Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апат сăмах пирĕн базăра пур.
апат (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ вӑл пирӗн кӑвайт патне те ҫитсе чарӑнать, астивсе пӑхать те сурса кӑларать, унтан вара авалхи вӑхӑтра, ҫӗр ҫул ӗлӗк-и, икҫӗр ҫул-и, мӗнле апат ҫини ҫинчен калама тытӑнать.

Вот он останавливается у нашего костра, пробует, сплевывает, и начинается длинный рассказ о том, как ели в былые времена, очень давно, лет сто тому назад или даже двести.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ҫутӑлнӑ-ҫутӑлман ку крепӑҫрен тухса, ӑҫта куҫ курать ҫавӑнталла кайӑпӑр. Эпӗ сана валли кӑштах хатӗрлерӗм; апат ҫи те, батюшка, Христос хӗвӗнчи пек, ирччен ҫывӑр».

— «Чем свет оставим крепость и пойдем куда глаза глядят. Я тебе кое-что заготовил; покушай-ка, батюшка, да и почивай себе до утра, как у Христа за пазушкой».

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Апат хыҫҫӑн мунчана кайнӑччӗ те пирӗн батюшка, халӗ канать.

— После обеда батюшка наш отправился в баню, а теперь отдыхает.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Апат ҫиместӗн-и? — ыйтрӗ Савельич, хӑйӗн йӑлисене ҫирӗп тытаканскер.

— Не изволишь ли покушать? — спросил Савельич, неизменный в своих привычках.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Ну, Петр Андреич, кӗҫ-вӗҫ татах инкек пулатчӗ, мухтав турра, йӗркеллех иртсе кайрӗ: тӑшманӗ апат ҫиме ларнӑччӗ кӑна, ман мӗскӗнӗм, тӑна кӗрсе йынӑшрӗ ячӗ!..

— Ну, Петр Андреич, чуть было не стряслась беда, да, слава богу, все прошло благополучно: злодей только что уселся обедать, как она, моя бедняжка, очнется да застонет!..

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Отец Герасима вӑл хӑй ун патне апат ҫиме пырасси ҫинчен пӗлтерчӗ.

Он объявил отцу Герасиму, что будет обедать у него.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпир, ним шарламасӑр апат ҫисе, сӗтел хушшинчен ытти чухнехинчен васкарах тухрӑмӑр.

Мы отужинали молча и встали из-за стола скорее обыкновенного.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫак кунтан вара вӑл апат ҫими пулчӗ, тухтӑр ӑна ирӗксӗрлесех ҫупа ҫӑмарта ҫитерме хушрӗ.

С этого дня она перестала есть, и доктор велел кормить ее насильно яйцами и маслом.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗрре ҫапла мӗскӗн Саня, апат хушшинчен тухса, Гаер вӗрентнӗ пек пӗкӗрӗлсе «Тавтапуҫ, атте!» тенине илтсен, эпӗ хама хам пӗлейми пулса кайнине те астӑватӑп.

Я помню отчаяние, овладевшее мною, когда бедная Саня встала из—за стала и, некрасиво присев, как он ее учил, сказала в первый раз: «Благодарю вас, папа».

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Курӑпӑр-ха, курӑпӑр, — терӗ вӑл, — тытатӑн-и эсӗ хӑвӑн сӑмахна: Иван Кузмича апат умӗн пӗрер графинчик эрех кирлӗ пулнӑ пекех, сӑвӑ ҫыракансене те сӑввине итлекенсем кирлӗ пулаканччӗ.

— Посмотрим, — сказал он, — сдержишь ли ты свое слово: стихотворцам нужен слушатель, как Ивану Кузмичу графинчик водки перед обедом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк. Пӗрне-пӗри // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Кӑнтӑрлахи апат яланпа пӗрех комендант патӗнче ҫиеттӗм, вара кунӑн юлашки вӑхӑтне те ҫавӑнтах ирттереттӗм.

Обедал почти всегда у коменданта, где обыкновенно проводил остаток дня.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк. Пӗрне-пӗри // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

«Палашка, чуп-ха, барина апат ҫиме чӗн.

Палашка, позови барина обедать.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Хайхи инвалидпа Палашка ҫиме лартма апат хатӗрлерӗҫ.

Инвалид и Палашка накрывали стол.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ Швабрина итлесе чӗререн кулса ларнӑ вӑхӑтра ӗнер комендант ҫуртӗнче мундир сапласа ларнӑ инвалид пырса кӗчӗ те Василиса Егоровна ячӗпе мана вӗсем патне апат ҫиме чӗнчӗ.

Я смеялся от чистого сердца, как вошел ко мне тот самый инвалид, который чинил мундир в передней коменданта, и от имени Василисы Егоровны позвал меня к ним обедать.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Кантӑк патӗнчен пӑрӑнтӑм та каҫхи апат ҫимесӗрех ҫывӑрма выртрӑм.

Я отошел от окошка и лег спать без ужина.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Апат кам пӗҫерсе паратчӗ?

Кто же вам варил—то?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Паян акӑ ман патӑмра апат ҫиме, хӑна пулма ыйтатӑп, — терӗ.

А сегодня милости просим: отобедать у меня.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Аринушка патӗнче эпир каҫхи апат ҫирӗмӗр.

Мы отужинали у Аринушки.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Зурин мана хӑй патне, салтакла, мӗн-пур мӗн-ҫукпа, кӑнтӑрлахи апат тума чӗнчӗ.

Зурин пригласил меня отобедать с ним вместе чем бог послал, по-солдатски.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анчах та пирӗн эрехе апат ҫинӗ чухне кӑна паратчӗҫ, ӑна та пулин пӗрер черкке ҫеҫ, ҫитменнине тата тӑтӑшах учитӗле памасӑр хӑваркаланӑ пирки, манӑн Бопре часах вырӑс настойкине хӑнӑхрӗ те, вар-хырӑмшӑн сиплӗрех пулӗ тесе, ӑна хӑйӗн тӑван ҫӗршывӗнчи эрехсенчен те мала хума пуҫларӗ.

Но как вино подавалось у нас только за обедом, и то по рюмочке, причем учителя обыкновенно и обносили, то мой Бопре очень скоро привык к русской настойке и даже стал предпочитать ее винам своего отечества, как не в пример более полезную для желудка.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех