Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗ (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑй хулпуҫҫийӗ ҫинче такамӑн алли пулнине туйса илсен ҫаврӑнса пӑхрӗ.
Почувствовав на плече чью-то руку, оглянулась.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл Женя аллине хӑй хулпуҫҫийӗ ҫинчен сирчӗ те йывӑҫ хушшине кӗрсе ҫухалчӗ.
Она сняла со своей шеи женины руки и скрылась за деревьями.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кулагинпа кӳршӗри хапха умӗнче пӗр кӗпе вӗҫҫӗн, хулпуҫҫийӗ ҫине тутӑр уртса янӑ хӗрарӑм шурӑ ҫӳҫлӗ старикпе тата икӗ хӗрарӑмпа калаҫса тӑрать.
У ворот соседнего с Кулагиными двора женщина в одной рубашке и шали, накинутой на плечи, говорила седому старику и двум хуторянкам:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӗрин хулпуҫҫийӗ ҫинче обер-лейтенант погонӗсем.
На плечах у одного отсвечивали обер-лейтенантские погоны.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ашшӗ Якура хулпуҫҫийӗ ҫине йӑтса часах киле илсе ҫитерчӗ.
Духом домчался лесник до дому с Егоркой на спине.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Хулпуҫҫийӗ ҫинчен пӑшалне илсе малалла ӳпӗнчӗ.
Сдёрнул ружьё с плеча, рванул вперёд.

Ӑна вӑл хулпуҫҫийӗ ҫинчен тӗртӗнтерчӗ, пӑшалӗн икӗ кӗпҫинчен те пӗр харӑсах ҫулӑм сирпӗнчӗ, унтан пӑшал сасси кӗрӗслетсе янӑрарӗ.
Вскинул к плечу, из дул полыхнул огонь, грохнули выстрелы.

Юлашки хут ӗсӗклесе илнипе унӑн хулпуҫҫийӗ чӗтренсе илчӗ.
Плечи ее в последний раз дрогнули от затихающих рыданий.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫак хӗрӗн хулпуҫҫийӗ урлӑ, Лукерья Лобова хӗрӗн, Дашӑн шурса кайнӑ сӑнарӗ курӑнать.
Из-за плеча этой девушки виднелось посеревшее лицо Даши, дочери Лукерьи Лобовой.

Зимин ӑна ҫӑмӑллӑн ҫӗклесе хулпуҫҫийӗ ҫине лартрӗ.
Зимин легко поднял его и посадил к себе на плечо.

Эпӗ патака пӗр вӗҫӗнчен тытрӑм, тепӗр вӗҫне ывӑлӑм хӑйӗн хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ те, эпир килелле утрӑмӑр.
Я держал палку в руке, сынишка положил другой конец её себе на плечо.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Аксиньйӑн лӑнчӑр кайнӑ пуҫӗ унӑн хулпуҫҫийӗ ҫинче выртса пычӗ.
Безвольно опущенная голова Аксиньи лежала у него на плече.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӑл шӑппӑн кулса илчӗ, утнӑ ҫӗртех пуҫне Григорий хулпуҫҫийӗ ҫумне тӗршӗнчӗ.
— Она тихо засмеялась, на ходу прижалась к плечу Григория.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пирӗн те канма вӑхӑт, — Фомин арча ҫинчен тӑчӗ, йывӑр аллине Григорий хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.
— Пора и нам на покой, — Фомин встал, опустил тяжелую руку на плечо Григория.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрлаччен вӑл килӗнчех тӳскелесе ларчӗ, анчах юлашкинчен чӑтӑмӗ ҫитеймерӗ, хулпуҫҫийӗ ҫине качака мамакӗнчен ҫыхнӑ шурӑ тутӑр уртрӗ те Мелеховсем патне кайрӗ.
До обеда она кое-как высидела дома, но потом не выдержала и, накинув на плечи белый, козьего пуха платок, пошла к Мелеховым.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл юмаха каласа пӗтерме те ӗлкӗреймерӗ, ачасем тикӗссӗн те лӑпкӑн сывласа выртни хӑлхине килсе кӗчӗ, Мишка, пичӗпе ун хулпуҫҫийӗ ҫумне ҫӑтах тӗршӗнсе, кравать хӗрринче ҫывӑрать.
И не успела закончить сказку, как услышала ровное мерное дыхание детишек, Мишатка лежал с краю, плотно прижавшись лицом к ее плечу.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья ун хулпуҫҫийӗ ҫумне вӗри пичӗпе тӗршӗнчӗ, савӑннипе сывлаймасӑр пӑшӑлтатрӗ:
Прижавшись к ее плечу пылающим лицом, задыхаясь от радости, Аксинья шептала:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья хулпуҫҫийӗ урлӑ шухӑша путнӑ пек таҫталла пӑхса ыйтрӗ:
Задумчиво глядя куда-то через плечо Аксиньи, спросила:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юлташӗн хулпуҫҫийӗ урлӑ куҫкӗски ҫине пӑхса хӑйӗн тӑраткаланса тӑран ҫӳҫ пайӑркине аллипе якатнӑ пек туса илчӗ те шурӑ ҫухипе хӗрлӗ галстукне тӳрлеткелесе, хура блузкин вӑчӑраллӑ тӳммине ҫаклатрӗ.
Глядя в зеркало через плечо товарища, он пришлёпнул ладонью вихор на макушке, поправил белый воротничок и красный галстук, подтянул застёжку-молнию на чёрной блузе.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Чи малта пысӑк пӳллӗ Антон Муравьев салхуллӑн утса пырать, йӗлтӗрне вӑл хулпуҫҫийӗ ҫине ҫӗкленӗ, хул хушшине маскӑллӑ тумтирне хӗстернӗ.
Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика