Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Андрейӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Туллин тишкерес пулсан… — хӑйӗн евӗрлӗ калаҫма хӑтланса пӑхрӗ Любомудров, вара ӑна Андрейӑн татах хытӑрах та хаяртарах сасси пӳлсе хучӗ:

— Если дать вообще полный анализ… — попытался продолжать на свой лад Любомудров, и снова еще резче и грознее перебил его голос Андрея:

4. «Металлургсем» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Ҫук, эсир пире процентпа тишкерсе ан тӑрӑр!.. — пӗр тикӗссӗн те хытӑ мар кӗрлесе тӑракан цеха Андрейӑн хытӑ сасси ҫурса кӗчӗ те пур сасӑсене те тӳрех хупласа хучӗ.

— Нет, вы нам не процентный анализ давайте! — врезался в сдержанный гул цеха и сразу приглушил все звуки жесткий голос Андрея.

4. «Металлургсем» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хӑш чухне вӑл Андрейӑн темле «хытӑ пырса тӑрӑнакан», тӳррӗммӗн, ҫиҫӗмлӗ хӑвӑртлӑхпа пырса ҫапакан вӑй пуррине туйнӑ.

Иногда он чувствовал в Андрее какую-то «таранящую», слишком стремительную и прямолинейную силу.

2. Ҫӗнӗ ҫӗрте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тарласа кайнӑ куҫлӑх кантӑкӗ витӗр Павлин кухньӑна лӑк тулли кӗрсе тулнӑ ҫынсене, Андрейӑн чӗтрекен ҫинҫе пӳрнисене, Фролов тимлӗн пӑхнине, Бронниковӑн хӗрелсе кайнӑ сӑн-питне курчӗ.

Сквозь затуманившиеся стекла очков Павлин увидел людей, чудом разместившихся в кухне, увидел тонкие дрожащие пальцы Андрея, напряженный взгляд Фролова, покрывшиеся румянцем скулы Бронникова.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Чӗрне вӗҫҫӗн тӑрса, аллисемпе сулкалашса, амӑшӗ вӗсене курма тӑрӑшрӗ те салтак пуҫӗсем ҫийӗн Андрейӑн ҫаврака питне асӑрхарӗ: Андрей сӑн-пичӗ кулать, хӑй вӑл амӑшне пуҫ тайрӗ.

Поднимаясь на носки, взмахивая руками, она старалась увидеть их и видела над головами солдат круглое лицо Андрея — оно улыбалось, оно кланялось ей.

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл вӗсен сассисене илтрӗ — Андрейӑн ҫемҫе те нӳрӗрех сасси унӑн ывӑлӗн сассипе пӗрлешсе пӗр кӗвве кӗчӗҫ.

Она слышала их голоса — мягкий и влажный голос Андрея дружно сливался в один звук с голосом сына ее, густым и басовитым.

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Андрейӑн пичӗ ҫине тӗммӗн-тӗммӗн хура ҫӳҫ пӗрчисем кулӑшла ӳссе ларнӑ.

смешно поросшее темными кустиками волос.

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ӗлӗк Андрейӑн гитлеровецсене курайман туйӑмне ытти туйӑмсем — Марийкӑна юратнӑ пек туйӑмсем сӳнме паман пулсан, халь ун чӗрине пӗтӗмпех ҫак курайманлӑх ҫавӑрса илчӗ.

Раньше ненависть к гитлеровцам не заглушала в Андрее другие чувства, тоже властные, такие, как любовь к Марийке, но теперь осталась одним-единственным властелином в его душе.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Андрейӑн тӗлӗкре те унчченхи пекех пӗр ывӑнмасӑр Марийкӑпа юнашар, унӑн юррипе юнашар утасси килчӗ…

И Андрею хотелось, как и тогда, наяву, без устали шагать рядом с Марийкой, рядом с ее песней…

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Марийкӑн сассине те питӗ лайӑх илтрӗ вӑл, Марийка юрату ҫинчен юрларӗ, ун юрри вара хӑйсем иртсе пыракан тӗнчепе пӗрлешсе каять, пурнӑҫ хаваслӑхӗпе Андрейӑн кӑкӑрӗ тӑвӑрланать.

И очень хорошо он слышал голос Марийки, Марийка пела о любви, и песня ее так сливалась со всем миром, сквозь который они шли, что у Андрея стесняло грудь от восторга жизнью.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Марийка куҫӗ умне час-часах Андрейӑн ҫапӑҫури пурнӑҫӗ хӑй шухӑшлама пултарнӑ евӗрлӗ тухса тӑрать.

В воображении Марийки часто вставала боевая жизнь Андрея — в том виде, в каком она могла ее себе представить.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Марийка куҫӗ умне час-часах Андрейӑн ҫапӑҫури пурнӑҫӗ хӑй шухӑшлама пултарнӑ евӗрлӗ тухса тӑрать.

В воображении Марийки часто вставала боевая жизнь Андрея — в том виде, в каком она могла ее себе представить.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пуринчен ытла институтра вӗреннӗ чух туяннӑ кӗнекесем, — кунта манӑн та, Андрейӑн та, — вӑл пукансене ҫывӑхарах лартрӗ.

Больше всего то, что осталось еще с института, — тут и мое и Андрея, — она придвинула стул.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак самантра Андрейӑн ҫапӑҫу хирнелле пӑхса илес килчӗ, тем пек пӑхса илӗччӗ, анчах вӑл ҫаплах-ха, тӑпра кӗнӗ куҫӗсене сӑтӑркаласа, траншӗйӑра хутланкаласа ларчӗ…

Очень хотелось Андрею взглянуть в эту минуту на поле боя, но он все еще не мог протереть запорошенные землей глаза…

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн пурте канма выртрӗҫ, анчах Андрейӑн нар ҫине выртас килмерӗ.

После завтрака все легли отдыхать, но Андрея не тянуло на нары.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Терёха! — Андрейӑн сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларчӗ.

Тереха! — Андрей задохнулся.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Терентий Жигалов хӑйне хӑй шеллемесӗр паттӑрла вилни Андрейӑн чун-чӗрине хускатрӗ, нумай шухӑшлаттарчӗ.

Поступок Терентия Жигалова потряс Андрея и заставил многое передумать.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрейӑн пӗтӗм ҫан-ҫурӑмӗ хӑвӑрт вӗриленме пуҫларӗ.

Во всем теле Андрея быстро поднимался жар.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах Андрейӑн часрах малалла каяс килет.

Но Андрею не терпелось…

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хум пек килсе ҫапнӑ ҫапӑҫу кӗрлевӗ вара пӗрремӗш хут Андрейӑн чӗрине шиклентермерӗ, — ҫав кӗрлевре ӑна темскерле йыхрав евӗрлӗ, шанчӑк паракан, уҫӑлтарса яракан сасӑ илтӗннӗ пек туйӑнчӗ.

Что-то призывное, обнадеживающее и даже освежающее послышалось ему в грохоте боя.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех