Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗнӗ (тĕпĕ: кӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, хӑйӗн пӗчӗкҫӗ ывӑлӗпе арӑмне аса илсе, кӗскен нӗшӗклетсе ячӗ; ҫак ҫиҫӗм пек хӑвӑрт килсе кӗнӗ асаилӳрен пуҫра пӗр чӑтӑмсӑр шухӑш ҫуралчӗ: «Вӗсен куҫӗ умӗнче ҫеҫ вилес марччӗ! Тата… часрахчӗ…»

Он коротко всхлипнул, вспомянув своего сынишку, жену, и от этого вспыхнувшего, как молния, воспоминания родилось нетерпеливое желание: «Только бы не на ихних глазах убили!.. И… поскорее…»

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ нумай пулмасть партине кӗнӗ!..

Я недавно вступил в партию!..

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳрте кӗнӗ чух кашниех ҫӗлӗкне хыврӗ, турӑшсем ҫинелле пӑхса сӑхсӑхрӗ, туя ҫине тайӑнса, чыслӑн сак ҫине пырса ларчӗ.

Каждый из них входил, снимал у порога шапку, крестился на иконы и чинно присаживался на лавку, опираясь на костыль.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫветтуйсен кӑна вӑл вилсен те таса шӑршӑ кӗнӗ пек калаҫаҫҫӗ те, ман шутпа — суя халап ку.

Гутарють, кубыть, у одних святых посля смерти парение идет, а по-моему — живая брехня.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Командир шарламасӑрах ирттерсе ячӗ, анчах тепӗртакран, хутора кӗнӗ хыҫҫӑн, ыйтрӗ:

Командир промолчал, но, спустя немного, когда вошли в хутор, спросил:

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Асса-иртӗхсе ҫуренӗ, айӑпа кӗнӗ, халӗ ак пурне те вӑрҫӑ ҫине йӑвантаратӑн.

Напаскудил, обвиноватился, а теперь все на войну беду сворачиваешь.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Айӑпа кӗнӗ йӗкӗте хӑйӑр ҫине тӑсса пӑрахрӗҫ, йӗмне антарчӗҫ, Христоня, юрӑ ӗнӗрлесе, пекӗпе сарӑ мамӑклӑ кӑчкӑ кӑларнӑ чӗрӗ хулӑсем касрӗ, хӗнекенни Аникушка пулчӗ.

Провинившегося положили на песке, спустили штаны, Христоня перочинным ножом резал хворостины, покрытые желтыми пушистыми китушками, мурлыкая песню, а Аникушка порол.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Усӑсӑр пӗтернӗ патронӑн (кун пирки повстанецсен вӑйӗсен командующийӗн приказӗнче хытӑ хытарса каланӑ) стариксем айӑпа кӗнӗ йӗкӗте ӑс кӗртме шутларӗҫ.

За истраченный по-пустому патрон (что строго воспрещалось приказом командующего повстанческими силами) решили старики виновного наказать.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр ҫамрӑк пӑшалпа персе ярсан тин вӗсене чун кӗнӗ пек пулчӗ.

Оживились, только когда один из молодых выстрелил по зайцу.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑна-кӑна пайтах астивсе курнӑ сотня хвершӑлӗ пуля е снаряд ванчӑкӗ шӑтарса кӗнӗ вырӑна ҫуса тасатӗ, кула-кула, пӗчӗк ачана йӑпатнӑ пек: «Мяукӑн та пи-пи пултӑр, чакакӑн та ап-ап пултӑр, Ванюкӑн ҫеҫ сывалтӑр», — тесе йӑпатӗ.

Будет бывалый сотенный фельдшер промывать пулевой или осколочный надрез и, посмеиваясь, утешать, как дитятю: «У кошки боли, у сороки боли, а у Ванюшки заживи».

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Икӗ пӳлӗмлӗ кивӗ пӳртре, сивӗ ҫил ҫинчен килсе кӗнӗ хыҫҫӑн, канлӗ те ӑшӑ.

В ветхой хате, из двух комнат, было после морозного ветра по-домашнему уютно и тепло.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тулта анат енчен ахӑрашса хӑпарнӑ ҫурхи ҫил тулашать, Базки сӑрчӗ ҫинче юлашки юр лӑстӑкӗ шупка хӗрлӗн йӑлтӑртатса ҫуталать; Дон леш енчи тирек тӑррисем ҫилпе тайкаланса хумханниине курсан, Григорие вӗсем шӑпланма пӗлмесӗр ҫӑран кашланӑ шав хӑлхине килсе кӗнӗ пек туйӑнса кайрӗ.

А за окном взлетами бились весенние низовые ветры, на базковском бугре розово сиял и отсвечивал последний снег, вершины тополей за Доном так раскачивались на ветру, что Григорию при взгляде на них чудился басовитый неумолчный гул.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксен пурте пӗрле кӗпӗрленсе килсе кӗнӗ сотнясем, чуллӑ сӑрт ҫине ҫитсе ҫапӑннӑ шыв юхӑмӗ пек тикӗссӗн, икӗ еннелле уйрӑлса, хӗрлӗармеецсен эскадронӗсене ҫаралтарса хӑварчӗҫ.

Слитная струя казачьих сотен, как стремя реки, наткнувшееся на утес, плавно разлилась на два рукава, обнажив красноармейскую лаву.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑмси шӗвӗрӗлсе тухнӑ, тулӑ улӑмӗ тӗслӗ мӑйӑхӗ тӗксӗмленнӗ, пичӗ-куҫӗ туртӑнса кӗнӗ, чиперленсе кайнӑ.

У него заострился нос, пшеничные усы потемнели, а все лицо строго вытянулось, похорошело.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуҫӗ шӑнса ӗнтӗркенӗ пек хулпуҫҫийӗсем хушшинелле хутланса кӗнӗ, ӗнсине питӗ ӑслайлӑн касса татни хура ҫӳҫ пайӑркисем ҫара пуҫ шӑмми тавра тутӑр ҫӳҫи пек шерепеленсе выртнинченех аван курӑнать.

У него зябко втянута в плечи голова, а затылок срезан начисто умелым ударом: черные сосульки волос бахромой окаймляли обнаженные черепные кости.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пичӗ-куҫӗ чӗп-чӗр юн, кӑкӑрӗпе шалалла туртӑнса кӗнӗ хырӑмӗ тӗлӗнче те симӗс гимнастерки юнпа пӗвӗнсе хытнӑ.

Лицо, зеленая гимнастерка на груди и втянутом животе залиты смерзшейся кровью.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах кунта, сӑрт тӳпинче, инҫетри пӑшал сассисене илтнипе тата сивӗ ҫапнипе стариксене чӗм кӗнӗ пек пулчӗ.

Но здесь, на бугре, доступном вышним ветрам, от далекой стрельбы и холода старики оживились.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юр ӑшне тарӑнрах та тарӑнрах чаваланса кӗнӗ хушӑра казаксем тунсӑхламах пуҫларӗҫ.

Уже заскучали казаки, все глубже зарываясь в снег.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем хваттере кӗнӗ кил ҫеҫенхире тухать.

Двор, где они стали на квартиру, выходил в степь.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Те шуррисем пырса кӗнӗ, те казаксем восстани пуҫланӑ.

Не то белые прорвались, не то казаки восстали.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех