Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗтре сăмах пирĕн базăра пур.

тӗтре (тĕпĕ: тӗтре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Палламан ҫын патӗнче ним шӑршӑ та ҫук, столяр хваттерӗнче вара кирек хӑҫан та сывлӑш тӗтре пек тӑрать, кирек хӑҫан та ҫилӗм, лак, турпассен тутлӑ шӑрши кӗрет.
У незнакомца не пахнет ничем, у столяра же в квартире всегда стоит туман и великолепно пахнет клеем, лаком и стружками.

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Акӑ Костя ҫемҫе вырӑн ҫинче вӗриленсе выртать, ҫыпӑҫакан, куҫсене тултарса тӑракан вӗри тӗтре витӗр пӑхнӑ пек, хӑй тӗлӗнче ҫакӑнса тӑракан сентрене, стенасем ҫинчи тӗтреллӗ мӗлкесене, хулӑн мачча пӗрени ҫинчи лампӑн чӗтресе тӑракан ҫаврака мӗлкине курать.
А вот Костя лежит в жару, разметавшись на мягкой постели, и как сквозь горячий, липкий, заливающий глаза туман видит нависшие над ним полати, и мглистые тени на потолке, и зыбкий, дрожащий кружок от лампы на толстой матице.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӳречесенчен юхакан ҫутӑ йӑрӑмӗсенче ҫумӑр ҫӑмӑл тӗтре пек йӑсӑрланса тӑрать, ҫурт хӑй те, океан пӑрахучӗ евӗр, ӗнтрӗк витӗр таҫталла ишнӗн туйӑнать…
В потоках падавшего из окон света он оседал и клубился, как легкий туман, казалось, и сам дом, как океанский пароход, плывет куда-то сквозь сумеречную мглу…

Сайралса, сирӗлсе пырса, урам тӑрӑх тӗтӗм тӗслӗ тӗтре татӑкӗсем ишеҫҫӗ-ха, анчах ял ҫинче тӳпе тасалса пырать ӗнтӗ, нӳрпе шӳсе сарӑлнӑ, хуралса кайнӑ чус витнӗ ҫурт тӑррисем ҫинчен ҫумӑр тумламӗсем сӑрхӑнаҫҫӗ, ҫил вӗсене тата-тата антарать, пӑтранчӑк кӳлленчӗксене катрашкалатать.
По улице, редея и расползаясь, еще плавали дымные клочья тумана, но небо над селом уже расчищалось, с набухших влагой, потемневших тесовых крыш сочились капли, ветер срывал их, рябил мутные студеные лужи.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней ерипен каялла ҫаврӑнчӗ, унӑн куҫӗсене темӗнле тӗтре карса илнӗ — вӑл шухӑшӗсемпе таҫта аякка ҫитсе килнӗ тейӗн.
Корней медленно обернулся, взгляд его будто заволокло дымкой — он возвращался мыслями откуда-то издалека.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лутра вӑрман хыҫӗнче сайра хырсем сӑрталла тапаҫланаҫҫӗ, унтан вара ӗмӗрхи тайга вӑрманӗпе, ура ярса пусмалла мар упа чӑтлӑхӗсемпе витӗннӗ инҫетри тусем тӗтре евӗр кӑваккӑн курӑнаҫҫӗ.
Охваченный сейчас неярким багрянцем осеннего увядания.

Ҫӳхе тӗтре карса илнӗ тӳпе айӗнче аэроплан хӑлат пек чалӑшшӑн ҫавӑрӑннине пуҫсене каҫӑртса, куҫсене ал тупанӗсемпе картласа пӑхса тӑчӗҫ.
Задрав головы, приложив к глазам щитки ладоней, долго глядели, как аэроплан в заволоченном пасмурью поднебесье, кренясь, описывает коршунячьи круги.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӑлтах Дон ҫийӗн шӑвӑнакан тӗтре пек юхса кайрӗ.
И прошло, как текучий туман над Доном.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Килес кунсене тӗтре карса илнӗ.
Мгла нависла над будущим.

Ҫил-тӑман витӗр лашасемпе ҫынсен кӑвак мӗлкисем тӗтре чухнехи пек уҫӑмсӑррӑн палӑраҫҫӗ.
Сквозь метель, как в тумане, маячили седые силуэты людей и лошадей.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗтре Дон хӗрринчи сӑртсем тӑрӑх ҫӗтсе кайнӑ пек сӗтӗрӗнсе ҫӳрерӗ, ҫырма-ҫатрасене, ту юпписене упаленсе кӗчӗ, унта вара акшар чулӗсен мӑк пусса илнӗ катрамӗсем ҫине, юрпа витӗннӗ сӑрт ҫамкисем ҫине нӳрӗ тусан пек вӗҫе-вӗҫе тулса ҫухалчӗ.
А туман потерянно бродил по высотам Обдонских гор, валился в яры, в отроги и гибнул там, оседая мокрой пылью на мшистых плитняках мела, на оснеженных голызинах гребней.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Татарски хуторӗнче мӗн иртенпех тӗтре капланса тӑрать.
С утра в Татарском застилал землю туман.

Ту тӑррисемпе, тӗттӗм ту хушшисемпе, пӗлӗт, тӗтре, усал ҫанталӑк витӗр, пӗр сӑртран тепӗрин патне, хысакран хысак патне.
По горным вершинам, по темным ущельям, в облаках, в туман, в непогоду, от обрыва к обрыву, со скалы на скалу.

Салтаксем утаҫҫӗ, сӑмах ваклаҫҫӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ҫеҫен хир тӑрӑх кӑвак тӗтре упаленсе шӑвать, тип варсенче йӑсӑрланать, тарӑн ҫырмасене кукӑрӑлса кӗрет, чӑнкӑ ҫырансен хӗррисене ҫуласа куҫать.
Туман пенился в степи, клубился в балках, ник в падинах, лизал отроги яров.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Подтелков картишне чупса тухрӗ: сӑрт тӳпинче, хуторпа укӑлчари ҫӳҫесем тӗлӗнче шурӑ шӑналӑк пек ҫакӑнса тӑракан тӗтре хыҫӗнче, казаксен нумай йышлӑ отрячӗсем ҫӳреҫҫӗ.
Подтелков выскочил на двор: на бугре, за белым пологом тумана, висевшего над хутором и вербами левад, виднелись многочисленные отряды казаков.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗтре карса илнӗ тӳперен ҫумӑр вӗтӗртетсе ҫӑвать.
С обволоченного хмарью неба сеялся дождь.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗри-тавра сӑртсем хупӑрласа тӑракан айлӑма хӗвел хытӑ хӗртет, сад пахчисем ҫинче кӑвакрах тӗтре тӑрать…
В этом углублении, обставленном со всех сторон холмами, солнце грело жарко и над садами стояла сизая пелена…

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хохлаков конюх ҫине пӑхсанах, ун куҫӗсене тӗтре карнӑ пек пулчӗ: ӑшӑх вырӑн, ут утланнӑ ҫамрӑк каччӑ, лашан кӑшт хутлатнӑ чӗтрекен ури сасартӑк Федор Лукича унӑн ҫамрӑк вӑхӑтне аса илтерчӗ, тахҫанах манӑҫа юлнӑ вӑхӑтсем уҫҫӑнах тухса тӑчӗҫ…
Только Хохлаков взглянул на конюха, как глаза его затуманились, точно их затянуло поволокой: и перекат, и сидевший на коне парень, и слабо согнутая, подрагивающая нога мерина вдруг унесли Федора Лукича в далекую пору молодости, и в памяти воскресло то, что было давным-давно забыто…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӗве-ту тӗтре айне пулнӑ.
Верблюд-гора тонула в тумане.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӗве-ту ҫинчен ҫил вӗрет, тӳремлӗхе кассӑн-кассӑн тӗтре шуса анать, — тул ҫутӑлса килет пулас.
С Верблюд-горы дул ветер, и на равнину клочьями сползал туман, — очевидно, рассвет был близок.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика