Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярса (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тархасшӑн! терӗ те Ксени йӑмӑкне хул хушшинчен ярса тытрӗ, Мажаров ҫине пӑхмарӗ те.

Пожалуйста! — ответила Ксения, даже не взглянув на Мажарова, и подхватила сестру под руку.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, Ксени халӑх хушшинчен Васенӑн хаваслӑ сассине хирӗҫ чӗнсе кӑшкӑрнине илтсен, юпа пек хытса тӑчӗ, вакун картлашки ҫинчен аннӑ чухне йӳнесӗр ярса пусрӗ, сӑмси ҫинчен шуса ӳкекен куҫлӑхне аран-аран ярса тытрӗ, тӳрленсен, Васенӑ хӑйӗнчен инҫех те мар тӑракан аппӑшне турткаланине курчӗ.

Он обмер, услышав ее голос, отозвавшийся в толпе на радостный зов Васены, и, уже ничего не разбирая, неуклюжи сорвался с вещами с подножки вагона, кое-как на лету удержав свалившиеся с носа очки, он выпрямился и увидел, что Васена уже тормошит стоящую чуть поодаль от него сестру.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ мӗн вӑтанатӑн тата, йӑмӑкӑм? — ыйтрӗ хӗрарӑм хӗртен, телейлӗн кулса ярса.

— А ты-то что ж, милая, застыдилась? — обращаясь к девушке, спросила женщина и счастливо рассмеялась.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах, хӑйӗн пурнӑҫӗнчи ҫак намӑс паллине ҫуса ярса, вӑл хӑҫан та пулин ун айӗнче тепӗр паллӑ курӑнса каясса, ҫав паллӑ вара тасалас ҫуккине, ҫусан та вӑл унӑн ӑшне мӗн виличченех вӑркаттарасса, ҫунтарасса пӗлмен…

Но они не знали, что, однажды безжалостно смыв это позорящее их пятно, позже обнаружат в себе другое, уже несмываемое, которое будет жечь и тревожить их совесть до конца дней…

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов арчан айккинчи авринчен ярса тытнӑ та ӑна ҫӗклеме хӑтланнӑ.

Пробатов взялся за железную дужку, приделанную сбоку сундука, и попытался оторвать его от пола.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Игнат Савельевич, хӑй мӗн тунине ӗненмен пек, каялла чакнӑ, унтан хӗрачи патне ыткӑннӑ, анчах ӑна ывӑлӗ, хыттӑн тӗксе ярса, йӑмӑкне алли ҫине ҫӗкленӗ.

Игнат Савельевич попятился, будто не веря тому, что сделал, потом бросился к дочери, но сын грубо оттолкнул его и поднял сестру на руки.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анискӑ ашшӗ патне чупса пынӑ, унӑн чӗтрекен аллисене ярса тытнӑ, хӗрачи йӗре-йӗре мӗн ыйтнине ӑнланса иличчен вӑл аллисене турта-турта илнӗ, хӑйӑлтатса, сурчӑк сирпӗтсе, хаяррӑн кӑшкӑрнӑ.

К отцу подбежала Аниска, схватила его трясущиеся руки, а он их все вырывал, кричал злобно и хрипло, брызгал слюной, пока не разобрал, о чем с плачем просила дочь.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл урай варрине сиксе тухнӑ, ывӑлне ҫапас тесе чышкипе сулса янӑ, анчах лешӗ вӑрт пӑрӑннӑ та ашшӗне, кӗпе ҫухинчен ярса тытса, хӑй патӗнчен тӗртсе янӑ.

Он выскочил на середину избы, замахнулся на сына кулаком, но тот ловко отстранился и, схватив отца за ворот рубахи, оттолкнул от себя.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ, йӗрсе ярса, упӑшки патне ыткӑннӑ, Анискӑ, сентре ҫинчен шуса анса, ашшӗ мӑйӗнчен пырса уртӑннӑ.

Мать заплакала, кинулась к мужу, скатилась с полатей Аниска, повисла на шее отца.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ пуҫне аллисемпе ярса тытнӑ, хӳхлесе янӑ:

Мать схватилась за голову руками, запричитала:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ шуралса, юпа пек хытса кайнӑ, ун куҫӗсем чарӑлнӑ, вӑл Костя ҫине пӑхнӑ та ӑна хулпуҫҫинчен ярса тытнӑ.

Мать побледнела, глаза ее расширились, она, остолбенев, посмотрела на Костю, потом схватила его за плечи:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, эсӗ пире юмах ярса ан тӑр, сана эпир пӗр ҫул ҫеҫ пӗлместпӗр! — тенӗ Пробатов, куҫ харшисене сиктерсе.

— Ну, ты нас побасенками не корми, мы тебя не первый год знаем! — сдвинув брови, сказал Пробатов.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӑнчӑрне чӑнкӑртаттарса, йӑвинчен йытӑ тапса сикнӗ, анчах Игнат Савельевич ӑна ярса тытса кӑкарса лартнӑ, унтан, килнӗ ҫынсем ҫине тинкерсе пӑхса, крыльца патне пынӑ.

От будки, лязгая цепью, метнулась собака, но Игнат Савельевич перехватил ее на пути, привязал, потом вернулся к крыльцу, сторожко оглядывая пришедших.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑт, илмерӗ! — кӑшкӑрнӑ вӑл, йӗрсе ярса.

— Вот, не взял! — крикнула она и заплакала.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унтан пакета ярса тытнӑ та канхвитсене шапӑр вӑркӑнтарнӑ, мӑйӑрӗсене ура кӗлипе тапта-тапта лапчӑтнӑ.

Затем, рванув кулек, стал расшвыривать по сараю конфеты, с треском вбивать каблуком в землю орехи.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл йывӑррӑн ярса пуснӑ чухне урай хӑмисем чӗриклетсе авӑнса тӑнӑ.

Под тяжелыми его шагами скрипели и гнулись половицы.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров вӑранса кайнӑ пек пулчӗ, хӑйӗн чӑматанӗсене, апат-ҫимӗҫ тултарнӑ сеткине ярса тытрӗ те, ӑна ҫула тухнӑ чухне яланах хавхалантаракан савӑнӑҫ ирӗксӗр тенӗ пекех пусма тӑрӑх чуптарса антарчӗ.

Мажаров будто очнулся, подхватил свои чемоданы, набитую продуктами авоську, и знакомое радостное возбуждение, которое всегда охватывало его перед всякой поездкой, заставило его почти бегом сбежать по лестнице.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени, ҫӑмӑллӑн сывласа ярса, Иннокентий еннелле ҫаврӑнчӗ.

Она облегченно вздохнула и обернулась.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин ҫав шӑтӑк ҫинчен сасартӑк аса илчӗ пулас та, малалла ярса пусса, ӑна атӑ путушӗпе хупларӗ.

Анохину видимо неожиданно вспомнив о ней, шагнул и плотно прикрыл ее подошвой сапога.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӑна кӗрсе ҫитем-ха! — терӗ Ксени, хуллен кулса ярса.

— Дай в себя прийти! — сказала Ксения и тихо рассмеялась.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех