Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.

вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӗвеланӑҫӗнчи сӑртсем чӑнкӑ хӑпараҫҫӗ, вӗсем ҫинче нимӗн те ӳсмест; ҫурҫӗр енче инҫетре — йывӑҫсем ӳсекен темиҫе сӑрт курӑнаҫҫӗ; хӗвелтухӑҫӗнче — тӳрем вырӑн сарӑлса выртать, унӑн тӑрӑх ҫӗлен пек авкаланса ҫул иртет, ҫав ҫулӑн икӗ айӑккипе йывӑҫсем лартса тухнӑ; кӑнтӑрта — вӑрман тепӗр енче — вулкан конусӗсем мӑнаҫлӑн курӑнса лараҫҫӗ; тепӗр чухне океанри циклонсенчен те кая мар ашкӑнакан тӑвӑлсемпе чӗтренекен шывсен анлӑшӗ ҫакӑнта пӗтет.
На западе — голые вершины, отвесно уходящие в небо; на севере, в отдалении — несколько вершин, покрытых лесом; на востоке — широкая равнина, по которой змеится дорога, обсаженная по сторонам кустами; на юге — за полосой леса — величественные вулканические конусы, замыкающие эту обширную водную площадь, иногда потрясаемую бурями, не уступающими в ярости океанским циклонам.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Йӗри-тавра вӑрман, аялалла кукӑр-макӑр ҫул авкаланса анать.
Крутом лес, зигзагом бежит вниз подъездная дорога.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑрман пек ҫӗкленнӗ алӑсене курсан, Артёмӑн чӗри тепӗр хут сиксе илчӗ, халӗ ӗнтӗ вӑл хӑйӗн кулленхи йывӑрлӑхне туймасӑр, ҫурӑмне кукӑртмасӑр, хӑйӗн вырӑнӗ патнелле утрӗ.
Еще раз дрогнуло сердце Артема, когда глядел на лес поднятых рук, и, уже не чувствуя тяжести своего тела, не сутуля спины, пошел к своему месту.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Чугун ҫул урлӑ каҫнӑ ҫӗрте Павел лашине чарчӗ те вокзал ҫинелле нумайччен пӑхса тӑчӗ, унтан, тимӗр кӑвак лашине тивертсе илсе, ӑна вӑрман ҫулӗпе мӗн чупма пултарнӑ таран ячӗ.
На переезде Павел остановил коня и долго смотрел на вокзал, потом хлестнул вороного, погнал его по лесной дороге во весь опор.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Майдан-Вилла ятлӑ вӑрман хуторӗсенчи колонист-нимӗҫсем пуян пурӑнаҫҫӗ.
Богато живут немцы-колонисты при лесных хуторах Майдан-Виллы.

Вӑрман пуянлӑхӗсене ҫӑлма тесе Соломенка каллех хӑйӗн коллектив вӗсене ячӗ.
Соломенка опять послала свои коллективы, чтобы спасти лесные богатства.

Вӑл хӑйӗн йӗрне арпаштарса пӑтратса пыман, тӳрӗ вӑрман патнелле кайнӑ, ку йӗр — ҫын Польшӑран килнине лайӑхах кӑтартса тӑрать.
Он не запутывал свой след, а шел прямо к лесу, и след показывал отчетливо — человек шел из Польши.

Юрпа витӗннӗ уйсем тӑрӑх чупаҫҫӗ чикӗ юписем, вӑрман уҫлӑхӗ витӗр тухса, тарӑн ҫырсене анса каяҫҫӗ ҫӳлелле шуса тухаҫҫӗ, тӗмесем ҫинче маяк пек курӑнса лараҫҫӗ, шыв хӗррине ҫитсе, ҫӳллӗ ҫыран ҫинчен ют ҫӗршывӑн юр витсе илнӗ тӳрем хирӗсем ҫине тинкерсе пӑхса лараҫҫӗ.
Бегут пограничные столбы по снежным полям, пробираясь сквозь лесные просеки, сбегают в яры, выползают наверх, маячат на холмиках и, добравшись до реки, всматриваются с высокого берега в занесенные снегом равнины чужого края.

Ӑҫта кӑна ӗҫлемен эпӗ, пур ҫӗрте те комсомол комитетӗнчи учёт ӗҫӗ — сӗм вӑрман, пӗр цифрине те ӗненмелле мар.
Где я ни работал, учет и статистика в комсомольских комитетах — непроходимые дебри, и ни одной цифре верить нельзя.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑрман хуллен кӑштӑртатать, сывлӑшра чӗрӗлнӗ ҫӗрӗн ҫуркуннехи шӑрши сисӗнет.
Легкий лесной шелест и весенняя прель возрожденной земли.

Лайӑх ҫанталӑк тепӗр сакӑр кун тытӑнса тӑрас пулсан, эпир вӗт вӑрман каснӑ вырӑна ҫитетпӗрех.
Ведь если погода продержится еще хотя бы дней восемь, то мы подойдем к лесоразработкам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тӗмене татӑкӑн-татӑкӑн салатакан хӑрушӑ сасӑ вӑрман чӑтлӑхне тулса янӑрарӗ, ун тӑрӑх уласа кайрӗ.
Страшный грохот прокатился по лесной чаще, наполняя ее хаосом звуков от разорванного в клочья косогора.

Фёдор тӗмене пӑхса ҫаврӑнчӗ, Токаревпа тата Патошкинпа пӗрле вӑрман хатӗрленӗ ҫӗре лашапа кайса килчӗ.
Федор осмотрел косогор, съездил с Токаревым и Патошкиным в санях к лесоразработке и вернулся обратно.

Вунӑ юланут ҫав вӑхӑтра вӑрман хушшипе лашисене ҫаптара-ҫаптара вӗҫтернӗ.
А в лесу десять всадников нахлестывали лошадей.

Паян губком ҫӗнӗ решени йышӑнчӗ: ҫулӑн малтанхи черетне, вӑрман касма пуҫланӑ тӗле ҫитиччен, 1922 ҫулхи январӗн 1-мӗшӗччен туса пӗтермелле.
Сегодня губком вынес решение: стройку первой очереди, до границы лесоразработки, закончить не позже 1 января 1922 года.

Кивӗ барак патӗнчен вӑрман сӗмлӗхне утлӑ ҫын чӑмрӗ.
От ветхого барака в темноту леса нырнули конь и всадник.

Вӑрман варринче пӗчӗк станци пӗр пӗччен ларать.
Одиноко среди леса ютилась маленькая станция.

Анчах Бояркӑра рабочисене пурӑнма вӑрман шкулӗн ишӗлсе пӗтнӗ ҫурчӗсӗр пуҫне урӑх нимӗнле ҫурт та ҫук.
Но в Боярке рабочим негде жить, одна развалина — школа лесная.

— Пӗр май пур, юлташсем: виҫӗ уйӑх хушшинче станцирен вӑрман хатӗрленӗ ҫӗре, ҫичӗ ҫухрӑм хушшине, ансӑр йӗрлӗ чугун ҫул хывмалла, ӑна уйӑх ҫурӑранах вӑрман каснӑ вырӑна ҫитермелле.
— Есть один выход, товарищи: построить в три месяца узкоколейку от станции до лесоразработок — шесть верст — с таким расчетом, чтобы уже через полтора месяца она была доведена до начала сруба.

Вӑрман хатӗрлев ӗҫе тӗрӗслӳ органӗсен аллине парас».
Дело о разработке передать следственным органам».

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика