Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗн сăмах пирĕн базăра пур.

чӗн (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӗттӗмре ун шавлӑ юхӑмӗ туртӑнса тӑракан чӗн пек курӑннӑ, енчен-енне сулкаланса, вӑл сӑртсем хушшинче сиккипе пыракан лаша пек вирхӗнет.
В темноте бурный ее поток напоминал туго натянутый ремень, — покачиваясь, он быстро проносился между скал.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей ӑйӑра йывӑҫран кӑкарчӗ, чӗн пиҫиххине тӳрлетрӗ, гимнастерка аркине турткаласа юсарӗ.
Привязав жеребца к дереву, Сергей поправил ремень, одернул гимнастерку.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Андрюшкӑна та чӗн.
Да зови и Андрюшку.

Тӑчӗ те, утнӑ ҫӗртех гимнастеркине юсаса, чӗн пиҫиххине тӳрлетсе, пӳртрен тухрӗ.
Встал и, на ходу подтягивая ремень и поправляя гимнастерку, вышел из хаты.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анфисӑна чӗн те, ыйтса пӑхӑпӑр, вӑл мӗн калӗ?
Лучше позови Анфису; мы у нее для интересу спросим, что она нам на это скажет.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Халӗ дежурнӑй хӗре кайса чӗн.
А теперь пойди и позови дежурную.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл яштака, илемлӗ, савӑнӑҫлӑ ҫамрӑк ҫын, Сергейрен пилӗк ҫул анчах аслӑ; Кавказ тумӗ тӑхӑнса, вӗҫкӗн ҫӳреме юратать: саран тыттарнӑ кӑвак пустав галифе тӑхӑннӑ, уринче шевро, кӗлесӗр ҫемҫе атӑ — атти вара ҫав тери ҫемҫе, утнӑ чухне утти те илтӗнмест; тӳрӗ ҫухаллӑ вӑрӑм кӗпи ҫинчен пилӗкне ансӑр чӗн пиҫиххипе туртса ҫыхнӑ; хӗлле кубанкӑпа пашник, ҫулла — качака ҫӑмӗнчен йӑваланӑ ҫемҫе шлепке тӑхӑнать.
Артамашов — веселый, еще молодой человек, всего лет на пять старше Сергея — любил щегольнуть горской одеждой: носил суконные галифе с кожаными леями, шевровые, без каблуков сапожки — такие мягкие, что когда он шел, то шагов не было слышно; длинную, со стоячим воротником рубашку, подпоясанную тонким ремешком; зимой носил кубанку и башлык, а летом — широкополую, из козьей шерсти шляпу.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл пир йӗм тата ҫитсӑ кӗпе тӑхӑннӑ, пилӗкне пӑхӑр тӑхаллӑ сарлака чӗн пиҫиххи ҫыхнӑ.
Он в холщовых штанах и в ситцевой рубашке, подпоясанной широким ремнем с медной бляхой.

Хӑй кӗҫӗн лейтенант погонӗсене ҫакнӑ, ҫӗнӗ гимнастерка тӑхӑннӑ та чӗн пиҫиххипе туртса ҫыхнӑ, кӑкӑрӗ урлӑ, «Ылттӑн Ҫӑлтӑр» медальпе виҫӗ ӗрет орден хӑйӑвӗсем ҫумӗнчен, портупея анать; ансӑр пӗҫӗллӗ ҫӗнӗ бриджи тӑхӑннӑ, тусанланса пӗтнӗ атӑ: кунчисене ура пакӑлчи таранах антарнӑ, ҫавӑнпа та унӑн урисем кавалерист урисем пек кӑшт кукӑр курӑнаҫҫӗ.
На нем была гимнастерка с погонами младшего лейтенанта, подпоясанная ремнем с портупеей; на груди — медаль «Золотая Звезда» и три полоски орденских ленточек; новенькие бриджи, запыленные сапоги со сдвинутыми до щиколоток мягкими голенищами придавали его высокой фигуре стройный вид.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эпӗ Кенигсбергра сигарсем тӑвакан фабрикӑра ӗҫлерӗм, — кичеммӗн хушса хучӗ санитар, лашине чӗн тилхепе вӗҫӗпе хӑваланӑ май.
— Я в Кенисберге на сигарной фабрике работал, — скучающе ронял санитар, погоняя маштака узлом ременной вожжи.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Листницкий портупейне, унтан шинельне хыврӗ, чӗн пиҫиххине салтрӗ, ҫӳлти вырӑн ҫине пурҫӑнтан тунӑ кавказ утиялне, чечеклӗскерне, сарса хучӗ.
Листницкий снял портупею и шинель, развязал ремни, постелил на скамье цветастое шелковое кавказское одеяло.

Сӑнӑ вӗҫӗ, чӗн пиҫиххи витӗр шӑтарса тухса, чалпашла ҫур вершук тарӑнӑш ӳчӗ ӑшне кӗрсе кайрӗ.
Острие, пронизав ременный пояс, наискось на полвершка вошло в тело.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Чуп, ачасене чӗн!
— Беги, ребят кличь!

Крючков юлхавлӑн ҫӗкленчӗ, шафран пек хӑмӑр карланкине тӑсса, тӗве евӗр пӗкӗрӗлчӗ те, чӗн пиҫиххине салтса, айӑпа кӗнӗ казак патне утса пычӗ.
Крючков лениво подымался, шел к проштрафившемуся, по-верблюжьи сутулясь, вытягивая кадыкастую шафранно-смуглую шею, на ходу снимал пояс.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Апла, тӳс-ха эсӗ, ҫара ҫӗртен вунтӑватӑ хутчен чӗн пиҫиххи!
Ага, четырнадцать пряжек по голой!

Вырӑна ҫитсен — аллӑ хутчен чӗн пиҫиххи паратӑп!
Приедем — полсотни пряжек вварю!

— Вунтвэтэ хутчэн чӗн пиҫиххи сэнэ.
— Четырнадцать пряжек.

Митька, хӑйӗн ӳпрем те никама пӑхӑнман ӑс-хакӑлӗшӗн пӗрре ҫеҫ мар чӗн пиҫиххи ҫисе курнӑскер, питне ҫынна сума сунӑ чухнехи пек туса улӑштарчӗ.
Митька, не раз пробовавший пряжек за свою строптивость и непокорный характер, натянул на лицо почтительное выражение.

Ҫакӑн пек йӗрке йышӑннӑ: 1913-мӗш ҫулта ҫара илнӗ казак айӑпа кӗрет пулсан, ӑна вунвиҫӗ хутчен чӗн пиҫиххипе ҫаптараҫҫӗ, 1914-мӗш ҫулхине — вунтӑватӑ хутчен.
Было установлено так: провинившемуся казаку призыва 1913 года — тринадцать пряжек, 1914 года — четырнадцать.

Крючков «ватӑ» казак, действительнӑй службӑн юлашки ҫулне ирттерекенскер, ҫавӑнпа та полкри ниҫта та ҫырман законсем тӑрӑх, ытти, «ватӑ» казаксемпе пӗр танах, ҫамрӑккисене хӗсӗрлеме, асаплантарма, кирлӗ-кирлӗ мар ӗҫшӗнех чӗн пиҫиххипе хӗртме пултарать.
Крючков был «старый» казак, то есть дослуживавший последний год действительной, и по неписаным законам полка имел право, как и всякий «старый» казак, гонять молодых, вымуштровывать, за всякую пустяковину ввалить пряжек.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика