Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пиртен (тĕпĕ: пир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ватӑ штаб-лекарь, ҫамрӑксем умне килте тунӑ пиртен ҫӗленӗ пиншак, килтех тунӑ улӑм шӗлепке тӑхӑннӑскер, тухса тӑчӗ.

И старый штаб-лекарь предстал перед молодыми людьми, облеченный в домоделанный полотняный пиджак и с соломенною, тоже домоделанною, шляпой на голове.

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӑй ҫапах та профессор авалхи мастерсем пиртен ҫав тери инҫе кайнӑ тенипе ӑшра килӗшсех каймасть, ӑна вунтӑххӑрмӗш ӗмӗр хӑш-пӗр енӗпе ҫав мастерсенчен нумай мала иртнӗ пек, ҫутҫанталӑка ӳкересси халь уҫҫӑнрах, чӗрӗрех, пурнӑҫа ҫывӑхрах пулнӑ пек туйӑнать; пӗр сӑмахпа каласан, вӑл пӑртак ӗҫлеме вӗренсе хӑйӗн ҫитӗнӗвӗпе ӑшра мухтанакан ҫамрӑк евӗр шутлать.

Но он уж прозревал в них кое-что, хотя внутренно не соглашался с профессором, чтобы старинные мастеры так недосягаемо ушли от нас; ему казалось даже, что девятнадцатый век кое в чем значительно их опередил, что подражание природе как-то сделалось теперь ярче, живее, ближе; словом, он думал в этом случае так, как думает молодость, уже постигшая кое-что и чувствующая это в гордом внутреннем сознании.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Сайра хутран, питӗ сайра хутран анчах хулӑн пиртен ҫӗленӗ сюртук тӑхӑннӑ мӗнле те пулин чухӑн ҫӗр улпучӗ темле ҫӑмӑл урапапа шалтӑртаттарса, ҫӑнӑх миххисен хушшинчен пӑхкаласа тихаллӑ турӑ кӗсрине ҫаптарса иртсе каять.

Редко, очень редко какой-нибудь помещик, имеющий одиннадцать душ крестьян, в нанковом сюртуке, тарабанит по мостовой в какой-то полубричке и полутележке, выглядывая из мучных наваленных мешков и пристегивая гнедую кобылу, вслед за которою бежит жеребенок.

Кӳме // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

— Эсӗ пиртен ан хӑра, хӗрача, эпир тискер кайӑксем мар.

— А ты не пугайся нас, девушка, мы не звери.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пиртен хӑрать, куратӑн-и — чарӑнса тӑчӗ.

Боится нас, видишь — встала.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Сирӗн хӗрарӑмсем ӑна тытса юлчӗҫ, пиртен ан шыра.

 — Бабоньки ваши ее полонили, с нас не взыскивай.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Анчах мулкачне ҫеҫ персе ӳкертӗмӗр, ыттисем пиртен чиперех тарса ҫухалчӗҫ.

Но застрелить удалось ещё только этого беляка: остальные благополучно от нас удрали.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Хула ачи темерӗн, пиртен шит юлми ӗлкӗрсе пырать.

Даром что из города, а нисколечко от нас не отстаёт.

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Вӑхӑчӗ ҫитсен пиртен ыйтса тӑмаҫҫӗ ҫав, месерле ял хуҫи пурне те хӑйӗн тӗнчине куҫарса каять.

Когда наступает срок, ни у кого не спрашивают, всех уводят в мир иной.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Дуняшка арча ҫинче амӑшӗн хура юбки, кӗпипе хулӑн пиртен ҫӗленӗ пушмакӗсем — вилнӗ хӗрарӑмсене нихҫан таврӑнми инҫе ҫула ӑсатнӑ чух тӑхӑнтаракан пӗтӗм ҫи-пуҫ таврашӗ выртнине курчӗ, — курчӗ те шурса кайрӗ.

Дуняшка увидела лежавшие на сундуке черную материну юбку, рубаху и матерчатые чирики — все, что надевают на покойниц, провожая их в дальний путь, — увидела и побледнела:

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пиртен малтан кунта ҫӳренӗ пулсан, минӑсене пӗтӗмпех илнӗ пулнӑ ӗнтӗ.

— Если гражданские ходили, значит уже разминировано было.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Тӗрлӗ пионерла походсенче те унта, ытти ҫавӑн пеккисенче… ҫапах та, кам пиртен Уклейка ҫырми мӗнле юхнине тӗпчесе пӗлни пур?

Разные пионерпоходы и все такое… а кто из нас хоть раз исследовал, как течет река Уклейка от этих мест до города?

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Класра пиртен урӑх двойка илекен те ҫук-ҫке!»

Ведь, кроме нас, в классе нет больше двоечников!»

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

— Эпӗ пӗлместӗп-ха мӗншӗн эсӗ пиртен уйрӑлса ҫӳренине, мӗн те пулин шухӑшласа кӑларассипе ӗҫлес пулсан, мӗншӗн техника кружокӗнче ӗҫлемелле мар, мӗншӗн хупа пӗрле темиҫе ҫул вӗренекен ачасенчен уйрӑм ҫӳремелле… эп пӗлместӗп…

— Я не понимаю, почему надо становиться отшельником, когда что-нибудь изобретаешь, почему не работать в техкружке над своим изобретением, почему надо отделяться от своих ребят, с которыми столько лет проучился.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Ирхи апат вӑхӑтӗнче пӗтӗм лагерь пиртен ыйтса пӗлесшӗн пулчӗ, эпир ҫапах та каламарӑмӑр.

Хотя за завтраком к нам приставал с расспросами почти весь лагерь.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Мӗн паттӑрӗ пултӑр-ши пиртен?

А какие там из нас герои?

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫирӗп пиртен ҫӗленӗ кӗпине утюгпа пӗр хутланчӑк хӑвармасӑр якатнӑ.

Парусиновая рубаха его гладко выутюжена.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах эпӗ Лузгина райкомран лайӑхрах пӗлетӗп, райком малтан пиртен ыйтса пӗлнӗ пулсан, ун хыҫҫӑн тин сӗннӗ пулсан, начар пулмастчӗ.

А я Лузгина получше райкома знаю, и неплохо, если бы райком нас сперва послушал, а потом уж советовал.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тепӗр кунне амӑшӗ Костьӑна сенкер пурҫӑн кӗпе, хулӑн пиртен ҫӗлетнӗ хура шӑлавар тӑхӑнтартнӑ, пуҫне тутлӑ шӑршӑ кӗрекен супӑньпе ҫунӑ та хапхаран ҫавӑтса тухнӑ.

На другой день мать надела на Костю голубую сатиновую рубаху, черные штаны из чертовой кожи, вымыла душистым мылом голову и вывела за ворота.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑна малтанах виҫсе панӑ пулсан — хуть те ҫӗр ҫул пултӑр унта, кайран вара пиртен тусан ҫеҫ юлать пулсан, мӗншӗн килмелле пулнӑ-ха ҫут тӗнчене?

Зачем тогда было появляться на свет, если жизнь заранее отмерена тебе — пусть даже сто лет, а потом пыль, прах, пустота…

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех