Шырав

Шырав ĕçĕ:

хурӑн сăмах пирĕн базăра пур.

хурӑн (тĕпĕ: хурӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кунта тӗрлӗ йывӑҫ ӳсет: юман, чӑрӑш, хыр, ҫӑка, ӑвӑс, хурӑн…
Он смешанный, здесь растут разные деревья: дуб, ель, сосна, липа, осина, береза…

Пыл хурчӗсемпе паллашни // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 19,21,23 с.

Хӗр ача пӗчӗк хурӑн вуллине перӗнсе вӑл епле капӑр та илемлӗ пулнине пӗлтернӗ.
Маленькая школьница трогала ствол берёзки и говорила ей, какая она нарядная и красивая.

Пӗрремӗш вӑрттӑнлӑх // Ольга Фёдорова. Ордем, Г. Аньӑн вунӑ вӑрттӑнлӑхӗ: калавсем: [кӗҫен ҫулхи шкул ачисем валли] / Ордем Гали; [О. Л. Федорова куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательств, 2006. - 48 с. : ил.

Ҫӗрпӳрт патӗнчи пӗр-пӗччен ларакан хурӑн ҫара турачӗсемпе ҫӗр ҫинелле тайӑла-тайӑла илет.
Одинокая березка, росшая у входа в землянку, пригибалась к земле голыми сучьями.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Инҫетре, виҫӗ ҫара хурӑн патӗнче, ҫул аякка пӑрӑнса кӗрет.
Вдали, у трех голых берез, дорога загибалась крутым коленом.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӗр ҫӗре пуҫтарӑннӑ салтаксем эсэс ефрейторӗ хурӑн ҫинчен ҫакӑнса тӑракан вӗрен ункине вилӗ пуҫне чикесшӗн тӗрмешнине пӑхса тӑраҫҫӗ.
Собравшиеся кучкой солдаты с интересом наблюдали за ефрейтором-эсэсовцем, который просовывал голову трупа в петлю, свесившуюся с березы.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сӑрт хӗрринчи пӗр-пӗччен ӳсекен хурӑн айӗнче тӑвалла хӑпараймасӑр ӳкнӗ ачан вилли выртать.
Под березой, одиноко росшей перед пригорком, лежал труп парнишки, сорвавшегося с пригорка.

Кӗркунне, пӗрремӗш сивӗсем хыҫҫӑн ҫеҫ, ӑна Головлево хресченӗ, вӑрманта аташса кайнӑскер, хурӑн ҫинче ҫакӑнса тӑнине курнӑ.
И только осенью перед первыми заморозками заплутавшийся головлевский крестьянин увидел ее висящей на этой березе.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хырсем хушшинче пӗртен-пӗр хурӑн ӳснине ҫак чул пекех тӗлӗнмелле тата ӑнланса илмелле мар пулнӑ.
Одна единственная в окружении сосен, она казалась такой же загадочной и необъяснимой, как и ее каменная соседка.

Утмӑл ҫула яхӑн каялла кунта хурӑн ӳснӗ.
Лет шестьдесят назад на этом месте росла береза.

Унӑн хӗрринче, пысӑк хурӑн айӗнче, королёксем тӗксемпе ҫӑмсен ҫаврашка муклашкисене асӑрхаса илчӗҫ.
На краю её под толстой берёзой корольки заметили круглые комки перьев и шерсти.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Вӑл хӑрнӑ хурӑн ҫинче сӑмсипе турата шаккаса илчӗ.
Он сидел на сухой берёзе и барабанил носом по суку.

Юрать-ха, унӑн телейне пула, хурӑн ханте ларакан чӑрӑш ҫинелле йӑванчӗ.
Да на счастье охотника, берёза, падая, навалилась на ель, где хантэ сидел.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Хайхи хурӑн сулӑнкаласа тӳнме те пуҫларӗ.
Закачалась берёза и стала падать.

Ҫӗр айӗнче хурӑн тымарӗсем пур.
А в земле корни берёзы.

Пӑши хурӑн патне чупса ҫитрӗ те чӗрнипе ҫӗре чакалама пуҫларӗ.
Лось подбежал под берёзу и давай копытами землю бить.

Сунарҫӑсем пӑшалӗсене пӑрахрӗҫ те: вырӑс пӗр ҫӳлӗ хурӑн ҫине, ханте юнашар тӑракан чалӑш чӑрӑш ҫине улӑхса кайрӗҫ.
Охотники побросали ружья — и на деревья: городской забрался на прямую берёзу, а хантэ рядом — на кривую, наклонную ель.

Ханте — сунарҫӑ хурӑн хуппинчен тунӑ сӑрнайне хӗвӗнчен туртса кӑларчӗ.
А хантэ-охотник вытащил из-за пазухи берестяную трубу.

Тепӗр кун ирхине эпӗ хурӑн патне пытӑм та пӑхрӑм, йӑван пӗр хӗрринчен пересмешка сӑмси курӑнчӗ, тепӗр хӗрринче — хӳри курӑнчӗ.
Когда утром на следующий день я подошёл к берёзе, с одной стороны гнезда торчал носик, с другой — хвост пересмешки.

Ют чӗпӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 25–27 с.

Эпӗ хурӑн патне ҫывхарсанах кайӑк йӑвинчен вӗҫсе тухрӗ.
Когда я подошёл к берёзе, пересмешка слетела с гнезда.

Вӑл йӑвине хурӑн ҫинче, ҫӳлтех мар ҫавӑрнӑ, манӑн пӳ те унта ҫитет.
Гнездо пересмешки помещалось на берёзе так невысоко, что я мог достать его рукой.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика