Шырав
Шырав ĕçĕ:
Хӗр пӗшкӗнсе пӗр винтне пӑрчӗ, — сасартӑк — ҫутӑ…А девушка нагнулась, какой-то винтик в машине повернула — и враз свет…
Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Василиса Прокофьевна тӑрса ларчӗ те, Федьӑна пӗшкӗнсе ал пачӗ.Василиса Прокофьевна села и, наклонившись, протянула Феде руку.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Вӑл ӑна суперфосфатпа саралнӑ пӳрнисемпе асӑрханса ҫеҫ уҫрӗ те, ҫунакан вут патне пӗшкӗнсе, вуласа тухрӗ:
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
— Капаринран эсӗ-и хӗҫпӑшалне туртса илнӗ? — шӑппӑн ыйтрӗ вӑл, Григорий умнелле пӗшкӗнсе.Наклонившись к Григорию, он тихо спросил: — Ты забрал у Капарина оружие?
XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Хӗрарӑм тепӗр икӗ утӑм чакрӗ те сасартӑк Фомин еннелле ҫурӑмӗпе ҫаврӑнса тӑчӗ, ҫӗрелле пӗшкӗнсе, юбка аркине ҫӗклерӗ.
XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Унӑн пӗшкӗнсе хутланнӑ кӗлетки улмуҫҫисен симӗс чатӑрӗ хушшинче вӗҫнӗ пек мӗлтетсе пычӗ.
IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Вӑл картиш урлӑ сад пахчи еннелле пӗшкӗнсе чупнӑ хушӑра Мишка ун ҫинелле икӗ хутчен персе ячӗ, анчах тивретеймерӗ.Пока он, пригибаясь, бежал через двор к саду, — Мишка выстрелил по нему два раза и не попал.
IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Дуняшка Кошевоя хӑйӗн кӗрӗкне витсе ячӗ те, ун патне пӗшкӗнсе, темскер каларӗ…Дуняшка накрывала своей овчинной шубой Кошевого и, наклонившись, что-то говорила ему…
II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Сасартӑк вӑл тӳп-тӳрӗ пулса тӑчӗ, пирӗн ҫине пӑхса илчӗ те ҫӑварне темшӗн уҫса хупрӗ, унтан кӗске дистанцие чупакан пек пӗшкӗнсе ӳпӗнчӗ те инженер хыҫҫӑн чупрӗ.
IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.
Асли аялалла пӗшкӗнсе пӑхрӗ те тӗттӗм кӗтесрен куҫ илмесӗр пӑхса тӑчӗ, аяккинелле сарнӑ аллипе проводницӑна хушса: — Турчӑка илсе кил-ха!.. Турчӑка! Турчӑка! — терӗ.
Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.
Эпӗ пӗшкӗнсе: — Вова, мӗнле унта? — терӗм.
Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.
Леня аппарат умне пӗшкӗнсе, уҫӑ ҫине майӗпен ҫеҫ пусрӗ.Склонив голову к аппарату, Лёня стал медленно нажимать на ключ.
Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.
Таня, чӗркуҫҫине хӑй айне хутласа пӗшкӗнсе ларнӑ, чӗлхине ҫыртнӑ.Таня сидела согнувшись, поджав под себя колени, прикусив кончик языка.
Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.
Леня звеньевой патнелле пӗшкӗнсе ҫывхарчӗ.
Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.
Леня кепкине хыврӗ, шакла пуҫӗпе аппарат ҫумнерех пӗшкӗнсе уҫӑ ҫине пусрӗ, мӑкӑртатрӗ.Лёня снял кепку, склонил стриженую голову над аппаратом и стал нажимать на ключ, приговаривая:
Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.
Пӗр карчӑкӗ туяпа, вӑл урине те аран сӗтӗркелет; тепри вара ҫурӑм хыҫне темле япала тултарнӑ хутаҫ ҫакнӑ та пӗшкӗнсе утать.
Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.
Нюша тутӑрӗпе пӗркенсе кукленсе ларчӗ, арҫын ачасем чӗркуҫленнипех ҫӗрелле пӗшкӗнсе, чавсисем ҫине таянчӗҫ.
Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.
— Япӑх-и сана, чунӑм? — ыйтрӗ вӑл, сӑнран ӳкнӗ Аксинья патнелле пӗшкӗнсе.— Тебе плохо, родимая? — спросил он, наклоняясь над побледневшей Аксиньей.
XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Григорий казака аяккалла тӗртсе ячӗ, хӑвӑрт урайне пӗшкӗнсе, нагана кӗсйине илсе чикрӗ те лӑпкӑн каларӗ:Григорий оттолкнул казака, проворно нагнулся, поднял наган, положил его в карман, спокойно сказал:
XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Ҫавӑнтанпа, хирӗҫ-мӗн пулсан, вӑл Мелеховсене нихӑшне те сывлӑх сунмарӗ, сӑмса шӑтӑкӗсене саркалантарса, вӗсен умӗнчен эсрелле мӑнаҫлӑн пӑрӑнса иртрӗ, анчах Мишаткӑна ӑҫта та пулин курсан, шиклӗн йӗри-тавралла пӑхкаларӗ те, ҫывӑхра никам та ҫук пулсан, — ун патне ыткӑнса пычӗ, пӗшкӗнсе кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртарӗ, ачан хӗвелпе пиҫнӗ пӗчӗк ҫамкипе мелеховсенле сивлекрех хура куҫӗсенчен чуптуса, кулса та макӑрса, ҫыхӑнусӑррӑн пӑшӑлтатрӗ:
XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.