Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ирпе (тĕпĕ: ир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ирпе сивӗччӗ, ҫил-тӑман хускалса кайрӗ.

Утро было морозное, началась метель.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ыран ирпе Смион хаджипе иксӗмӗр Юрдан пичче патӗнче пулатпӑр…

— Ну, а завтра мы с Хаджи Смионом идем к деду Юрдану…

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапах та ирпе Огнянова конака чӗнтерчӗҫ.

Но утром Огнянова вызвали в конак.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Персе пӑхасшӑнччӗ ҫав-ха ӑна паян ирпе.

— Да вот надумал пристрелять его сегодня утром.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кашни курнӑҫмассерен вӑл ҫак ытарайми хӗрӗн чунӗ ырӑ иккенне ытларах та ытларах пӗлсе пырать, ак, хай, пӗррехинче вӑл ирпе вӑранать те ҫав хӗре савнине сисе пуҫлать.

С каждой, встречей он открывал новые прекрасные черты в душе этой девушки и, проснувшись однажды утром, понял, что любит ее.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Паян эп ирпе ирех кофейнӑйне кӗтӗм, сана арестленине Ганкоран малтанхи хут илтсеттӗм.

Сегодня утром я спозаранку зашел в кофейню и впервые услышал от Ганко о твоем аресте.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ирпе курнӑҫӑпӑр акӑ; халь тесен, ҫакна ҫеҫ калам: нимӗн пирки те ан пӑшӑрханӑр, — тияккӑн кирек хӑҫан та сирӗн хута кӗме хатӗр…

Утром увидимся, а сейчас скажу лишь одно: не беспокойтесь ни о чем, — дьякон Викентий весь в вашем распоряжении…

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Паян ирпе тухас тенӗччӗ, хӑрарӑм та каллех ырана хӑвартӑм.

Ныне поутру хотел выйти, и еще отложил на день для большей безопасности.

XIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Лопухов Федьӑпа хваттерӗн пӗр вӗҫӗнче, Верочка тепӗр вӗҫӗнче, хӑйӗн пӳлӗмӗнче, ларнӑ; анчах академире экзаменсем тытас вӑхӑт ҫывхарса пынӑ; Лопухов уроксене ирпе мар, каҫпа ирттерме шутларӗ, мӗншӗн тесен ирхине унӑн хӑйӗн хатӗрленмелле.

Лопухов сидел с Федею в одном конце квартиры, Верочка в другом конце, в своей комнате; но дело подходило к экзаменам в академии; Лопухов перенес уроки с утра на вечер, потому что по утрам ему нужно заниматься.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

ирпе, Мускав чугун ҫулӗ патӗнчи гостиницӑра ухмах ашкӑнса мар, хӑйне хӑй перӗнсе вилни паллӑ пулчӗ.

Поутру, в гостинице у Московской железной дороги, обнаружилось, что дурак не подурачился, а застрелился.

I. Ухмах // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл ирпе ҫынсене Лучжэньрен хулана, каҫалапа вара хуларан Лучжэне турттарнӑ.

утром перевозил пассажиров из местечка Лу в город, а к вечеру — обратно в Лу.

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Паян ирпе ҫитрӗм, кунта каҫа юлса килтӗм, ҫынсем курасран…

Нынче утром приехала, а сюда пришла поздно, чтобы люди не видали…

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Эсӗ ыран ирпе ун бригадине ҫит-ха, унта ӗҫсем мӗнле пынине пӗлсе кил.

— Ты бы завтра с утра к нему в бригаду смотался, поглядел, как там у него дела настроились.

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Октябрьте ку пусӑ ҫине пӑхма питӗ кӑмӑллӑ пулӗ ӗнтӗ: ӑна талкӑшпех кӗрхи тулӑ уҫӑмӗ хупласа илӗ, ирпе ӳкнӗ тӑм ӑна кӗмӗл тӗслӗ туса хурӗ, кӑнтӑрла вара, тӗксӗм кӑвак тӳпере аялтанах шӑвакан хӗвел хӗртме пуҫласан — уҫӑм чӗреслетсе ҫумӑр ҫунӑ хыҫҫӑнхи пек ҫитмӗл те ҫичӗ тӗрлӗ тӗспе ҫиҫме пуҫлӗ, кашни тумламрах вара кӗрхи сивӗ тӳпе те, кӑпӑк пек шурӑ пӗлӗт таткисем те, тӗксӗмленме пуҫланӑ хӗвел те курӑнӗ…

А интересно будет в октябре взглянуть на этот массив: наверное, сплошь покроют его кустистые зеленя озимой пшеницы, утренние заморозки посеребрят их инеем, а в полдень, когда пригреет низко плывущее в бледной синеве солнце, — будто после проливного дождя, заискрятся озими всеми цветами радуги, и каждая капелька будет отражать в себе и холодное осеннее небо, и кипенно-белые перистые облачка, и тускнеющее солнце…

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ирпе полицейсем килӗрен-киле командӑсем парса тухаҫҫӗ: «Ялав ҫакӑр!» —

— С самого утра к воротам подходит полицейский и командует: «Вывесить флаг!» —

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Вырсарникун ирпе календарӗн ӗнерхи страницине татса илтӗм те, ҫӗннине курса, ирӗксӗртен кӑшкӑрса ятӑм:

В воскресенье утром я оторвал листок календаря, взглянул на дату и воскликнул:

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Парне укҫине ӗнер каҫах ҫунтарнӑ, ирпе пытарнӑ чух тархасласа ыйтмаллипе хӗрӗх тӑхӑр ҫурта ҫунтарнӑ.

Вчера сожгли связку жертвенных денег, сегодня — сорок девять свитков заклинаний «Великой скорби».

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Веҫех тӗлӗк ку. Ирпе вӑранӑп та акӑ, юнашарах Бао-эр ҫывӑрнине курӑп. Вӑл та вӑранӗ, «анне» тейӗ те выляма, сиккелеме тытӑнӗ».

Завтра проснусь и увижу, что Бао-эр спокойно спит рядом. Он тоже проснется, крикнет «ма» и, спрыгнув на пол, побежит играть, живой и ловкий, как тигренок.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Апла пулин те Хуа Лао-шуань хӑйне паян ирпе сасартӑк ҫамрӑкланнӑ пек туять, пурнӑҫ ҫынсене парнелекен темле вӑрттӑнлӑха шыраса тупнӑ пекех, хаваслӑ.

Но Хуа этого не ощущал и чувствовал себя помолодевшим, будто принял какое-то чудесное животворное снадобье.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Ирпе ирех пиччене шырама кайрӑм.

Рано утром пошел искать брата.

X // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех