Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫ сăмах пирĕн базăра пур.
куҫ (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Куҫ хӗсмерӗм-и эпӗ сана?

— А я тебе не моргала?

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унтан Роман, савӑнӑҫлӑн куҫ хӗссе, каларӗ:

И, весело подмигивая, сказал:

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ, ачам, никамран та хӑрамастӑп! — старик куҫ хӑрпӑкӗсене мӑчлаттарса илчӗ.

— А я, паря, никого и не боюсь вовсе! — заморгал ресницами дед.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах куҫ харшисем хӗснипе сӑмса кӑкӗ патӗнче ҫамки пӗркеленнинчен Ксени пиччӗшӗ тем ҫинчен шухӑшланине тавҫӑрса илчӗ, тен, вӑл шухӑшлать ҫеҫ мар, кӳреннӗ те пулӗ.

Но по резкой, стиснутой бровями складке на переносице Ксения догадалась, что брат чем-то озабочен и, может быть, даже огорчен.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ан калаҫ-ха, асатте! — хаваслӑн хуравларӗ Роман, аппӑшне куҫ хӗссе.

— Не зуди, дед! — с веселым добродушием отвечал Роман, подмигивая сестре.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иннокентин ҫӑра куҫ харшисем ҫине юр пӗрчисем ларнӑ, кӗрен те яка ӳтлӗ пит-куҫӗ Ксение ютрах пек, сивӗ те ырӑ кӑмӑллӑ мар пек туйӑнчӗ.

Его красивое лицо с туго натянутой на скулах румяной кожей, с застрявшими в густых бровях снежинками показалось ой отчужденно-суровым и недобрым.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Крыльца ҫинче ӑна юр кӗрпи пырса ҫапрӗ, куҫ хӑрпӑкӗсем ҫине юр пӗрчисем ларса тулчӗҫ.

На крыльце ее обдало снежной пылью, запорошило глаза.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин кутамккана урипе тапса кӗтеселле шутарчӗ, ҫуталса кайнӑ, вараланчӑк ватнике икӗ пӳрнипе йӗрӗнчӗклӗн тытса, кутамкка ҫине хучӗ, вара куҫ харшисене пӗркелентерсе тӳрленсе тӑчӗ.

Анохин отбросил ногой в угол мешок, брезгливо, двумя пальцами, приподнял грязный, залоснившийся ватник, положил его на мешок и выпрямился, озабоченно хмуря брови.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ӗлӗк пурте лайӑхчӗ, йӑмӑку та кансӗрлеместчӗ! — терӗ Лизӑ, Иннокентие куҫ хӗссе.

— Раньше было все удобно и сестра не мешала! — сказала Лиза и многозначительно подмигнула Иннокентию.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн пӗтӗм ӳт-пӗвӗ тӑрӑх ачаш ӑшӑ юхса кайрӗ, хулпуҫҫисем йывӑрланса пычӗҫ, куҫ хупанкисем хупӑнма пуҫларӗҫ — ним тума та ҫук, хупӑнаҫҫӗ те хупӑнаҫҫӗ.

Ласковый огонь разливался по всему ее телу, наваливалась на плечи теплая, отрадная тяжесть, и не было никаких сил противиться вязкой, клеившей веки дреме.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ырханланса, ватӑлса кайнӑ пек курӑнать, ывӑннӑн пӗкӗрӗлсе, куҫ харшисене пӗркелентерсе ларать, аллисемпе тӗслӗ кӑранташсен пачкине ҫавӑркалать, хӑйне шалтан ҫунтарса тӑракан япалана пӗр харӑс кӑларса тӑкасран хӑйне хӑй аран-аран чарса тӑнӑ пек туйӑнать.

Он будто похудел и постарел, устало горбился, супил брови, крутил в руках пачку цветных карандашей и, казалось, только огромным усилием воли сдерживался, чтобы не выплеснуть сразу то, что жгло его изнутри.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— «Хӗрлӗ маякра» темӗнле ЧП, — пӑшӑлтатрӗ Варенькӑ, хура дерматин сӑрнӑ кабинет алӑкӗ ҫине шиклӗн куҫ хӳрипе пӑхса.

— Какое-то ЧП в «Красном маяке», — зашептала Варенька, испуганно косясь на обитую черным дерматином дверь кабинета.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей Нюшкӑ ҫумнелле шуса аннӑҫемӗн ӑна ҫурӑмӗнчен ывӑҫ тупанӗпе ачашларӗ, унтан аллине унӑн чӗтренсе тӑракан тулли кӑкӑрӗ ҫине хучӗ, анчах Нюшкӑ ҫӳхе куҫ харшисене сӑмса кӑкӗ патнелле туртӑнтарчӗ те Аникей аллине, вӑл темскерле чӗрӗ мар япала пулнӑ пӗк, кӑкӑрӗ ҫинчен илсе пӑрахрӗ.

Он гладил Нюшку ладонью по спине, все ближе сползая к ней, потом опустил руку на ее полную дрожкую грудь, но Нюшка строго спела к переносью топкие брови, убрала руку, словно это была по рука, а что-то неживое.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Саншӑн ҫӗрӗпех куҫ хупмарӑм, — терӗ вӑл хӑвӑрт та хӗрӳллӗн пӑшӑлтатса.

— Всю ночь глаз из-за тебя не сомкнула, — проговорила она быстрым, горячим шепотом.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Никита куҫ хӑрпӑкӗсене мӑч-мӑч сиктеркелесе илчӗ.

Никита часто заморгал ресницами.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл халь кӑна хӑйне шанса, ҫирӗппӗн калаҫатчӗ, анчах халӗ ҫав ҫирӗплӗх куҫ кӗретех ҫухалса пычӗ, Цапкинӑн вара чӗркуҫҫи таран ҫеҫ пулакан ӑшӑх шывра ишме лекнӗ тейӗн.

Он явно терял свою недавнюю самоуверенность и чем-то напоминал человека, которому приходится плавать там, где вода доходит только до колен.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун ӑш-чиккинче темӗнле пӑтранчӑк та лайӑх мар туйӑм ҫӗкленнӗ, вӑл хӑйӗнпе ҫывӑхланнӑ ҫын куҫ умӗнче пулнине тӳсме пултарайман.

Против воли поднималось в душе что-то мутное, противное, и она не могла вынести присутствия человека, с которым стала близка.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин ӑна хирӗҫ чӗнмесӗр итлерӗ, Ксени Коробин куҫ умӗнче ҫук пулсан та, вӑл пуррине ытларах та ытларах туйса пычӗ, чӗмсӗррӗн итлекен ҫын умӗнче аптраса ӳкрӗ.

И так как Коробин слушал ее, не прерывая, она все больше чувствовала его незримое присутствие и терялась перед его угрюмым, неизвестно что сулившим вниманием.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫынсем пурне те пӗлсе тӑни, пӗтӗм хуҫалӑх куҫ умӗнче пулни саншӑн усӑллӑ мар вара.

А тебе невыгодно, чтобы люди все знали, чтобы все хозяйство на виду было.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ирех Степноя кӑларса ячӗ мана — куҫ умӗнче ан тӑтӑр тесе!

— С утра пораньше загнал меня в Степное, чтобы с глаз долой!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех