Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йӑлтӑртатса (тĕпĕ: йӑлтӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Шыв тумламӗсем унӑн куҫхаршийӗсемпе ҫӳҫӗ ҫинче тата хӑлха шӑтӑкӗнче йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.
С капельками воды на бровях и на волосах, торчавших из ушей.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак вӑхӑтра Марфа Игнатьевна куҫӗсем телейлӗн те савӑнӑҫлӑн йӑлтӑртатса илчӗҫ.
В это время у Марфы Игнатьевны в глазах показались счастливые искорки.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку айлӑмпа вӑл ҫӗрле кӑна пыратчӗ-ха, анчах ун чухне лаша кӗтӳне те, пӗчӗк шыв йӑлтӑртатса выртнине те, халь анчах купаланӑ утӑ капанӗсене те курман вӑл, — ун умӗнче Татьяна тӑнӑ.
По которой ехал этой ночью, но не видел ни табунов, ни блеска речонки, ни стожков свежесложенного сена, — перед ним стояла Татьяна.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Выляса тӑракан чӗрӗ куҫӗсем, сатуррӑн йӑлтӑртатса, ҫапла каланӑн туйӑнаҫҫӗ:
И ее живые, быстрые глаза сияли тем задорным блеском, который как бы говорил:

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл пӳрт умӗнче тӑрать, шакларах пуҫне темӗнле ҫупа сӗрнӗ, ҫавӑнпа унӑн тӑнлавӗ ҫумне ҫыпӑҫнӑ сайра ҫӳҫ пӗрчийӗсем йӑлтӑртатса курӑнаҫҫӗ.
Стоял он у подъезда; его лысая голова была смазана каким-то жиром, отчего редкие волоски прилипли к темени и блестели.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Иринӑн йӗпеннӗ пит-куҫӗ хумханса, савнӑҫлӑн йӑлтӑртатса илет; унӑн куҫхаршийӗ ҫинче те, куҫ хӑрпӑкӗ ҫинче те, ҫӳлти тути хӗрри ҫинче те шыв тумламӗсем курӑнаҫҫӗ.
Мокрое ее лицо с капельками и на бровях, и на ресницах, и на верхней губе было возбужденным и светилось радостью.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ирина Сергей ҫине ҫилленерех те ачашшӑн та пӑхса илчӗ, унӑн хура куҫӗсем сасартӑк йӑлтӑртатса илчӗҫ.
Ирина и строго и ласково взглянула на Сергея, темные ее глаза заблестели.

Вӑл хӗвел пайӑрки йӑлтӑртатса тӑнӑ вырӑнтан иртсен, шӗлепке утӑ капанӗ пулни палӑрчӗ, ун тӑрринче мулкачӑ ларса пырать иккен.
Когда же она проскочила искрившийся на воде поясок, то оказалось, что это была вовсе не шляпа, а копна сена, а на ее шпиле серел не махорок, а заяц.

йывӑррӑн пусӑрӑнса выртакан пӑрсем хушшинчи ҫурӑксенчен тӑрна куҫ пек тӑрӑ шыв сӑрхӑнса тӑрать, ту хушшисенче, шыв шавласа-кӗрлесе юхнӑ вырӑнти чуллӑ сӑмсахсенче, кӑпӑк вылять, пӗчӗк юханшывсенчи ҫап-ҫуттӑн йӑлтӑртатса кукӑр-макӑрӑн юхакан шыв айлӑмалла вирхӗнсе чупса анать.
Из ледниковых расщелин, как из-под пресса, сочились холодные, стеклянно-чистые струи, билась по ущельям вода, плясали на каменистых выступах гребешки пены, и говорливые речонки, блестя и извиваясь, неслись в отлогую долину.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Романра мӗн ҫырни пӗтӗмпех коммунизмӑн яр уҫӑ ҫутипе йӑлтӑртатса тӑрать.
Куҫарса пулӑш

Семен Бабаевский // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 5–6 с.

Юргинӑн шинель ҫухи кӗтессисенче яланах виҫкӗтеслӗхсем пулнӑ пулсан, халь вӗсен вырӑнӗнче хӗп-хӗрлӗ кубиксем йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ .
На петлицах шинели Юргина вместо привычных треугольников ярко сверкали красные кубики.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑй мӗн кӑшкӑрнине хӑй те пӗлмесӗр, тискеррӗн кӑшкӑрса ярса, вӑл тепӗр бутылка ярса илчӗ те, ҫаврӑнса тӑрса, танк ҫинелле ывӑтса ячӗ, — бутылка чӑнкӑр! туса башня ҫумӗнче ванса саланса кайрӗ те сарӑ шӗвекӗ вара, сӗрен кӗперри пек йӑлтӑртатса, броня тӑрӑх юхса анчӗ.
Сам не зная, что кричить, дико крикнув, он схватил вторую бутылку, и раскрутив, бросил в сторону танка, — бутылка ударилась о башню, разбилась, и желтая жидкасть, переливаясь радугой, потекла по броне.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл комбинезон тӑхӑннӑ, комбинезонӑн тӳмелемеллийӗ кӑкӑрӗ ҫинче пӗчӗк ҫӗлен пек йӑлтӑртатса тӑрать.
На нем был комбинезон, на груди на пуговицах комбинезона блестела змейка.

Телей килсе ҫитнипе хӑйне лайӑх мар та йывӑр пулнӑ пек, вӑл пуҫне сулкаласа илнӗ, Марийки вара тӗлӗнсе ҫакна асӑрханӑ: Андрейӑн куҫӗсем шывлӑн йӑлтӑртатса илнӗ.
Он покачал головой, словно ему было тошно и тяжко от счастья, и Марийка с удивлением заметила, как влажно заблестели глаза Андрея.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ылтӑн тӗслӗн те сиввӗн йӑлтӑртатса ларакан вӑрмансем ҫине, чухӑнланса юлнӑ ҫара уй-хирсем ҫине Андрей лӑпкӑн пӑхма пултараймасть, пур ҫӗрте те усал кӗр вӑйӗ пуҫ пулса тӑрса савӑннине лӑпкӑн пӑхма хал ҫитмест унӑн.
Андрей не мог смотреть спокойно на сверкающие холодной позолотой леса, на голые, обнищавшие поля, смотреть и видеть, как всюду торжествует жестокая сила осени.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл тӑчӗ те тутине пӗр еннелле алӑ туртӗнӗпе шӑлса илчӗ, унтан тепӗр еннелле — алӑ тупанӗпе, юлашкинчен, йӑлтӑртатса тӑракан куртка ҫаннипе.
Затем Володя встал, вытер рот в одном направлении тыльной стороной кисти, потом в другом — ладонью и, наконец, лоснящимся рукавом куртки.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫавӑнтах ялт! чалт! турӗ те коридорти лампочка йӑлтӑртатса кайрӗ, ҫӗмрӗк чӳречесене фанерпа хупланӑ пирки тӗттӗм пӳлӗм ҫап-ҫутӑ пулса тӑчӗ.
И вмиг вспыхнула, мигнула разок и засияла лампочка в коридоре, осветились комнаты, где до этого было темно — из-за фанеры, вставленной в окна вместо выбитых стекол.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Унӑн шурӑ шӑлӗсем ҫав тери йӑлтӑртатса кайрӗҫ, пӗрӗннӗ тӳрӗ куҫхаршисем айӗнче сӑмала хӗлхемӗсем ыррӑн вылянса илчӗҫ.
Так блеснули его белые зубы, такую славную возню учинили смоляные искорки в глазах гостя, под тесно сведенными прямыми бровями.

Сасартӑк тӑвайккинче темиҫе хут темле ҫутӑ йӑлтӑртатса илчӗ.
И вдруг на склоне горы несколько раз подряд блеснул какой-то колючий свет.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӗвелпе пиҫнӗ пичӗ ӗшеннӗ сӑнлӑ пек, куҫхупаххисем, ӗнертенпе ҫывӑрма выртман ҫынӑнни пек, шыҫса хӗрелсе кайнӑ, хӑйсем вара йӑлтӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ.
Загорелое лицо его казалось истомленным, в глазах с красными веками догорал тот сухой, воспаленный блеск, который бывает обычно у людей, еще не ложившихся спать со вчерашнего дня.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика