Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Калаҫӑва (тĕпĕ: калаҫу) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Макар ытлашши каласа тӑкасран тытӑнса тӑчӗ, калаҫӑва урӑх еннелле пӑрчӗ:

Макар сдержался, переменил разговор:

37-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кусемпе калаҫӑва ҫыхланнӑшӑн Банник пӑшӑрханса та илчӗ.

Банник уж и пожалел, что ввязался в разговор.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Лушка, Нагульнов арӑмӗ, Давыдовпа яланах кӑмӑллӑ, ҫапах та, ҫакна пӑхмасӑрах, Давыдов, пӗркунхине, ӑнсӑртран Макарпа калаҫнӑ чухне, Макар ӑна хӑйӗн арӑмӗ Тимофей Рванӑйпа пурӑнни ҫинчен каласа панӑ хыҫҫӑн, ҫав хӗрарӑм ҫине сиввӗн пӑхма пуҫларӗ, вӗсем патӗнче унӑн вӑхӑтлӑха пулин те пурӑнас килми пулчӗ, Ирсенче Давыдов, калаҫӑва хутшӑнмасӑр, час-часах Лушка ҫине куҫ хӳрипе пӑхкаласа илет.

Лушка, жена Нагульнова, была с Давыдовым неизменно приветлива, но, несмотря на это, он после того случайного разговора с Макаром, когда тот открыл ему, что жена живет с Тимофеем Рваным, относился к ней с плохо скрываемой неприязнью, тяготился своим временным пребыванием у них, по утрам Давыдов, не вступая в разговор, часто искоса посматривал на Лушку.

13-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тепӗр ҫур сехетрен ҫак хӗрарӑм, паҫӑр пуҫланӑ калаҫӑва малалла тӑссах ҫапла пӑшӑлтатса илчӗ:

Через полчаса она, продолжая начатый разговор, прошептала:

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эсӗ тумса ан тӑр, ан хӑра! — калаҫӑва хутшӑнчӗ Разметнов.

Да ты признайся, не боись! — вступил в разговор Размётнов.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫак калаҫӑва ҫӗрлехи хуралҫӑ шӑхӑртнӑ сасӑ хутшӑнчӗ те, харкашу чарӑнсан, хӑй те шӑпланчӗ.

Свисток ночного сторожа вмешался в этот диалог, заглушил его и замер.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Эпӗ хам калаҫӑва ҫак сӑмахпа вӗҫлерӗм: — Сана нимпе те айӑплама ҫук… Сана кӳрентернӗ… — терӗм.

Я заключил речь тем, что сказал: — Тебе не в чем винить себя… тебя обидели…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Коновалов шухӑша кайрӗ те пуҫне усрӗ, пӗтӗм кӗлеткипе сулӑнса илчӗ, унтан, ман калаҫӑва пӗр сӑмахпа та пӳлмесӗр, ассӑн сывлама тытӑнчӗ.

Коновалов задумался, поник головой, закачался всем корпусом и стал вздыхать, ни словом не мешая мне говорить.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Арӑмӗ калаҫӑва хутшанмарӗ те, Мефодий Иванович тӗпеле кӗчӗ.

Жена не поддержала разговор, Мефодий Иванович собрался в магазин.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Чӑрсӑр ҫамрӑксем, ҫапӑҫса та кайӗҫ… — Захар калаҫӑва урӑх еннелле пӑрса яма васкарӗ.

Задиристы, петухи, раздерутся… — И Захар поспешил перевести разговор на другое.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Калаҫӑва ун пек пуҫӑнмалла марччӗ, — терӗ Маша.

Не так ты разговор начал, — упрекнула его Маша.

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Каласа парсан, ӑша ҫеҫ вӑркатасси пулӗ, — калаҫӑва пӑрса ярасшӑн пулчӗ Катерина, анчах Машӑпа Санькӑн тархасланӑ пек пӑхакан куҫӗсене курсан, сак ҫине ларчӗ.

— Что ж там рассказывать, только сердце бередить, — отмахнулась Катерина, но, заметив умоляющие взгляды Маши и Саньки, присела на лавку.

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак тивӗҫлӗ канӑҫра ҫывӑрса каяс та ырӑ курас, темелле пек: лӑпкӑ вырӑнта пурӑнакансем, кунне виҫҫӗ тӗл пулса, ырӑ кураҫҫӗ, вӗсем анасласа кулленхи калаҫӑва тӑсаҫҫӗ, ним шарламасӑр тӗлӗреҫҫӗ, яра куна тертленсе тунсӑхлаҫҫӗ: мӗн шухӑшламаллине шухӑшласа, мӗн калаҫмаллине калаҫса, мӗн тумаллине туса пӗтернӗ, урӑх ним калаҫмалли те, ним тумалли те ҫук, «пурнӑҫ ҫапла ӗнтӗ тӗнчере» тесе, ӗҫе пикенеҫҫӗ.

Казалось бы, заснуть в этом заслуженном покое и блаженствовать, как блаженствуют обитатели затишьев, сходясь трижды в день, зевая за обычным разговором, впадая в тупую дремоту, томясь с утра до вечера, что все передумано, переговорено и переделано, что нечего больше говорить и делать и что «такова уж жизнь на свете».

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗн пек савӑнӑҫлӑ, мӗн пек лайӑх! — калаҫӑва малалла тӑсрӗ Ольга, йӗри-тавралла пӑхса.

Как весело, как хорошо! — продолжала она, глядя по сторонам.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ывӑнатӑр-ҫке эсир, — калаҫӑва малалла тӑсрӗ вӑл.

— Ведь вы устанете, — продолжал он.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ку калаҫӑва эпӗ ахальтен пуҫламан, эпӗ паянах сан кукаму патне каясшӑн та ӑна эсӗ ман арӑм пуласси ҫинчен каласшӑн.

Я потому и начал этот разговор, что хочу сегодня же пойти к твоей бабушке и сказать ей, что ты будешь моей женой.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Мӗн тӑватӑр капла эсир? — ыйтрӗ вӑл, калаҫӑва улӑштарас тесе.

— Что это вы работаете? — спросил он, чтоб переменить разговор.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эсир хулара ӑҫта та пулин пулмарӑр-и? — ыйтрӗ вӑл, кӗнекесем ҫинчен пыракан калаҫӑва вӗҫлес шутпа.

— А вы не были ли где-нибудь в городе? — спросил он больше затем, чтоб замять разговор о книгах.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ҫакӑн пек кӑмӑл паян ирхине, чӳречесем умӗнче хӑйӑлти шарманка юрлаттарса иртнӗ пулсан, пулатчӗ… — терӗ Ольга ыррӑн калаҫӑва хутшӑнса, куллинчи хаярлӑха пытарса.

— Это могло случиться сегодня утром, если мимо окон проходила сиплая шарманка… — вмешалась Ольга с добротой, так мягко, что вынула жало из сарказма.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов тепӗр чухне мӗнле те пулин ҫӗнӗ хыпарсем пӗлесшӗн, пилӗк минута тӑсӑлакан калаҫӑва хутшӑнасшӑн пулать, вара, ҫавсемпе кӑмӑлне тултарсан, шӑпланать.

Обломов иногда интересовался какой-нибудь новостью, пятиминутным разговором, потом, удовлетворенный этим, молчал.

III сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех