чухне эпӗ, сире хуралланӑ пек, сирӗн хыҫӑртан пӗр тӗмрен тепӗр йывӑҫ тӗмӗ хыҫне йӑпшӑнса пыраттӑм.
В ваших неосторожных прогулках я следовал за вами, прокрадываясь от куста к кусту.

Аякран та пулин сирӗн шурӑ ҫи-пуҫӑра курмашкӑн ӗмӗтленсе, эпӗ кунӗ-кунӗпе Покровски пахчисемпе сачӗсем ҫывӑхӗнче ҫавӑрӑнса ҫӳреттӗм.
Целые дни я бродил около садов Покровского в надежде увидеть издали ваше белое платье.

Сирӗн халӗ — хушӑн та, уншӑн та манран хӑрамалла мар.
Но вам не надобно меня бояться – ни за себя, ни за него.

— Ан хӑрӑр тархасшӑн, ман ятӑмран хӑрамалла мар сирӗн.
– Не бойтесь, ради бога, вы не должны бояться моего имени.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика