Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗлсен (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Аркадий Николаевич ӑҫта-ха?» — ыйтрӗ Анна Сергеевна, вӑл сехет ытла никама та курӑнманнине пӗлсен, ӑна чӗнме ячӗ.

«А где же Аркадий Николаич?» — спросила хозяйка и, узнав, что он не показывался уже более часа, послала за ним.

XXV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Базаров каясси ҫинчен пӗлсен, Павел Петрович та ӑна курасшӑн пулчӗ, унӑн аллине чӑмӑртарӗ…

Узнав об отъезде Базарова, Павел Петрович пожелал его видеть и пожал ему руку.

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хирӗҫекенсен ӗҫне тӗрӗсех татса пама май ҫуккине малтанах пӗлсен те, кун пек чухне сасӑ ҫӗтичченех кӑшкӑрмалла пулнӑ.

Нужно было разбирать враждующие стороны, кричать самому до хрипоты, зная наперед, что к правильному решению все-таки прийти невозможно.

XXII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ну, манӑн ӗҫ ҫук вӗт; хӑвӑн ланцетна пӗлсен, ӗҫӗ те пӗтнӗ!

Ну да ведь мое дело — сторона; знай свой ланцет, и баста!

XX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Нумай пӗлсен, часах ватӑлатӑн.

— Много будешь знать, состареешься.

XIX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Чӗннӗ тӑванӗсем килменнине пӗлсен, вӑл ҫапах та тӗлӗнчӗ.

Он, однако, изумился, когда узнал, что приглашенные им родственники остались в деревне.

XII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

О, мӗнле кулнӑ пулӗччӗ Базаров унӑн ӑшӗнче халӗ мӗн пулса иртнине пӗлсен?

О, как Базаров посмеялся бы над ним, если б он узнал, что в нем тогда происходило!

XI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӑйне улпут чӗннине пӗлсен, Феничка питӗ хытӑ хӑраса ӳкнӗ, ҫапах та амӑшӗ хыҫӗнченех пынӑ.

Узнав, что барин ее зовет, Фенечка очень перетрусилась, однако пошла за матерью.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Пӗррехинче, чылай вӑхӑт уҫӑлса ҫӳренӗ хыҫҫӑн кӑнтӑрлахи апата таврӑнсан, хам пӗчченех апатланмалла пулнине пӗлсен, эпӗ тӗлӗнсе кайрӑм; атте таҫта кайнӑ иккен, аннӗҫем чирлесе ӳкнӗ, вӑл апат ҫиесшӗн мар, хӑйӗн ҫывӑрмалли пӳлӗмӗнче питӗрӗнсе ларнӑ.

Вернувшись однажды к обеду с довольно продолжительной прогулки, я с удивлением узнал, что буду обедать один, что отец уехал, а матушка нездорова, не желает кушать и заперлась у себя в спальне.

XIX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Канцеляри путсӗрӗсем ҫине пӑхса илсе ҫапла шухӑшларӑм: хӑвӑр хушшӑрта кам ларнине пӗлсен, мӗн тӑвӑттӑрччӗ-ши эсир, терӗм…

Я глядел на всю канцелярскую сволочь и думал: «Что, если бы вы знали, кто между вами сидит…

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Сасартӑк вӗсем пӗлсен?

Вдруг узнают?

II // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.

Ку ӗҫ-пуҫ ҫинчен чӑх фермин хуҫисем пӗлсен санах айӑплӗччӗҫ.

Если обо всем узнают хозяева птицефермы, то главным виновным признают тебя.

Ҫӑмарта ӑшалани // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 25,27,29 с.

Ялта кашни йытӑ калаҫма пӗлсен, ҫакна каласа пама пултарать, кашни кушак ун ҫинчен пӗлет.

Да в селе каждая собака, ежели б по-человечьи умела, подтвердит, каждая кошка меня знает.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӗрсе кайнипе вӑрманта хырсем кӑна пулнине тата вӗсем ӑна пӗлсен те ҫак ҫын чӑнах та Курагин иккенне каласа пама пултарайманнине манса кайса, йӗри-тавра пӑхкаласа илчӗ.

 — Он огляделся по сторонам, позабыв вгорячах, что вокруг одни сосны, которые, может, и знают, что он Семен Курагин, да сказать не сумеют.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Мускав чӗррине пӗлсен, пурте чӗрӗ вӗт…

Ведь ежели знаем, жива Москва — значит все живо…

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Айӑп ан тӑвӑр, фон Ридлер господин, мана ҫак ӗҫ чыслӑ ӗҫ пек туйӑнмасть, кам та пулсан пӗлсен

— Простите, господин фон Ридлер, но, мне кажется, это не совсем честно, и если вскроется…

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Отряд ӑҫтине пӗлсен, кайса килнӗ пулӑттӑм»…

«Кабы знать, где отряд, сходила бы…»

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Оляпка шыва кӗме юратакан вакӑра шыв ҫав териех сивӗ-ши, пӗлсен юрать, тесе шухӑшласа илтӗм.

У знакомой проруби мне пришло в голову: «Хорошо бы попробовать, очень ли холодная вода, в которой так любит купаться оляпка?»

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Кӑмпа татакан вара ҫавнашкал, темле яка кӑмпа патне хӗрлӗ кӑмпа пуль тесе татма пырать те, вӑл мар иккенне пӗлсен, ҫиленнипе урипе тапса ватса хӑварать.

Так грибник, приняв в траве рыжую головку какой-нибудь сыроежки за красный гриб, со злости пнёт её ногой и раздавит.

Шыв кӑркки // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 36–38 с.

Катя Зимин патне кайнине пӗлсен, Федя ҫӳлелле чупса хӑпарчӗ, анчах райкомра Катя ҫук.

Узнав от него, что Катя ушла к Зимину, Федя побежал наверх, но в райкоме Кати не оказалось.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех