Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тӗп сăмах пирĕн базăра пур.
Тӗп (тĕпĕ: тӗп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗтӗмӗшле илсен вӗсен ӗҫӗнчи тӗп никӗс – патшалӑх органӗсенчи тата вырӑнти хӑйтытӑмлӑхсенчи, патшалӑх тата муниципаллӑ учрежденисенчи ӗҫ-хӗле уҫҫӑн тата тӗрӗс тытса пырасси пулса тӑрать.

Куҫарса пулӑш

Патшалӑх пуянлӑхӗ – патшалӑх хыснинчен килет // А.НИКОЛАЕВА. http://gazeta1931.ru/gazeta/3595-patshal ... chen-kilet

Никтинсен ҫемйинче ӑнланупа юрату, пӗр-пӗрне хисеплесси, хӗрхенме пӗлесси, пулӑшу парасси, яваплӑха туясси — тӗп вырӑнта.

Куҫарса пулӑш

Никитинсен ҫемйи – «Ҫемье ҫулталӑкӗ-2019» конкурса хутшӑннӑ // И.ДАНИЛОВА. http://gazeta1931.ru/gazeta/3614-nikitin ... -khutsh-nn

Район больницин тӗп врачӗ Н.Светлова Энтриялӗнчи ФАП заведующине Е.Романовӑна тата Пинерти ФАП заведующине Г.Черновӑна хӑйсен тивӗҫӗсене ӑнӑҫлӑн, яваплӑн пурнӑҫлама ырӑ кӑмӑл-туйӑм, хавхалану сунчӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрмар районӗнче икӗ ФАП уҫӑлчӗ // И.ДАНИЛОВА. http://gazeta1931.ru/gazeta/3525-v-rmar- ... -fap-u-lch

— Ну, ун чух эп чӗррӗн юлам мар та, вӗсене пурне те тӗп тӑватӑп, пӗтеретӗп!

— Ну, тогда я буду драться не на жизнь, а на смерть, всех разорю, всех погублю!

Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Районти тӗп библиотека ӗҫченӗсем йӗркеленӗ кӗнеке выставки те ҫӗршыври театрсен историйӗпе паллашма хистерӗ.

Даже выставка книг, созданная работниками районной библиотеки, побудила познакомиться с историей театров страны.

Театр — асамлӑ тӗнче // В.Смирнова. «Елчӗк Ен», 2019.02.06

Анчах ҫапах та тӗп сӑлтавӗ ҫакӑ: вӑл Марьянкӑран темшӗн хӑрарӗ, тен тусан та ӑна шӳтлӗ юрату сӑмахсем калайман пулӗччӗ.

А главное, почему-то он боялся Марьянки и ни за что бы не решился сказать ей слово шуточной любви.

XXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ун чухне вара унӑн тӗп ӗҫӗ Марьянка пулчӗ.

Тогда главным занятием была Марьянка.

XXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Новомлинск станицине гревен казакӗсен тӗп тымарӗ тесе шутланӑ.

Станица Новомлинская считалась корнем гребенского казачества.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Чеченецсемпе хурӑнташлӑ пулнине халичченех казаксен йӑхӗсем хисеплеҫҫӗ; ирӗккӗн те пӗр ӗҫсӗр-хӗлсӗр пурӑнма, ҫынсене ҫаратма тата вӑрҫӑ вӑрҫма юратнисем вӗсен характерӗн тӗп паллисем пулса тӑраҫҫӗ.

Еще до сих пор казацкие роды считаются родством с чеченскими, и любовь к свободе, праздности, грабежу и войне составляет главные черты их характера.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Тахҫан, тахҫан авалах вӗсен тӗп аслашшӗсем, кивӗ тӗне тытаканскерсем, Российӑран тарса килсе, Терек леш енче, Гребня ҫинчи чеченецсем хушшинче, Аслӑ Чечнян вӑрманлӑ сӑрчӗсен пӗрремӗш хысакӗ ҫине вырнаҫса ларнӑ.

Очень, очень давно предки их, староверы, бежали из России и поселились за Тереком, между чеченцами на Гребне, первом хребте лесистых гор Большой Чечни.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Повеҫӗн тӗп шухӑшне, повӗҫри ҫынсен ячӗсене тата вӗсен характерӗсене пӗр хут кӑна мар улӑштарнӑ.

Куҫарса пулӑш

Л. Н. Толстойӑн «Казаксем» повеҫӗ // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 2 с.

Сӑмахран, ҫур миллионлӑ тӗп хуламӑр Шупашкар чӑваш литературине пӗр писатель те памасть.

Куҫарса пулӑш

Писательсен пӗрлешӗвӗ — 80-ра // Петӗр Ялкир. «Хресчен сасси», 2003.12.16, 3 стр.

Мӗскер иккен-ха ун пурнӑҫӗн тӗп тӗшши?

А что составляет суть его жизни?

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫук, пирӗн ҫинчен, телейсӗр армеутсем, ҫар пехоти, вырӑссен мухтавлӑ та хастар войскин ҫак тӗп йӗтри пирки шухӑшлӑр эсир.

Нет, подумайте вы о нас, несчастных армеутах, об армейской пехоте, об этом главном ядре славного и храброго русского войска.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«Мигунов — сӳрӗк, вӑл чулран касса тунӑ пекех, анчах ӑна хӑнӑхман тӗп судья вырӑнӗ илӗртет тата ҫакӑнпа ҫыхӑннӑ калама ҫук хӑрушла влаҫпа яваплӑх хӑпартлантарать.

«Мигунов — равнодушен, он точно каменный, но ему льстит непривычная роль главного судьи и та страшная власть и ответственность, которые сопряжены с нею.

XX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тӗп алӑк ҫине те, тӗттӗм пӗчӗк пӳлӗмсене кӗмелли тепӗр виҫӗ алӑк ҫине те сарӑ чечек ҫыххисемлӗ хӗрлӗ ҫитсӑран ҫӗленӗ вӑрӑм портьерӑсам ҫакса хунӑ.

Над входной дверью и над тремя другими дверьми, ведущими в темные каморки, висели длинные ситцевые портьеры, красные, в желтых букетах.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унӑн повесть е пысӑк романах ҫырасси киле-киле каятчӗ, ҫав япалан тӗп йӗрӗ — канви — ҫар пурнӑҫӗнчи тискерлӗхпе кичемлӗх пулмаллаччӗ.

Его тянуло написать повесть или большой роман, канвой к которому послужили бы ужас и скука военной жизни.

XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ку мел-ӑслайсене корпус командирӗ шӑпах хӑй шутласа тупса практикӑна кӗртнӗччӗ, вӗсен тӗп пӗлтерӗшӗ — строя тӗрлӗ майпа хӑвӑрттӑн ҫаврӑнтара-ҫаврӑнтара тӑратма пултарассинчеччӗ, ун пек тесессӗн вара начальниксен кирек хӑҫан та тавҫӑруллӑ, пур чухне те пуҫаруллӑ, яланах шухӑшлавлӑ пулмалла.

Приемы эти были изобретены и введены в практику именно самим корпусным командиром и заключались в быстрых перестроениях, требовавших всякий раз от начальников находчивости, быстрой сообразительности и широкой личной инициативы.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Желонерсен офицерӗ Ковако поручик, паянхи кунӑн тӗп паттӑрӗсенчен пӗри, лаша утланнӑ та ҫав йӗр тӑрӑх, ӑна тӳрлетсе те тикӗслесе, каллӗ-маллӗ вирхӗнтерсе ҫӳрет, чӗлпӗрне лӑнчӑ янӑ, ухмахла кӑшкӑрашса сиктерет, калпакӗ ӗнси хыҫнех анса ларнӑ, ытла тӑрӑшнипе хӑй чӑм шыва ӳкнӗ те хӗп-хӗрлӗ хӗремесленнӗ.

Желонерный офицер поручик Ковако, один из главных героев сегодняшнего дня, верхом на лошади носился взад и вперед вдоль этой линии, выравнивая ее, скакал с бешеным криком, распустив поводья, с шапкой на затылке, весь мокрый и красный от старания.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ну-с, хисеплӗ пухӑвӑн тӗп шухӑшӗ мӗнлерехчӗ-ха, эппин?

— Ну-с, итак, какое же резюме почтенного собрания?

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех