Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хапха сăмах пирĕн базăра пур.

Хапха (тĕпĕ: хапха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пӗр вӑхӑт хапха юпи ҫумне тайӑнса хыҫкаланнӑ май Миккуле сӑнать.
Почесываясь, некоторое время наблюдает за работающим Николаем.

Пӗрремӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Канмалли кун хапха умӗнчи сак ҫине хӗр таврана каҫ сӗмӗ хупӑрласа илсенех тухса ларчӗ.
Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Тинех вара хапха уҫӑлать.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хапха леш енче Элексейпе Кӗтерне тӑраҫҫӗ, ун патӗнчен крыльца алӑкӗ таранах ик айккипе патвар йӗкӗтсем, хӗрупраҫсем тӑрса тухнӑ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Яштах ҫӗклет пуҫне Ҫеруш, мӑнаҫлӑн утма тытӑнать кӑна «купцасем» хапха умне ҫитсе те тӑраҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хапха ҫумӗнчи калинке уҫӑлса картишне Верук кӗрсе тӑнине те сисмест.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Эстрада театрне кӗмелли хапха умӗнче тӑракан дежурнӑй, пӗчӗкҫеҫ старик, калинккерен кӗме хӑтланнӑ монтера ятлать.
У ворот ограды эстрадного театра стоял дежурный старичок и бранил монтера.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ҫавӑнпа хапха ҫинчи хура хӑю тытнӑ хӗрлӗ ҫӑлтӑр курӑнмасть.
И черно-красной звезды на воротах не видно.

— Сире валли ятарласах хапха уҫса хунӑ унта.
— Там для вас нарочно ворота открыты.

Хапха умӗнче автомашина кӗрленӗ сасӑ илтӗнсе кайрӗ, калинккерен икӗ летчик кӗчӗҫ.
За воротами послышался шум машины, а по дорожке от калитки шли два летчика.

Анчах Женя хӳме ҫине улӑхса ют садалла сиксен, Ольга чӑтса тӑраймарӗ, пӳртрен тухса хапха патне пычӗ те калинккене уҫрӗ.
Но когда Женя полезла на забор и спрыгнула в чужой сад, обеспокоенная Ольга вышла из дома, подошла к воротам и открыла калитку.

Хура та хӗрлӗ сӑрпа ӳкернӗ, ҫӑлтӑрпа паллӑ тунӑ сӑрӑ хапха хыҫӗнче, Ольгӑпа Женя пурӑнакан дачӑпа хире-хирӗҫ ларакан ҫурт хуҫисен сулхӑн садӗнче, хӑйӑр сапса тухнӑ аллея тӑрӑх шурӑрах ҫӳҫлӗ пӗчӗк хӗрача утса пырать.
За серыми воротами с черно-красной звездой, в тенистом саду того дома, что стоял напротив дачи, где жили Ольга и Женя, по песчаной аллейке шла маленькая белокурая девчушка.

Хӑпаланса тухнӑ аллисемпе хӑлаҫланкаласа, Сима хапха патнелле вӗҫтерчӗ, шӑп ҫак вӑхӑтра унтан ӗҫе пӗтернӗ тӑватӑ ача чупса тухрӗ.
Размахивая обожженными руками, Сима помчался к воротам, откуда уже выбегала закончившая свою работу четверка.

Вӑл кӗсйинчен ҫуллӑ сӑрӑ тюбикне кӑларчӗ та хапха умне пырса тӑчӗ.
Он вынул из кармана свинцовый тюбик с масляной краской и подошел к воротам.

Хайхискерсем ҫавна пӗр ҫирӗм утӑма яхӑн хапха патнелле кустарса хунӑ.
— Так ее шагов на двадцать к воротам подкатили.

Урапасем, лавсем, походри кухня, яриех уҫӑ хапха, йӗнерленӗ утсем, пулемет лартнӑ кӳмесем; сасартӑк тата юрӑ — пурте пӗлекен, чӗрене ҫывӑх юрӑ — таҫтан сиксе тухрӗ.
Телеги, подводы, походная кухня, распахнутые ворота, оседланные кони, пулеметные двуколки, и вдруг откуда-то шарахнула песня — знакомая, такая близкая и родная.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Ӑна эсир хапха умӗнче, хӗрӗх улттӑмӗш номерлӗ сӑра лавккине кайнӑ чух курнӑ.
Обнаружена вами у ворот, проходя в пивную лавку номер сорок шесть.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

— Ачам, — терӗ милиционер, рычага пусса сарӑ ҫутта сӳнтерсе симӗссине ҫутнӑ вӑхӑтра, — тархасшӑн ырӑ пул, урам урлӑ каҫ та хапха ҫинчи звонок туми ҫине пусса дворник патне шӑнкӑртаттар.
— Мальчик, — сказал милиционер, мгновенно перекидывая рычаг с желтого огня на зеленый, — будь добр перейди улицу и нажми у ворот кнопку звонка к дворнику.

Эпӗ хапха умӗнче чарӑнса тӑтӑм.
У ворот я остановился.

Ватӑ кашкӑр ами кашкӑр тӑнне ҫухатрӗ, унталла-кунталла пыркаласа тӗкӗнчӗ те хӑйне тухмалли ҫул тупрӗ, анчах ӑна хапха патӗнче, сунарҫӑран вунӑ утӑмра пуҫран персе ӳкерчӗҫ.
Старая волчица потеряла волчий смысл и, ткнувшись туда-сюда, как придется, нашла себе выход и в самых воротцах была встречена выстрелом в голову всего в десятке шагов от охотника.

VI // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика