Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗреклӗ сăмах пирĕн базăра пур.
тӗреклӗ (тĕпĕ: тӗреклӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫур ҫул та иртмен, вырсарникун пасара тӗреклӗ пукансем, кӗреплесем, йӗтӗрсемпе килти хуҫалӑхра кирлӗ ытти япаласем туха пуҫланӑ.

Не прошло и полугода, как на воскресных базарах начали появляться крепко сколоченные табуретки, и грабли, и скалки, и иные предметы, необходимые в домашнем обиходе.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ халӗ те Нюшкӑ чӳречесем ҫинчи ҫитсӑ каррисене сирнипе пӳлӗмре ҫуталса кайсан, вӑл тӳсеймерӗ — ӑна урисене тӑсса ҫаклатрӗ те, хӑй патнелле туртса илсе, аллисене унӑн тӗреклӗ хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.

Вот и сейчас, когда после того, как Нюшка раздвинула ситцевые занавески на окне и в комнате посветлело, он не удержался — протянув ноги захватил ее, после чего притянул к себе, опустил руку на ее тугое плечо.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗнле ӗҫмӗн-ха унашкал чух! — ҫухӑрашрӗ сӑмакун хуҫи, тӑлпан хул-ҫурӑмлӑ тӗреклӗ мучи.

Как тут не запьешь? — орал хозяин самогона, плотный и здоровый дед.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн хӗрелсе кайнӑ тӗреклӗ пичӗ тарпа йӑлтӑртатать, тӑкӑнса сайралнӑ хура куҫ харшийӗсене ҫилӗллӗн шӑмарнӑ.

Крепкое красное лицо его блестело потом, вылинявшие русые брови были сердито сдвинуты.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пурте вӗсем сарлака хулпуҫҫиллӗ, тӗреклӗ кӑкӑрлӑ; ҫавӑнпа та курпунӗсене мӑкӑртса пыракан ватӑ конвоирсемпе шутласан, пачах урӑхла курӑнаҫҫӗ.

Широкоплечие и грудастые, по внешнему виду они резко отличались от сгорбленных стариков конвоиров.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав ҫӳллӗ кӗлеткеллӗ, тӗреклӗ йӗкӗтсем станицӑра совет влаҫӗ пуҫлансанах партие кӗнӗ-мӗн, милиционерта ӗҫленӗ, хуторсенче ревком председателӗсем пулнӑ; казаксен хӗҫпӑшаллӑ пӑлхавӗ хыҫҫӑн вара, Усть-Хопер станицине тарса пырса, Сердобск полкне пӗрлешнӗ.

Рослые и здоровые ребята, вступившие в партию с момента прихода в станицу советских войск, служившие милиционерами, председателями хуторских ревкомов, после восстания бежавшие в Усть-Хоперскую и влившиеся в Сердобский полк.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ординарец, маларах разведчикра ҫӳренӗшӗн, ҫул тӑршшӗпех сӑмах чӗнмесӗр пычӗ, ҫил ҫинче, лаши юртнӑ хушӑрах, хӗвелҫаврӑнӑш кӗлӗ ӑшӗнче пӗҫернӗ шӑршлӑ ӑвӑ таткине ҫулупа ҫапса тивертрӗ те, ӑвва тӗреклӗ ывҫине илсе, чӗлӗм чӗртрӗ.

Ординарец, в прошлом — разведчик, всю дорогу молчал, на ветру, на рыси закуривал, высекая кресалом огонь, забирая в ядреную пригоршню ком вываренного в подсолнечной золе пахучего трута.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗм тӳмисене вӗҫерсе, тӗреклӗ, илемлӗ ӳтне мӑшкӑлласа ирсӗрлетрӗҫ.

Расстегнули штаны и надругались, испоганили большое, мужественное, красивое тело.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий, Бодовсков урлӑ кармашса, аллине ҫӳлелле ҫӗклерӗ те кубанка ҫӗлӗке хӗҫ тӳрчӗпе туртса ҫапрӗ, тӗреклӗ кӗлеткене йӗнер ҫинчен сӗтӗрсе антарчӗ.

Потянувшись через Бодовскова, Григорий, удерживая руку, рубнул тупяком шашки по кубанке, сдернул с седла грузноватое тело.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӑйӗ ҫинче тӗреклӗ те хулӑн мускулсем туртӑнкаласа илеҫҫӗ, сӑмси сарӑрах кӗренӗн ҫуталса чӗтрет, юнӑхнӑ куҫ шуррисене тавӑрса хурса, ҫаврака хӗрлӗ куҫӗпеле сивлеккӗн те хаяррӑн хуҫи ҫинелле пӑхать.

Ходили на шее долевые валуны мускулов, дрожал просвечивающий розовый храп, а выпуклый рубиновый глаз, выворачивая кровяной белок, косился на хозяина требовательно и зло.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑмӗ ҫемҫелсе кайма та ӗлкӗрнӗ: ҫӑварӗ сӗлекеленсе хӗрелнӗ; вӑл куҫса ларӗччӗ те пулӗ-ха урӑх ҫӗре, анчах вӑйӗ пӗтнӗ; упӑшкине те, хӗрарӑмсем кулса пӑхнине те курать хӑй, ҫапах та тӗреклӗ алла ҫурӑмӗ ҫинчен вӗҫертме ниепле те хӑват ҫитереймест: намӑсӗ-симӗсӗ пулман та тейӗн, — хӗрӗнкӗллӗн те халтан кайнӑ пек кулкаласа ларать.

А бабочка уже сомлела: слюняво покраснел у нее рот; она бы и отодвинулась, да моченьки нет; она и мужа видит, и улыбчивые взгляды баб, но вот так-таки нет сил снять со спины могучую руку: стыда будто и не было, и она смеется пьяненько и расслабленно.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл нимӗнле туйӑмсӑр пушӑ куҫӗсене хӑвӑрт мӑчлаттарса ларчӗ, тӗреклӗ те нӑкӑ-нӑкӑ тулли кӗлеткипе сӗтел ҫине ӳпӗнчӗ, йӑшалана-йӑшалана илчӗ.

Он часто моргал пустоцветными глазами, шевелился, наваливаясь на стол всем крупным и плотно сбитым корпусом.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл тӗреклӗ хура мӑйне пӑркаласа ларчӗ, хӗвелпе сарӑхнӑ пӗтреке мӑйӑх вӗҫне шухӑша кайса пӗтӗрчӗ, юлашки ҫулсенче пӑрланса сивӗннӗ хаяр куҫӗсемпе пӗр тӗлелле тӗсесе пӑхрӗ.

Он ворочал черной мускулистой шеей, задумчиво покручивал закурчавившийся, порыжелый от солнца кончик уса и напряженно глядел в одну точку похолодевшими за последние годы, злыми глазами.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуҫисем тӗреклӗ пурӑннӑ курӑнать: урайне сӑрланӑ, венски пукансем лартса тухнӑ, тӗкӗр пур, стенасем ҫумӗнче служивӑйсен ахаль сӑнӳкерчӗкӗсем, вӗренекенӗн хура рамкӑна вырнаҫтарнӑ мухтав хучӗ ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Хозяева, видно, жили ядрено: полы крашены, стулья венские, зеркало, по стенам обычные фотографии служивых и ученический похвальный лист в черной рамке.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан усӑнса тӑракан тӗреклӗ хулпуҫҫисем ҫинчен путтешкесем тӑхӑнчӗ те, хулпуҫҫийӗсене выляткаласа, ал тупанне мӑнкӑмӑллӑн старикӗн кӑштӑркка алли ҫине хучӗ.

Степан одел подтяжками вислые могучие плечи, пошевелил ими и с достоинством вложил свою ладонь в шершавую руку старика.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ан тыт кӑкӑртан! — хӑрӑлтатрӗ Мишка тӗреклӗ мӑйне пӑркаласа.

— За грудки не берись! — хрипел Мишка, ворочая сильной шеей.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑмри ун чӗркуҫҫи патне ҫитиех усӑнса аннӑ, кӗлетки вӑрӑм, тӗреклӗ; хӑй хӗлӗх пек тӳррӗн туртӑнса тӑрать.

Подгрудок его свисал до колен, длинный корпус, могучий и плотный, был вытянут, как струна.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лагутин татах темскер ыйтма тӑнӑччӗ, анчах ҫак самантра пусу хӗрринчи тӗреклӗ хушка вӑкӑр, темле ӗне ҫине сиксе, ӑна хӑй айне тӗркелесе чикрӗ.

Лагутин хотел еще что-то спросить, но в стороне здоровенный лысый бык прыгнул на корову, подмял ее.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл унӑн тӗреклӗ аллине чылайччен хӑйӗн аллинче тытса тӑчӗ, унтан ӑна хӗрелсе кайнӑ вӗри пичӗ ҫумне чӑмӑртаса, картишне чупса тухрӗ.

Долго держала его тяжелую руку в своих руках, потом прижала ее к пылающей щеке и выбежала во двор.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна ун патне пырса питӗнчен тинкерсе пӑхрӗ: Бунчук куҫӗсене хӗстернӗ, йӗрсе пӑрахнӑ тӗреклӗ шӑлӗсем хушшинче сурчӑк кӑпӑкланса йӑлтӑртатать; тиф хыҫҫӑн тӑкӑнса сайралнӑ ҫӳҫӗ ҫамки урлӑ йӗпен пайӑркаланса усӑннӑ.

Анна подошла к нему, заглянула в лицо: глаза его были липко зажмурены, на оскаленных плотных зубах искрилась слюна, редкие, вывалявшиеся от тифа волосы лежали на лбу мокрой прядью.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех