Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

арманӗ (тĕпĕ: арман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Илтиер арманӗ.

Вот и овраг, в который он когда-то опрокинулся с возом.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унтан леререх, сӑртра, Илтиер арманӗ курӑнать.

И на взгорке показалась мельница Ильдиера.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унтан — шыв арманӗ те, пайтах асаплантарнӑ ҫап-ҫутӑ ҫӑлтӑрлӑ каҫсем те, тунсӑхлӑ чӗмсӗр уйӑх та…

И потом и мельница, и звездные ночи, в которые он так мучился, и молчаливая, грустная луна…

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Усадьбӑри пӗве те шӑнса ларнӑ, анчах шыв арманӗ патӗнчи ҫырмара тӗксӗмленнӗн, йывӑрланнӑн туйӑнакан сивӗ шыв кӑпӑшка ҫырансем тӗпӗнче ҫав-ҫавах-ха юхса тӑрать, шлюзсенче шавлакалать.

В усадьбе пруд тоже замерз, но речка у мельницы, отяжелевшая и темная, все еще сочилась в своих пушистых берегах и шумела на шлюзах.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Вӑл ҫӳллӗ кунчаллӑ атӑ тӑхӑнчӗ те, тап-таса юрпа витӗннӗ сукмак ҫинче кӑпӑшка йӗр туса, шыв арманӗ патнелле утрӗ.

Надев с утра высокие сапоги, он пошел, прокладывая рыхлый след по девственным еще дорожкам, к мельнице.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Садӑн инҫетри вӗҫӗнче пӑрахӑҫа тухнӑ кивӗ шыв арманӗ пур.

В дальнем конце сада стояла старая, заброшенная мельница.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Шыв арманӗ мар, паллах.

Разумеется, я не о водяной мельнице рассказываю.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Арманӗ кивӗ, анчах ӗҫсӗр лармасть…

— Стара мельница, а — не бездельница…

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тӗмере, ҫула картласа тӑнӑ пек, ҫил арманӗ хӑйӗн ҫуначӗсене аяккалла сарса ларать.

На бугре ветряк, словно преграждая дорогу, раздвинул в стороны свои руки — крылья.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫыран хӗрринчен виҫӗ миль леререх чӑнах та ҫил арманӗ ҫунаттисене ҫавӑрать.

В самом деле, в трёх милях от берега ветер вращал крылья мельницы.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Парикмахер калаҫма чарӑнсан, вӑл ӑна пӗтӗм кӑмӑлӗнчен: — Эх, Шлема, эсӗ акӑ ӑслӑ ҫын, анчах ухмах ӗҫ туса хунӑ. Сӑмах арманӗ авӑртма вӑхӑт тупнӑ. Эпӗ сана текех кунта лекме сӗнмӗттӗм, — терӗ.

Когда парикмахер замолчал, Долинник сказал серьезно: — Эх, Шлема, ты вот умный парень, а дурака свалял. Нашел время, когда языком молоть. Я б тебе не советовал попадаться сюда.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

«Малалла» колхозӑн ҫӑм таптаракан машини, кӗрпе ҫуракан арманӗ, хӗртнӗ кирпӗч ӑсталакан пӗчӗк завод, вӑл кӑларнӑ кирпӗчрен хӑпартнӑ пекарня, темиҫе йӗтем, фермӑра выльӑх йышлӑ пулнӑ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Авӑ унта ҫил арманӗ, чиркӳ, улпутӑн кивӗ ҫурчӗ, чӑнкӑ сӑрт хӗрринче лараканскер.

Вот они — мельница, колокольня, старый барский дом над обрывом.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Ушкӑнпа арманӗ аван авӑртаканччӗ…

Когда компания большая, жернова у мельницы в лад крутятся…

Лайӑх аппа // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 14–18 с.

Ҫӗрле пулса кайсан, Григорий хутортан тухса сӑрт тӑрринчи ҫил арманӗ патне те ҫитеймерӗ — виҫӗ юланут, ҫӗр айӗнчен сиксе тухрӗ тейӗн, кӑшкӑрса чарчӗ.

Поздней ночью Григорий вышел из хутора и не успел дойти до стоявшего на бугре ветряка, как трое конных, выросших словно из-под земли, остановили его:

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Бронепоездсем ҫинчен сапаланчӑк ретсем ҫинелле тупӑсемпе персе ячӗҫ, Асланиди хуҫа арманӗ ҫывӑхӗнче малтанхи снаряд хыттӑн шартлатса ҫурӑлчӗ.

С бронепоездов ударили по цепям из орудий, возле мельницы Асланиди разорвался первый снаряд.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карта патӗнчен ҫил арманӗ еннелле ҫул иртсе каять.

Около ограды проходила дорога к ветряку.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйӗн ачалӑхне аса илсе, Мишатка валли хӑмӑш тунинчен ҫил арманӗ турӗ, ҫерҫисем тытма ут хӳри хӗлӗхӗнчен серепе ҫыхрӗ, хӗрачи валли кустӑрмисем ҫаврӑнакан, акӑш-макӑш хитре турталлӑ пӗчӗк кӳме майлаштарчӗ, ҫитса татӑкӗсенчен пукане тума та хӑтланса пӑхнӑччӗ, анчах кунпа нимӗн те тухмарӗ: пуканине тума Дуняшка пулӑшрӗ.

Вспомнил детство и смастерил Мишатке ветряную мельницу из камышинок, ссучил из конского волоса силки для ловли воробьев, дочери искусно сделал крохотную коляску с вращающимися колесами и причудливо изукрашенным дышлом, пробовал даже свернуть из лоскутов куклу, но тут у него ничего не вышло; кукла была сделана при помощи Дуняшки.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аслӑ улӑх, Дон, ҫил арманӗ — пурте таптанса пӗтнӗ тырӑ пуссисем хыҫне тӑрса юлчӗҫ…

Скрылись за вытоптанными хлебами займище, Дон, ветряк…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫул тӑваткалӗнче, тусанлӑ ҫул ҫил арманӗ еннелле пӑрӑнса кайнӑ тӗлте тин вӑл хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхрӗ.

На перекрестке, где пыльная дорога сворачивала к ветряку, оглянулся.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех