Шырав

Шырав ĕçĕ:

килет (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унӑн вӗсем ҫинчен илтес, астӑвас килет, вӗсем халӗ те ӗлӗкхи евӗрлех ҫутатса тӑнине пӗлес килет.
Ей важно было слышать о них, вспомнить их и знать, что звезды по-прежнему светят.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кун хӑвӑрт тӗттӗмленсе килет, анчах парк хыҫӗнче, станци тӗлӗнче, пӗлӗт вут-кӑвар ҫутипе хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайрӗ.
Очень быстро темнело, но за парком, по направлению к станции, небо стало багровым от близкого зарева.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мана хирӗҫ нимӗҫсен йывӑр грузовикӗ килет.
Навстречу показался тяжелый немецкий грузовик.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Пӗлетӗн-и, мӗнле ман ӗҫлес килет! — Анчах ӑҫтан тупӑпӑр-ха эпир вӗсене?
— Знаешь, как мне действовать охота! — Только где ж мы их достанем!

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мускав ҫывӑхӗнче нимӗҫе татӑклӑн ҫӗмӗрсе тӑкас сехет ҫывхарсах килет…
Скоро придет час расплаты с немцами под Москвой…

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ирӗксӗрех калас килет: лар, удовлетворительно.
Так и просится сказать: садитесь, удовлетворительно.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ман сире, хамӑн зодиакӑмсене, пурин умӗнче те примерлӑ тӑвас килет.
И мне хочется, чтобы мои зодиаки там были примером для всех.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Поезд темӗнле станцине ҫитсе чарӑнчӗ, такам вагонсем тӑрӑх килет, кашни вагон умӗнчех чарӑнать, шаккать, туркменла тата вырӑсла тем ҫинчен хытӑ сасӑпа ыйтать.
Поезд остановился на какой-то станции, и кто-то шел вдоль вагонов, стучал и строгим голосом спрашивал что-то по-туркменски и по-русски у каждого вагона.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑна пулӑшма хӑвӑртрах васкӑр!» — тесе кӑшкӑрассӑм килет.
Спешите ей на подмогу!» — хотелось мне крикнуть им.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ, хӑюллӑхӑма пухса, пӗрер самант чӗнмесӗр тӑтӑм, унтан — мӗн килет те, мӗн каять тесе: — Анна Семёновна, ярӑр мана, тархасшӑн! — терӗм.
Я секунду молчала, набираясь духу, потом — эх, была не была: — Анна Семеновна, отпустите меня!

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗлесчӗ эс, епле ҫав вожатӑйӑн урмӑш сасӑпа кӑшкӑрса ярас килет, вагонтан сиксе тухса тин ҫеҫ юлнӑ хура перрон ҫине, Мускав ҫӗрӗн чуллӑ чӗрҫи ҫине вӗҫсе ӳкес килет.
Если бы ты знала, как хотелось этой вожатой зареветь, закричать истошным голосом и выскочить из вагона на черный перрон, на каменный край московской земли, с которой мы только что ступили на подножку вагона!

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӑртак уҫӑлассӑм килет!
Развлечься хочется немного!

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тулта зениткӑсен сасси вӑйлансах, ҫывхарсах килет.
За окном приближались, становясь все громче и громче, выстрелы зениток.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑрҫӑ пирӗн ҫинех килет.
А война шла на нас.