Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйтрӗ (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн ытла ир? — анасласа ыйтрӗ Прохор.

— Чего так рано? — зевая, спросил Прохор.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохор ӑнсӑртран каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те, Аксиньйӑн сивӗпе хӗрелсе кӳпченӗ тути кулӑпа ейӗлнине курса, кӳренчӗклӗн ыйтрӗ:

Прохор, случайно оглянувшись, заметил трепетную улыбку на румяных и припухших от мороза губах Аксиньи, с досадой спросил:

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохор шкафран черккесем кӑларса лартрӗ те унтан тин ыйтрӗ:

Прохор достал из шкафа стаканчики и только тогда спросил:

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тупман-и айӑплине? — сӳрӗккӗн ыйтрӗ Григорий, хутортан каясси ҫинчен шухӑша путнӑскер.

— Не нашли виноватого? — рассеянно спросил Григорий, поглощенный мыслями о предстоящей поездке.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Питне аяккалла пӑрса, Григорий сасӑ кӑлармасӑр кулчӗ, унтан аллине пичӗ ҫумӗнчен илсе, тытӑнкӑллӑ сасӑпа ыйтрӗ:

Полуотвернувшись, Григорий беззвучно смеялся, потом отнял от лица ладонь, прерывающимся голосом спросил:

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, куллине пытарас тесе, ҫӑварне аллипе хуласа тытрӗ, — кулӑ килнипе хӗсӗннӗ куҫӗсене йӑлкӑштарса ыйтрӗ:

Григорий прикрыл ладонью рот, чтобы спрятать улыбку, блестя сузившимися от смеха глазами, спросил:

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн аплах янрашатӑн ара? — кулкаласа ыйтрӗ Прохор арӑмӗ.

— И чего это ты расходился? — улыбаясь, спросила Прохорова жена.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ ӑҫтан мурӗнчен килсе тухрӑн? — ыйтрӗ Григорий, шанчӑклӑ ординареца кулкаласа хулпуҫҫийӗнчен ҫапса.

— Откуда тебя черти принесли? — спросил Григорий, смеясь и хлопая верного ординарца по плечу.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Округ атаманӗн управленийӗнче Григорий фронтри лару-тӑру ҫинчен ыйтрӗ.

Григорий в управлении окружного атамана справился о положении на фронте.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Дон леш енче хурӑнташсем ҫук-и тата сан? — йӗплесе ыйтрӗ Григорий.

— А за Доном у тебя родни нету? — ехидно спросил Григорий.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн тӑвӑпӑр? — ыйтрӗ вӑл.

Спросил: — Что будем делать?

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Мишаткӑран хӑпасси ытла пит ансат пулмарӗ: ашшӗ пулӑ тытас пирки сӑмахланине вӑл тимлесех итленӗ пек турӗ, унтан каллех ыйтрӗ:

Но от Мишатки не так-то легко было отделаться: как будто и со вниманием выслушивал он планы отца, посвященные рыбной ловле, а потом снова спрашивал:

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл час-часах ашшӗнчен вӑрҫӑра мӗнле ҫапӑҫни, хӗрлисем мӗнлереххи, вӗсене мӗнле тата мӗншӗн вӗлерни ҫинчен ыйтрӗ.

Он часто приставал к отцу с вопросами, как воюют, и какие красные, и чем их убивают, и для чего.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Полюшки ун ҫумӗнче ачашланнӑ чухне пӗррехинчен хӑех ыйтрӗ:

Но однажды Полюшка, ласкаясь к нему, спросила:

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кӳр-ха тӗкӗр! — ыйтрӗ Григорий.

— Дай зеркало! — попросил Григорий.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Аникея кайса курмастӑн-и? — ыйтрӗ Ильинична.

— Пойдешь глянуть на Аникея? — спросила она.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Илтнӗ-и, ман Гришка мӗнле ҫавӑрттарать? — ыйтрӗ Пантелей Прокофьевич.

— Слыхал, какие коленца мой Гришка выкидывает? — спросил Пантелей Прокофьевич.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Казакӗсем хамӑр хуторсем мар-и? — йӳпсӗнсе ыйтрӗ Пантелей Прокофьевич, пуля нумай пулмасть шӑтарнӑ чӳрече харши ҫинелле тинкерсе пӑхнӑ май.

— Казаки-то не наши хуторные? — поинтересовался Пантелей Прокофьевич, внимательно рассматривая в наличнике окна свежую пулевую пробоину.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Итлӗр-ха, намӑс та мар-и сире? — ыйтрӗ есаул, шӑтарас пек тирсе пӑхакан куҫӗсене унӑн туртӑннӑ пичӗ ҫинчен илмесӗр.

— Послушайте, как же вам не стыдно? — спросил есаул, не сводя колючих глаз с осунувшегося лица Пантелея Прокофьевича.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хушамат? — ыйтрӗ есаул, хӑй тӗпчекен ҫын ҫинелле пӑхмасӑр.

— Фамилия? — спросил есаул, не глядя на спрашиваемого.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех