Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аса сăмах пирĕн базăра пур.
аса (тĕпĕ: аса) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Марийка вара сасартӑк пӗр вӑхӑтра хӑй шута хуманнисене пурне те: Фая илемлӗрех тумланма тӑрӑшнине те, пӗррехинче, ҫӗр варринче пӗр сӑлтавсӑрах макӑрнине те, тӑтӑшах пӗччен юлма тӑрӑшнине те, яланах темшӗн вӑтаннӑ пек хӗрелсе ҫӳренине те аса илчӗ.

Марийке вдруг припомнилось многое, чему она в свое время не придавала значения: и то, как Фая старалась одеваться нарядно, и то, как однажды беспричинно плакала среди ночи, и то, что частенько стремилась к уединению, была всегда немного грустной и чем-то смущенной.

IX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫак сӑмахсене каланӑ хыҫҫӑн хӑй те чӑтса тӑраймасӑр полицая намӑслантарнине аса илчӗ.

Тут она вспомнила, что и сама горячилась и оскорбляла полицая.

IX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ӑшӑ тумтир пуҫтарса ялӗпех ҫаврӑннӑ хыҫҫӑн, комендатурӑран таврӑннӑ чух, Лозневой Ерофей Кузьмич ҫинчен аса илчӗ.

Возвращаясь из комендатуры, после того как было закончено изъятие теплых вещей по всей деревне, Лозневой вспомнил об Ерофее Кузьмиче.

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Лозневой ирӗксӗрех Костьӑна аса илчӗ, шартах сиксе чарӑнса тӑчӗ.

Лозневой невольно вспомнил о Косте, вздрогнул и остановился.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Квейс ӑшчикки вӑрканипе Чернявкин ҫинчен пачах манса кайрӗ те хӑй нумай пулмасть вилес пек ӗҫни ҫинчен аса илме пуҫларӗ.

Расстроившись, Квейс совсем забыл о Чернявкине и предался неприятным воспоминаниям о недавней опасной выпивке.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Халь ҫӗр ҫийӗн мӗнле тӗттӗм те пӗр сас-чӗвсӗр каҫ пулнине аса илчӗ те Лозневой, ӗлӗкхи паллӑсем тӑрӑх ял пулнӑ вырӑна, халь Чернявкин пурнӑҫӗнчи юлашки йӗрӗсене шӑлса вӗҫтерекен ҫил-тӑман уланӑ ҫӗре, пӗр ҫын ҫӳреми чӗмсӗр ҫӗре тухма та ӑна хӑрушӑ пулчӗ…

Лозневой вспомнил, какая стоит сейчас над землей темная, глухая ночь, и ему стало страшно идти в безлюдное и мертвое пространство, где, по старым приметам, должна находиться деревня, но где теперь только вьюжит метелица, заметая последние в жизни следы Чернявкина…

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл хуҫа хӑйне кӳрентернине аса илмерӗ пулсан та, хӑйне шанчӑклӑн, хӑй тӗллӗн пурӑнакан ҫын пек тытрӗ, вӑхӑчӗ ҫавнашкал, мӗн те пулин килсе тухасран сыхланса, начар туссене те ҫухатма юрамасть.

Он держался с хозяином вполне самостоятельно и уверенно, хотя и не позволял себе вспоминать его обиды, время было такое, что нельзя было лишаться даже плохих друзей.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ерофей Кузьмич вара халь халӑх хӑйӗнчен сивӗнни ҫинчен, ял ҫыннисем ун ҫине шанчӑксӑррӑн кӑна мар, тӑшманла та пӑхни ҫинчен хурлӑхлӑн аса илчӗ.

А теперь Ерофей Кузьмич с горечью подумал о том, что народ отвернулся от него, что все сельчане относятся к нему недоверчиво и даже враждебно.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӗсене курсан хӗрарӑмсемпе хӗрсем ирӗксӗрех хӑйсен Мускав патӗнче ҫапӑҫакан упӑшкисене, пиччӗшӗсемпе шӑллӗсене, каччисене аса илчӗҫ те, кашниннех чӗрисем ыратрӗҫ.

Все женщины и девушки невольно вспомнили о своих мужьях, братьях и женихах, воевавших где-то под Москвой, и у каждой защемило сердце.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Паян эпӗ сирӗн аҫӑра аса илтӗм, — терӗ амӑшӗ, ҫамрӑк ҫыннӑнни пек ҫуталса тӑракан куҫӗсемпе ҫӗрелле пӑхса.

— Сегодня я отца вашего вспомнила, — ответила мать, опуская молодо блестевшие черные глаза.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вулакансем, хӑвӑр пирвайхи хут вӗҫнине аса илӗр-ха эсир: мӗн чухлӗ хумхануллӑ самант тӳссе ирттернӗ!

Вспомните вы, читатель, свой первый полет: сколько пережито и перечувствовано волнующих минут!

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Старик йӑл кулчӗ, темӗн ҫинчен аса илчӗ пулас — Ҫав хӗвӗшӳре манпа пӗр ӗҫ пулса иртрӗ, — виличчен те манмастӑп.

— Старик усмехнулся, видать что-то вспомнил — Со мной в этой тесноте был случай — умру, не забуду.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫыран хӗрринче, юханшыв урлӑшӗпех кукӑртарах пӗчӗк шыв сикки шавласа выртакан вырӑнта, вӑрӑм та йышлӑ туратлӑ шур хӑва ӳсет, унӑн туни ҫутӑ-сӑрӑ, шатрашка, хуппин ҫурӑкӗсем хушшинче пысӑк пуҫлӑ, сарӑрах тӗслӗ кӑткӑсем ту хушшинчи пек ҫӳреҫҫӗ, Никифор Васильевич шӑпах ӗнтӗ ҫак шур хӑва умӗнче шухӑша кайса ларма юратать; ачашшӑн шавласа юхакан шыв хӗрринче ларнӑ чухне кашнинчех вӑл хӑй пӗр ҫуркунне утрав ҫине килнине, вара станицӑран касса килнӗ шур хӑван пӗчӗк тураттине ҫыран хӗрне чиксе лартнине аса илет.

На берегу, в том самом месте, где тянется наискось через всю речку мелкий шумливый перекат, растет высокая и ветвистая белолистка, — ствол у нее светло-серый, бугристый, кора с трещинами, по которым, как по ущельям, снуют головастые, желтой окраски муравьи, именно у этой белолистки Никифор Васильевич любит посидеть, помечтать; ему всякий раз, слушая убаюкивающий шум воды, приятно было вспоминать, как когда-то ранней весной он впервые пришел на остров и воткнул на берегу прутик белолистки, срезанный в станице…

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Манӑн Иванӑн туйӑм ҫитмест», — аса илчӗ те вӑл Алена сӑмахне, йӑл кулчӗ.

«Моему Ивану не хватает чутья», — вспомнил он слова Алены.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Калаҫу, паллах, тӗрлӗрен пулать, пурне те аса илме ҫук, — Егор ҫаплах сысна курӑкӗн ҫулҫине сӑнать, ӑна чӗрнипе чӗре-чӗре пӑхать.

— Разговор, конечно, бывает разный, все и не вспомнишь, — Егор все еще рассматривал лист подорожника, ногтями проводя на нем борозды.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пурте ман хулпуҫҫи ҫинче — ӑҫтан пурне те аса илӗн?..

Все на моих плечах — да тут разве обо всем вспомнишь?

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫав кулла аса илме ӑна халӗ те кӑмӑллӑ та савнӑҫлӑ пулнӑ, анчах ҫак паха туйӑм ҫумнех тата чӗрене ыраттаракан туйӑм та сӑрхӑнса кӗнӗ: хаҫат редакторӗ Татьяна патӗнче час-часах пулни кӳрентернӗ.

Тот смех и сейчас вспоминался радостно и ласково, но рядом с этим хорошим чувством ютилась и горечь: было обидно, что у нее часто бывает редактор газеты.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Юратакан хӗрарӑмӑн куҫӗсем мӗнле пулнине эпӗ халӗ пӗлетӗп ӗнтӗ», — шутланӑ Григорий, май уйӑхӗнчех пулнӑ чи паллӑ тӗлпулусенчен пӗрне аса илсе.

«Теперь-то я уж знаю, каковы глаза у любящей женщины», — думал Григорий, вспоминая одну из самых лучших встреч в мае.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл е савӑнӑҫлӑ та мӑнкӑмӑллӑ, е кӑштах салху сӑнлӑ Татьяна чуптунине, аллисемпе тӗкӗннине, унӑн куллине, унӑн хӗрарӑмла ачашлӑхпа йӑлтӑртатакан куҫӗсем ҫиҫнине аса илсен, пӗтӗм кӑмӑл-туйӑм пушшех те ҫуталса кайнӑ, ун умне темскер ҫӗр ҫинче пулман япала тухса тӑнӑ…

И он вспоминал ее поцелуи, прикосновение ее руки, ее улыбку, то восторженную и гордую, то чуточку грустную, ее взгляд, полный женской ласки, и все его настроение поднималось, на душе становилось светло, перед ним возникало что-то, что не могло быть на земле.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ӑна малтанхи, ҫуркуннехи каҫсем те, тахҫанах иртнӗ пек туйӑнаканскерсем, халь анчах иртнӗ, ҫывӑх каҫсем те аса килчӗҫ…

Вспомнились и те первые вечера, весенние, которые уже кажутся давними, и эти, совсем еще близкие и свежие…

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех