Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫӳлте (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӗр пӳрт хӑш чухне чӗтреме тытӑнать те ҫӳлте ҫакӑнса тӑракан лампа та силленсе илет.

Иногда землянка содрогалась так, что лампочка, висевшая под потолком, начинала покачиваться.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Ҫӳлте темӗн тӑваҫҫӗ-ха унта.

— Что-то там, наверху, делается особенное.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Панама тӑхӑннӑ старик, ҫаплах ҫӳлте лараканскер, сехетне кӑларса пӑхрӗ: тата хӗрӗх минутран Мускав пулать.

Старичок в панаме, сидя на третьей полке, вынул часы: — Через сорок минут Москва.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Ҫӳлте ура сассисем илтӗнчӗҫ, каллех пӑшӑлтатаҫҫӗ.

Наверху раздались шаги, и снова послышался шепот:

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Акӑ вӑл сасартӑк ҫӳлте мӑшӑлтатрӗ те савӑнса, сасӑпа: — Миша шурӑ йӗкехӳре илме кайрӗ! — тесе пӗлтерчӗ.

Вдруг он поворочался наверху и довольным тоном объявил: — А Мишка за белой крысой пошел!

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Ҫӳлте, шӑтӑк тӗлӗнче, пӗчӗкки епле сывлани, сӑмсине нӑшлаттарни те илтӗнет.

Было слышно, как над люком дышит и шмыгает носом маленький «трикотаж».

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Акӑ ҫӳлте алӑк чӗриклетрӗ.

Вот наверху скрипнула дверь.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Связной юра чавкаларӗ те кӗрт ӑшне таҫта шала анса тӑчӗ, ҫӳлте ӗнтӗ унӑн тутӑрӗпе кӑвак куҫӗ ҫеҫ тӑрса юлчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Ҫӳлте ҫав самантра ура сасси илтӗнчӗ.

В это время наверху послышались шаги.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Пӗр питех те ҫӳллӗ нотӑна илнӗ вӑхӑтра таҫта ҫӳлте, публика хушшинче такам хыттӑн ахлатнӑ.

Во время исполнения одной очень высокой ноты где-то наверху среди публики кто-то громко ахнул.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Иккӗмӗш урокра унӑн кайри урасем ҫинче сикмелле тата хӑйӗн учителӗ унӑн пуҫӗ ҫийӗнче ҫӳлте тытакан сахӑра тытмалла пулнӑ.

Во второй урок она должна была прыгать на задних лапах и хватать сахар, который высоко над ее головой держал учитель.

V. Талант! Талант! // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

— Ах-ха-ха-ха! — ҫурӑк саспа ахӑлтатать ҫӳлте Сергейӗн, пӗчӗк-пӗчӗк пулса, ҫав тимӗр саслӑ хӑрушлӑхпа хӗрлӗ эрешменрен таҫта тарса каяс, пытанса ҫухалас килет.

— Чга-чга-чга… — визгливым скрежетом хохочет вверху, Сергею хочется сделаться маленьким-маленьким и убежать, спрятаться от красного паука и страшного металлического хохота.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Йӑва ҫӳлте пулнӑран кӑна вӗсен сывлӑхӗ сиенленмен.

Им удалось выжить благодаря тому, что гнездо находится высоко.

Амур облаҫӗнче аист ҫӑмартине хӑйӗн кӗлеткипе хупланӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/24811.html

Пантелей Прокофьевич вӑрӑм сенӗкпе лавсем ҫине тиесе тӑчӗ, Наталья ҫӳлте пӑнтӑх шӑрши кӗрекен утта кӗреплепе туртса илсе таптарӗ.

Пантелей Прокофьевич длинным навильником подавал на арбы, а Наталья принимала вороха пахнущего гнильцой сена, утаптывала его.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тётка ҫавӑнтах асне илчӗ те, пукан ҫинчен ӳксе хӑйӑр ҫинче йӑваланса, хаваслӑн йынӑшрӗ, унтан тӳрех ҫӳлте ларакан ҫынсем патнелле ыткӑнчӗ.

Она вспомнила, упала со стула и забилась на песке, потом вскочила и с радостным визгом бросилась к этим лицам.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫӳлте иккӗн лараҫҫӗ: пӗри вӑрӑм, ӳсӗр, кулкалаканскер, тепри, ҫамрӑкскер, хӗрлӗ пит-куҫлӑ.

Два лица: одно волосатое, пьяное и ухмыляющееся, другое — пухлое, краснощекое и испуганное.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Пӗрре питӗ ҫинҫерех сасӑ илнӗ вӑхӑтра, таҫта ҫӳлте, халӑх хушшинче тахӑшӗ хыттӑн ахлатрӗ.

Во время исполнения одной очень высокой ноты где-то наверху среди публики кто-то громко ахнул.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ӗҫсем мӗнле пыни ҫинчен ҫӳлте сирӗнсӗрех пӗлеҫҫӗ, тата, итлӗр-ха эсир, Алексей Макарович!

Наверху и без вас знают о положении вещей, и — нет, вы только послушайте, Алексей Макарович!

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Ҫӳлте» ял мӗнле пурӑнни ҫинчен пӗлмеҫҫӗ тесе шухӑшлама юранӑ-и-ха?

Разве можно было допустить, что «наверху» не осведомлены о том, что делается в деревне?

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӳлте, симӗс туратсем ҫинче, кайӑксем кӗшӗлтетнӗ, шӑхӑрса юрланӑ, вӑрмана чалӑшшӑн касса кӗнӗ хӗвел ҫути Ксюшӑна пӗрре ӑшшӑн ачашланӑ, тепре, мӗлкесене савӑнӑҫлӑн арпаштарса, чӑпар тум тӑхӑнтартнӑ.

Высоко в зеленых кронах гомонили и высвистывали птицы, косые потоки света рассекали лес и то обласкивали Ксюшу теплом, то одевали в пеструю веселую кутерьму теней.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех