Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ура сăмах пирĕн базăра пур.

Ура (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпир вут тавра сикме пуҫларӑмӑр, е авӑна-авӑна илсе, е ҫаврӑна-саврӑна тытса, е алӑ ҫупса, е алӑран алла тытса, пӗр ура ҫинчен теприн ҫине сиксе ташларӑмӑр.
И мы скакали, то пригибаясь, то вертясь, то хлопая в ладоши, вокруг костра, потом брались за руки и, топая, прыгали с ноги на ногу.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ура ҫине тӑркала пуҫласан, пирӗн пата Расщепей килчӗ.
Когда я уже начала подниматься, приехал навестить меня сам Расщепей.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пурте ура ҫине тӑчӗҫ.
Все встали.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ура ҫине тӑрӑр!
— Встать!

Гришка та пӗлнех пулӗ ҫав, мӗншӗн тесен, вӑл хӑй кайран каласа ӑнлантарнӑ тӑрӑх, «Зала ура ҫине тӑратас» — тесе чи малтанхи сӑмахранах ҫухрашма тытӑнчӗ.
Должно быть, и Гришка чувствовал, потому что с первого слова он начал страшно орать, чтобы «поднять зал», как он потом объяснил.

Асфальт ҫине юшкӑн тулса ларнӑ, тротуарсем йӗпенсе кайнӑ — ура часах исленчӗ.
Кляклая жижа уже покрывала асфальт, я шла по расквашенным тротуарам, и ноги у меня через несколько минут промокли.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пер-ик самант эпӗ телефон патӗнчех чӑрманкаласа тӑтӑм, коридорта ура сассисем илтӗнсен, каллех портьера хыҫне чӑмрӑм.
Я постояла несколько мгновений у телефона и, услышав шаги в коридоре, спряталась за портьеру.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫунакан пӗренесем ялкӑшса ӳкеҫҫӗ, треуголкӑсем ҫинче хӗлхемсем хурт пек хӗвӗшеҫҫӗ, хӑрушӑ вутпуҫҫисем ура айне пыра-пыра выртаҫҫӗ.
Рушатся горящие балки, роятся искры над треуголками идущих, раскаленные головешки подкатываются под ноги.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Калаҫма тытӑнсан, апла мар каламаллине хам та туятӑп, анчах тем амакӗ мана аяккинелле туртать, вара эп, ҫул ҫухатса, сӑмах путлӑхӗнче тапаҫланма пуҫлатӑп, анчах ура айӗнчи хытӑ ҫӗр ҫухалсах пырать.
И сама чувствовала, что говорю не так, не то, но меня сносило куда-то в сторону; я барахталась в словах, и мне казалось, что из-под меня уходит земля.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл, ура ҫине сиксе тӑрса, пӳлӗм тӑрӑх ҫӳре пуҫларӗ.
— Он вскочил и возбужденно заходил по комнате.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара Расщепей ура ҫине тӑчӗ те: — Ну, контора, ӗҫ пуҫлама вӑхӑт, — тесе Тятюка алӑ пачӗ.
Потом Расщепей встал и деловито сказал: — Ну, контора, пора за работу, — и подал руку Тате.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара, алӑ ҫупни кӗрлесе тӑнӑ май, гусар сцена ҫине чупса хӑпарать те мана ҫӳле ҫӗклесе илсе, каллех ура ҫине тӑратать.
Потом под гром аплодисментов он выходит на сцену, высоко поднимает меня, потом снова ставит на землю и говорит.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Юнӗҫен корсиканец-хурах тинӗсре пӗтрӗ, вара, юлашки ташӑпа метаморфоза хыҫҫӑн, эпӗ, бояр хӗрӗсен шапкине тӑхӑнса, сцена хӗррине тухрӑм та куракансене ополчени валли парнесем кӳме сӗнтӗм, пӗтӗм вырӑс ҫыннисене пӗрлешме, хамӑр ҫӗршыв ҫине ура пуснӑ юнӗҫен корсиканеца хирӗҫ ҫапӑҫӑва тухма чӗнтӗм.
Кровожадный корсиканец-разбойник гибнет в море, и после заключительной пляски и метаморфозы я, уже в боярском кокошнике, выхожу на край сцены и призываю зрителей пожертвовать на ополчение, зову всех русских людей объединиться на борьбу с кровожадным корсиканцем, ступившим на нашу землю.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ура ҫине тӑчӗ, шпорӗсене чӑнкӑртаттарса, пӳлӗм тавра утса ҫаврӑнчӗ, унтан палашне салтса илсе, кӗтессе тӑратса хучӗ.
Он встал и прошелся по комнате, позвякивая шпорами, отстегнул палаш, поставил его в угол.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Такамӑн мӗлки, сукмак тӑрӑх шӑвӑнса, ман ура вӗҫнех ҫитрӗ.
Чья-то тень словно подтекла мне под ноги на дорожке.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫавӑн чухне ман ура патне пӗр фотографи ӳкерчӗкӗ тухса ӳкрӗ.
При этом большая фотографическая карточка упала к моим ногам.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ура хуман пулсан, эпӗ сана питӗ лайӑх ҫатлаттарнӑ пулӑттӑм.
— Если бы не подножка, я бы тебе здорово залепила.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эсӗ ура хурса ӳкертӗн, апла юрамасть, — терӗ вӑл хӗрсе кайса.
— Ты неправильно подножку подставил, — сказала она оживленно.

Вӑл ура ҫине сиксе те тӑчӗ.
Она вскочила.

Катька ура ҫине тӑчӗ.
Катька встала.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика