Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулнипе (тĕпĕ: пулни) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӳртре пӑчӑ пулнипе Борисов шлемне сак ҫине хучӗ тӗрлӗ ҫу шӑрши саракан хулӑн ватникӗн тӳмисене вӗҫертрӗ.

Из-за того, что в доме было жарко, Борисов снял и положил на лавку шлем и расстегнул толстые пуговицы ватника, пахнущего разным маслом.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ҫӑмӑлччӗ-и? — ҫийӗнчех ыйтрӗ Юргин; халь вӑл ҫемьеллӗ пурнӑҫра мӗн пулнипе пӗтӗмпех интересленме тытӑнчӗ.

— Легко? — живо переспросил Юргин: его теперь интересовало все, что касалось семейной жизни.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хӑйсен пирвайхи ӗҫӗ ӑнӑҫлӑ пулнипе партизансем пурте хавасланнӑ, халь тата тӗлӗнмелле хыпар, — отряд вара савӑнӑҫлӑн шавлама пуҫларӗ…

Все партизаны были рады успехам своего первого дела, а теперь еще удивительная новость, — и отряд начал весело суетиться…

XIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл ҫуралнӑранпах тӗксӗм ҫын пулнипе те ҫавӑн пек туйӑннӑ: хулӑн туталлӑ та типшӗмрех сӑн-питлӗ, сарлака пуҫӗ ҫинче кӑтраланса ларнӑ ҫӳҫӗ те (ҫакӑн пек ҫӳҫпе ҫӗлӗксӗр те ҫӳреме пулать), йӑмӑх ҫутта юратман хура куҫӗсем те тӗксӗм унӑн.

Он казался таким еще и потому, что все в нем было темным от природы: и худощавое, губастое лицо, и волосы, так плотно свитые на широкой голове, что можно было ходить без шапки, и хмурые, должно быть, не любящие яркого света глаза.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Нумай вӑхӑт хушши кӗтсе пурӑннӑ пирвайхи пысӑк ҫӗнтерӳ хыҫҫӑн пулнӑ картинӑна пӑхма кӑмӑллӑ пулнипе, Озеров, тин ҫеҫ ҫавӑнпа хаваслансах интересленнӗскер, сасартӑк унпа интересленме пӑрахрӗ…

Все эти картины, порожденные первой большой победой, были долгожданны и приятны, но Озеров почему-то вдруг потерял к ним тот возбужденный интерес, какой только что испытывал…

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫаксем пурте ҫав тери хаяр та хӑйне тивӗҫлӗ мар пулнипе, Юргинӑн ӳпне выртса вилесси килчӗ…

Все это было так жестоко и несправедливо, что Юргину хотелось лечь грудью на землю и умереть…

IX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах Барсушня ҫинче йывӑр аманнисем юлман ӗнтӗ, ҫӑмӑл аманнисем хӑйсене пулӑшасшӑн пулнипе пачах килӗшмерӗҫ:

Но на Барсушне уже не осталось тяжелораненых, а легкораненые категорически отказывались от помощи:

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Барсушня патӗнче танксене ҫухатни Руденко майоршӑн кӗтмен ҫӗртен пулнипе, вӑл ҫав териех аптраса ӳкрӗ: полк унчченхи кунсенче нихҫан та пӗр ҫапӑҫура ҫавӑн чухлӗ танк ҫухатманччӗ.

Гибель танков у Барсушни была таким неожиданным ударом для гвардии майора Руденко, что он растерялся: батальон никогда прежде не имел подобных потерь в одном бою.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл пӗрре те ӑсра сӑнарланӑ пек мар, Марийкӑпа пурӑнса ирттернӗ пурнӑҫра пулса иртнӗ пӗр самант ним улшӑнмасӑр тухса тӑнӑ пек пулнипе тӗлӗнмелле пулчӗ.

Чудесен он был тем, что в нем не было никакой выдумки воображения, а с исключительной точностью воспроизводился один случай из недолгой его жизни с Марийкой.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах хӑйсен таврашӗнче мӗн пулнипе интересленни Андрее оккупантсем йышӑннӑ ытти вырӑнсенче, тылра — Мускавра, Атӑл ҫинче, Уралта, Ҫӗпӗрте тата Инҫетри Хӗвелтухӑҫӗнче мӗн пулса иртнипе интересленме чӑрмантарман…

Но он, этот интерес, никак не мешал Андрею горячо интересоваться и тем, что происходило во всех других местах, где были оккупанты, и тем, что происходило в тылу — в Москве, на Волге и Урале, в Сибири и на Дальнем Востоке…

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пирӗн парти, сана паллӑ ӗнтӗ, пачах урӑхла пахалӑхсем пулнипе уйрӑлса тӑрать, мӑнкӑмӑллӑха палӑрма пуҫласанах пӗтерсе тӑкас тесен, харпӑр хӑйне те, ыттисене те тунӑ ҫитӗнӳсемпе лӑпланса ларма парас мар тесен, пире, хамӑрӑн учителӗн сӑмахӗсемпе каласан, самокритика сывлӑш пек, шыв пек кирлӗ.

Наша партия, как тебе известно, отличается совсем другими качествами, чтобы истребить гордость с самого момента его проявления, чтобы нам и самим и другим не дать расслабиться из-за наших достижений, нам, по словам нашего учителя, нужна, словно воздух и вода, самокритика.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ыйтусем питӗ нумай пулнипе Григорий, вӗсем ҫине ответлесе, ача-пӑчасен хӗрӳллӗ те выляса тӑракан куҫӗсене курса, хӑй те ирӗксӗрех пӑлханчӗ.

Из-за большого количества вопросов Григорий, отвечая на них, невольно волновался, видя горячие и игривые глаза детей.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Дорофей чӑнах никампа та улӑштармалла мар лайӑх кучер пулнипе килӗшсе пулмалла, Сергей пуҫне тая-тая илчӗ, унтан вӑл Ирина ҫинчен, ӑна ирхине кайса курасси ҫинчен каларӗ.

Сергей утвердительно кивал головой, — видимо, соглашался, что Дорофей и в самом деле кучер незаменимый, затем заговорил об Ирине, о том, как на рассвете пойдет ее проведать.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унтан вӑл техникӑна вӗренес ӗҫ епле пыни ҫинчен, ҫак тӑман ҫанталӑкра занятисене ирттермесӗрех хӑварни пулнипе пулманни ҫинчен ыйтса пӗлчӗ.

Затем он начал расспрашивать о том, как идет техническая учеба, как повлияла нынешняя вьюга на количество проводимых занятий.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗрарӑмӗсем хӗрӳскерсем пулнипе Чебцова самаях лекнӗ…

Женщины попались горячие, ну и досталось Чебцову…

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Портретсем ҫинче палламан сӑн-пуҫсем пулсан (тӗнчере Геройсем сахал-и халӗ), пирӗн тӗштырӑ ӑстаҫисем куҫ хӗррипе кӑна, ахаль ҫеҫ пӑхкаласа, малалла иртсе кайнӑ пулӗччӗҫ; анчах геройсем хушшинче, сылтӑмран пӗрремӗшӗ, кӗске сухаллӑ та хӗсӗкрех куҫлӑ арҫын тӑрать — ҫав портрет хӑйсене ытла та паллӑ пулнипе, хӗрарӑмсем ҫак самантра туратлӑ тулӑ ҫинчен манса кайса, ирӗксӗрех чарӑнса тӑчӗҫ те малалла кайма пултараймарӗҫ вара: вӗсем ҫине ҫав портрет чӗрӗ ҫын пекех кулса пӑхса ларать.

И если бы на портретах были лица незнакомые (мало ли теперь на свете Героев), то наши зерновички только бы мельком, так, из любопытства, заглянули и прошли бы дальше; но среди Героев, первым справа, стоял мужчина с куцей бородкой и сощуренными глазами, — портрет был до того знакомый, что женщины в эту минуту забыли о ветвистой пшенице, невольно остановились и уже дальше идти не могли: на них смотрел и усмехался, как живой.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Садсене шӑлса лартнӑ — епле те пулин лакӑмра улмуҫҫисемпе грушӑсен тӑррисем кӑна курӑнса лараҫҫӗ; пӳрт-ҫурт тӑррисенче юр хулӑн ватка утиялсем евӗр выртать — вӗсем ытла йывӑр пулнипе хӑшпӗр ҫӗрте каштасем шӑтӑртатаҫҫӗ, тимӗр ҫивитти авӑнать.

Сады замело — в какой-либо ложбине из снега выглядывают только верхушки яблонь и груш; на крышах толстые снежные одеяла — тяжесть такая, что кое-где трещат стропила и гнется кровельное железо.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗрачан уҫӑ та илемлӗ сасси пӗтӗм вагонӗпех янӑрать; ҫав сасӑра ӑшӑ та паха тата ҫепӗҫ туйӑм нумай пулнипе Сергей ирӗксӗрех Кубань ҫыран хӗррине, кӑтра вӑрмана, хӗп-хӗрлӗ те кукша ҫамкаллӑ вӑкӑрсем кӳлнӗ урапана тата кулса тӑракан Иринӑна курчӗ.

По вагону разливался чистый девичий голос; в нем было столько теплоты и нежных чувств, что Сергей невольно увидел берег Кубани, курчавый лесок, бричку, огненно-красных быков с лысинами и смеющуюся Ирину.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эпӗ вӑтанакан ҫын, кунта тата, руководитель пулнипе, мана чӑн-чӑн авторитет кирлӗ — ҫакна пурте ӑнланмалла-ҫке.

Человек я стеснительный, и тут еще, понимаешь, как руководителю, необходима настоящая авторитетность, — это же всякому понятно.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Сталин юлташпа тӗл пулма мана, паллах, тӳр килмен-ха, эсӗ ыйтни пирки, Евсей, калама пултаратӑп: вӑл мана хамӑн ывӑл урлӑ е эпир унпа пӗр ҫулта пулнипе пӗлет — пӗлме тивӗҫех…

— Мне, конечно, не довелось встретиться с товарищем Сталиным, я могу сказать, Евсей по поводу твоего вопроса: он знает меня через моего сына или по тому, что мы с ним одногодки — должен знать…

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех