Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тавӑрса (тĕпĕ: тавӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манран илнине тавӑрса пар эсӗ малтан, Лейф Бакнер, вара эпӗ сана пӗр-ик тонна кивҫен парӑп, хут ҫырса алӑ та пустармӑп.

Отдай то, что брал у меня, Лейф Бакнер, тогда, так уж и быть, я тебе одолжу тонны две и расписки с тебя не возьму.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн король сулӑ хӗррине пырса ларчӗ те, шӑлавар пӗҫҫисене чӗркуҫҫи таран тавӑрса, урисене уҫӑлтарма шыва чикрӗ, унтан чӗлӗм чӗртсе, «Ромеопа Джульеттӑна» пӑхмасӑр калама вӗренме тытӑнчӗ.

После завтрака король уселся на краю плота, разулся, закатал штаны до колен, опустил ноги в воду прохлаждения ради и, закурив трубочку, стал учить наизусть «Ромео и Джульетту».

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑл иртнӗ хӗлле Ҫӗнӗ Орлеантан хӗрӗх мильӑри Сент-Жак плантацийӗнчен тухса тарнӑ; вӑл Ҫурҫӗре тарма пултарнӑ, кам ӑна тытса каялла тавӑрса парать, ҫавна пысӑк укҫа параҫҫӗ, расхутсене тӳлеҫҫӗ тенӗ.

Там говорилось, что он убежал прошлой зимой с плантации Сент-Жак, в сорока милях от Нового Орлеана, и надо полагать, что бежал на Север, а кто его поймает и доставит обратно, тот получит награду, и расходы ему будут оплачены.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ну, Валаам укҫана илчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн вӑл чиркӗве кайнӑ, унта проповедник ҫапла каланӑ-мӗн: чухӑн ҫынна пани турра пани пулать, ун пеккине турӑ ҫӗр хут ытларах тавӑрса парать.

Ну, Валаам деньги взял, а потом в церкви услыхал от проповедника, что кто дает бедному, тот дает богу, и ему за это воздастся сторицей.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Унта ҫырнӑ ятсене ҫурма сасӑпа юрланӑ пек вуласа тухрӗ те пуп кӗнекене каялла тавӑрса пачӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Ним те туйса илме пултарайман амӑшӗпе ларни, ӑна итлени, хирӗҫ тавӑрса калани, унпа сӑмахлани — пурте Еленӑшӑн темле усал ӗҫ тунӑ пек туйӑнчӗ; вӑл хӑйӗн ӑшӗнче темле суялӑх пуррине туйрӗ, именме сӑлтав ҫук ҫӗртенех питне хӗретрӗ; кайран кирек мӗнле пулсан та, халь пӗр пытармасӑр каласа парас килни унӑн чӗринче пӗр хут кӑна мар хускалса илчӗ.

Сидеть с матерью, ничего не подозревающей, выслушивать ее, отвечать ей, говорить с ней — казалось Елене чем-то преступным; она чувствовала в себе присутствие какой-то фальши; она возмущалась, хотя краснеть ей было не за что; не раз поднималось в ее душе почти непреодолимое желание высказать всё без утайки, что бы там ни было потом.

XXI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Анна Васильевна: — Мӗншӗн-ха эсир те уҫӑлса ҫӳреме каймастӑр? — тесе ыйтрӗ те, хӑйне хирӗҫ тавӑрса каласса кӗтмесӗрех: — мӗнле те пулин хуйхӑллӑ юрӑ выляса пар-ха эппин, — тесе ыйтрӗ.

Анна Васильевна проговорила было: «Отчего же вы не идете тоже гулять?» — но, не дождавшись ответа, прибавила: «Сыграйте мне что-нибудь такое грустное…»

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Сутӑнчӑксен аллине лекнӗ вунултӑ ҫынтан хӑшӗ те пулсан чӗрӗ юлни-юлманнине пӗлессипе вилнисемшӗн тавӑрса хӑварасси ҫеҫ юлнӑ.

Оставалось узнать, не выжил ли кто из шестнадцати жертв предательского нападения, и отомстить за убитых.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл туземецсен ҫулпуҫӗсенчен шлюпкӑна каялла тавӑрса пама ыйтни те харамах пулнӑ, вара хӑй мӗн тӑвас тенине тӑвайман енне туземецсен ялне вут тивертсе янӑ.

Он напрасно требовал у туземных вождей возврата её и, не добившись своего, в отместку сжёг деревню туземцев.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ӑна — ҫӗрле алӑка мӗншӗн питӗрсе выртатӑн тесе ыйтас пулсан — мӗнле тавӑрса каласси асаплантарать.

Мучилась над тем, что ответить, если спросят, почему по ночам стала закрывать на крюк дверь своей комнаты.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хлороформӑн пирвайхи тумламӗсем, сывлӑша питӗрекен, ӑша тавӑрса кӑларакан шӑршӑ.

Первые капли хлороформа, удушливый, отвратительный запах.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Темиҫе утӑм кайсан тин вӑл Тоньӑна тавӑрса каларӗ:

Лишь пройдя несколько шагов, ответил Тоне:

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Окунев, кӑшт каҫӑртарах сӑмсаллӑскер, чее куҫӗсене хӗстерсе илчӗ те, тавӑрса хучӗ:

Чернобровый Окунев, слегка курносенький, щуря плутоватые глаза, возразил:

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Гражданин, ил-ха хӑвӑн миххусене ҫул ҫинчен, кунта ҫак юлташ тӑрать, — терӗ вӑл Мотька текеннине, анчах лешӗ Павела тем тӗрлӗ ирсӗр сӑмахсемпе тавӑрса хучӗ.

— Гражданин, забери свои мешки с прохода, здесь товарищ станет, — обратился он к тому, кого звали Мотькой, но в ответ Павел получил циничную фразу.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Паллах ӗнтӗ, ку ыйтӑва хирӗҫ никам та мар, пӗр Паганель анчах тавӑрса пама пултарӗ.

Естественно, что этот вопрос был предложен не кому иному, как Паганелю.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Элен ыйтӑвӗсем ҫине тавӑрса пырса Толине: эпӗ Мельбурнри вӑтам шкулта вӗренетӗп, терӗ.

Отвечая на вопрос Элен, Толине сказал, что он учится в нормальной школе в Мельбурне.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак айлӑмра ҫитӗнекен ӳсен-тӑрансен тӗнчи, унӑн темӗн чухлӗ ҫӑлӗсенчен нӳр илсе тӑрса, хӗвелӗ унӑн ҫитмеллипех ҫитнӗ ҫуттисемшӗн ҫӗр хут каялла тавӑрса парать.

Растительное царство в этой долине, орошаемой множеством источников, сторицей воздавало солнцу за его обильные лучи.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Айртон ку ыйтӑва сасартӑк тавӑрса памарӗ.

Айртон не сразу ответил на этот вопрос.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кун ҫинчен вӑл тин ҫеҫ ирландеца тавӑрса каласшӑнччӗ, ҫав самантрах боцман, матрос кӗнекине тытса, каялла килчӗ.

Гленарван только хотел ответить ирландцу об этом, как тот возвратился, держа в руках свою матросскую книжку.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Айртона кирлине тавӑрса пама тивӗҫ пур ман, — терӗ Ирландин колонисчӗ, лешӗ калавне пӗтерсен.

— Я должен воздать Айртону должное, — сказал ирландский колонист, когда тот закончил свой рассказ:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех