Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑхӑнса (тĕпĕ: пӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл куҫӗсене пӗрремӗш хут ҫӳлелле ҫӗклерӗ те Шульговича курайманлӑхпа, ҫирӗп те чӑрсӑр сӑнпала — куна вӑл хӑй пичӗ ҫинче ҫапларах туйрӗ — сӑмси кӑкӗнченех тӳп-тӳррӗн пӑхрӗ, ҫаках тата пӑхӑнса тӑракан пӗчӗк ҫынна хаяр начальникран уйӑрса пайланӑ тем пысӑкӑш пусмана туххӑмрах пӗтерсе тӑкнӑ пек те пулчӗ.

В первый раз он поднял глаза кверху и в упор посмотрел прямо в переносицу Шульговичу с ненавистью, с твердым и — это он сам чувствовал у себя на лице — с дерзким выражением, которое сразу как будто уничтожило огромную лестницу, разделяющую маленького подчиненного от грозного начальника.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӗсем капитан умне чӗркуҫленсе ларчӗҫ; пирӗн айӑпа каҫарттарсан, эпир сире юлашки тумлам юн юлмиччен сыхлама, ӳлӗмрен сире тӳрӗ кӑмӑлпа пӑхӑнса тӑма, тӑван вырӑнне хурса, сирӗнпе пӗрле ҫӗр тӗпне кайса кӗме те хатӗр, терӗҫ.

Они упали перед капитаном на колени и клялись, что будут драться за него до последней капли крови, что, если он исходатайствует им прощение, они будут всю свою жизнь считать себя его неоплатными должниками, пойдут за ним хоть на край света и будут чтить его, как родного отца.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Эпӗ те, манӑн юлташӑмсем те, — терӗ вӑл, — сире пур тӗлӗшпе те пӑхӑнса тӑма хатӗр.

— Вообще я и мои товарищи, — сказал он, — готовы подчиняться вам во всем.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

«Халӗ вӑл лӑпкӑ та кунӗ, мана пӑхӑнса пурӑнать, анчах, тискер этемсем хушшине лексенех, эпӗ ӑна вилӗмрен ҫӑлнине ҫийӗнчех манса кайӗ, ман ҫинчен хӑйсен йӑхӗн ҫыннисене каласа парӗ, вӗсене ман утрав ҫине ертсе килӗ.

«Теперь он покорен и кроток, — думал я, — но стоит ему только очутиться среди других дикарей, он, конечно, сейчас же забудет, что я спас ему жизнь, и выдаст меня своим соплеменникам, он приведет их сюда, на мой остров.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эрне пек юратакан, чӗререн пӑхӑнса тӑракан ырӑ кӑмӑллӑ тус никамӑн та нихҫан та пулман.

Никогда ни один человек не имел такого любящего, такого верного и преданного друга, как Пятница.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Пуҫне ҫӗр ҫумне хурса, каллех ман урана икӗ аллипе тытса хӑй пуҫӗ ҫине пустарчӗ, ҫапла вӑл, каллех калама ҫук пысӑк тав туса, ӗмӗрех мана пӑхӑнса пурӑнма сӑмах панине тӗрлӗ майпа пӗлтерчӗ.

Припав лицом к земле, он опять поставил себе на голову мою ногу и вообще всеми доступными ему способами старался доказать мне свою безграничную покорность и дать мне понять, что с этого дня он будет служить мне всю жизнь.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Сӗтел пуҫӗнче эпӗ, утрав патшипе хуҫи, ларатӑп, хама пӑхӑнса тӑракансен пурнӑҫӗ пӗтӗмпех ман алӑра: эпӗ вӗсене вӗлерес тесен — вӗлерме, каҫарас тесен — каҫарма, ирӗклӗх парас тесен — ирӗклӗх пама, ирӗклӗхе туртса илес тесен — туртса илме пултаратӑп, мана пӑхӑнса тӑракансем хушшинче пӗр пӑлхавҫӑ та ҫук.

Во главе стола сидел я, король и владыка острова, полновластно распоряжавшийся жизнью всех своих подданных: я мог казнить и миловать, дарить и отнимать свободу, и среди моих подданных не было ни одного бунтаря.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Куккӑшӗн пичӗ ҫинче ӗҫлӗ типӗлӗхӗпе юнашар яланах темшӗн пӑшӑрханни тата шикленни, Варламова хӑваласа ҫитеймесрен, таварне лайӑх хакпа сутаймасран хӑрани сисӗнет; Варламовӑн пит-куҫӗнче те, кӗлеткинче те ҫынна пӑхӑнса пурӑнакан пӗчӗк этемӗнни пек палӑрӑмсем вара кураймӑн.

У дяди Кузьмичова рядом с деловою сухостью всегда были на лице забота и страх, что он не найдет Варламова, опоздает, пропустит хорошую цену; ничего подобного, свойственного людям маленьким и зависимым, не было заметно ни на лице, ни в фигуре Варламова.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Пӗлӗт таҫта кайса пытанчӗ, хӗвелпе пиҫсе сарӑхнӑ сӑртлӑхсем тӗксӗмленсе ларчӗҫ, сывлӑш каллех шӑрӑха пӑхӑнса хытрӗ, пӗртен-пӗр текерлӗксем кӑна, шуйханнӑскерсем, таҫта хайсен шӑпишӗн ӳкӗнсе йӗчӗҫ…

Облако спряталось, загорелые холмы нахмурились, воздух покорно застыл и одни только встревоженные чибисы где-то плакали и жаловались на судьбу…

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Каллех ӑна пӑхӑнса пурӑнмалла-и?

Снова покориться ей?

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчова вӑл нихҫан та юратман, — юратма та ҫук ӑна, — унран хӑранипе кӑна пӑхӑнса пурӑнать.

Стефчова она не любила, — да его и нельзя было полюбить, — но боялась и была ему покорна.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ас тӑватӑн пуль ак ҫакӑн пек каланӑ вырӑна: «Хӗрарӑмсем хӑвӑр упӑшкӑрсене пӑхӑнса пурӑнӑр» тенӗ.

— Помнишь, как там сказано: «Жены, своим мужем повинуйтеся»?

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эп ӑна эмансипаци тутарасшӑн, текех пӑхӑнса ан пурӑнтӑр вӑл, — терӗ Кандов.

— Я требую ее эмансипации, — заявил Кандов.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пирӗн либералсен ӗмӗрӗнчи чи сумлӑ идейӑ — хӗрарӑмсене арҫынна чура пек пӑхӑнса пурӑнасран хӑтарасси, варварсен мӗн авалтан пынӑ йӗркине пӗтересси.

— Передовые идеи нашего либерального века требуют освобождения женщины от рабского подчинения мужчине — наследия варварских времен.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада хӗр-манахсен пӑчӑхса пурӑнмалли тӗксӗм пӳлӗмӗнче хаяр йӑлана пӑхӑнса ӳснӗ, ватӑ элекҫӗ ӑна ҫутӑ кун кӑтартман.

Рада выросла в душной, мертвящей атмосфере келейного быта под строгим, неласковым надзором старой сплетницы.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко, тӑван еткер йӑлине пӑхӑнса, хӑй валли туртмашкӑн пӗртен пӗр «чӑпӑкнӗ» кӑна хӑварнӑ.

Марко в угоду традициям оставил себе для курения лишь один «чубук».

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах эсӗ, санӑн шӑпу, уйрӑмах телейлӗ; сана эпӗ ӳлӗмрен, хальхи пек сахаллӑшӗ кӑна мар, пур ҫынсем те мана пӑхӑнса пурӑнма тытӑнсан, мӗн пулнине каласа парса сана иментермӗп, сиен тумӑп тесе шутлатӑп.

Но ты, твоя судьба, особенно счастлива; тебя я не смущу, тебе я не поврежу, сказавши, чем буду я, когда не немногие, как теперь, а все будут достойны признавать меня своею царицею.

6 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ун чухне вӑл арҫынна пӑхӑнса пурӑнакан чура пулнӑ, шиклӗ пулнӑ вӑл, эп ҫураличчен юрату мӗн иккенне сахал пӗлнӗ; ӑҫта шиклӗх, унта юрату ҫук.

Она была тогда подвластным, рабствующим лицом; она была в боязни, она до меня слишком мало знала, что такое любовь: где боязнь, там нет любви…

6 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мана пӑхӑнса пурӑнакансем нумаях мар-ха.

Еще не над многими я царица.

4 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Унӑн арӑмӗ пулса тӑрсан, хӗрарӑм ӑна пӑхӑнса пурӑнма пуҫланӑ, ун умӗнче чӗтресе тӑнӑ; упӑшки ӑна питӗрсе хӑварнӑ, юратми пулнӑ.

Когда она становилась его женою, женщина становилась его подданною; она должна была трепетать его; он запирал ее; он переставал любить ее.

3 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех