Шырав
Шырав ĕçĕ:
Хуллен ҫитӗнекен пӑтранчӑк, кӳренӳллӗ сисӗм, таҫта, чӗре тӗпӗнче вӗшӗлтетсе, ӑна кӗҫӗрхи каҫ мӗн тумалли ҫинчен ӑса-пуҫа пуҫтарса шутлама чӑрмантарнӑ.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Анчах кӗҫӗрхи ҫӗр иртнӗ вӑхӑтра паянхи ир чечекленме пуҫланчӗ…»Но когда отходила сегодняшняя ночь, в это время уже расцветало нынешнее утро…»
X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956
Кӗҫӗрхи каҫ йӑлтах урӑхла, унӑн сӑнарӗ пӗрре те ӗнерхи евӗр мар.
6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950
— Эпӗ ҫывӑраймастӑп ӗнтӗ кӗҫӗрхи каҫ, — терӗ вӑл мана, мазуркӑ ташши пӗтсен.— Я дурно буду спать эту ночь, — сказала она мне, когда мазурка кончилась.
Июнӗн 5-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964