Шырав

Шырав ĕçĕ:

санӑн (тĕпĕ: сан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Санӑн Максим Бунькову», — вуларӑм эп кӑранташпа васкавлӑ ҫырнӑ хут татӑкне, унтан хӗрелсе кайрӑм.
Твой Максим Буньков», — прочел я на клочке бумаги торопливые карандашные строки и даже, кажется, покраснел.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Халь ӗнтӗ тата тепӗр япала ҫинчен, санӑн ыйтӑву пирки.
Теперь еще об одном, о чем ты написал мне.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Савӑнасса вара ку санӑн ҫырӑву пулнӑшӑн савӑнтӑм, тӗлӗнессе…
Обрадовало, потому что это твое письмо, а удивило…

Санӑн ҫырӑву мана савӑнтарса та, тӗлӗнтерсе те пӑрахрӗ (эп юлашки ҫырӑву пирки ҫыратӑп, пӗтӗмпе эпӗ виҫӗ ҫыру илтӗм).
Твое письмо и обрадовало и удивило меня (я пишу о последнем, а всего получила три твоих письма).

Санӑн фронтра пулас ӗмӗтӳ те (ӑна эп аван ӑнланатӑп!) — чӑн-чӑн ачалӑх.
И мечта твоя быть на фронте (я понимаю ее!) — тоже мечта детская.

Эп санӑн ҫырӑвусене илме юратнине эс ӗнтӗ аван пӗлетӗн.
Ты знаешь, я люблю получать твои письма.

Санӑн Сашу».
Твой Саша».

Халь акӑ санӑн ҫырӑвна илтӗм, унта эс хаваслӑ хыпар — гипсна илни ҫинчен — пӗлтернӗ.
А сейчас получил твое письмо с приятным известием: сняли гипс.

— Скворцова лекнӗ, санӑн тусна, Бориса, — ӑнлантарчӗ управдом.
— Скворцова хлопнуло, дружка твоего, Бориса, — сказал управдом.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Йӑлтах ӑнӑҫуллӑ пултӑрччӗ санӑн!
— Пусть все у тебя хорошо будет.

— Пӗлетӗн-и, санӑн Эмилия Генриховну кил-ҫурт кӗнекисене шӑхӑртма тытӑннӑ!
— Да понимаешь ли, твоя Эмилия Генриховна хотела стащить домовые книги!

Каҫхине, пӗтӗм ҫемье пуҫтарӑнса ҫитсен, анне мана хыпар пӗлтерчӗ: — Ӗҫлеме пурпӗрех пӑрахма тивет санӑн, — терӗ.
Вечером мы были все в сборе, когда мать сообщила новость: — Все равно придется тебе бросать работу.

— Санӑн ыран ирех тӑмалла-ҫке! — ҫине тӑрсах калаҫрӗ анне.
— Тебе же чуть свет подниматься! — упорствовала мать.

— Мӗн, чӑнах та ҫавӑн пек тӗксӗм-и санӑн кӑмӑлу?
— И что ж, это ты вправду так мрачно настроен?

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ним те мар, каларӗҫ те санӑн тесе…
— Нет, мне просто сказали, что твои.

Вара вӑл, пӳрнипе Элен ҫине кӑтартса, ҫапла хушса хучӗ: — Ку санӑн арӑму вӗт? — терӗ.
И, указывая пальцем на Элен, он добавил: — Это твоя жена!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Улталама май килмӗ санӑн: Каи-Куму куҫӗсем этемӗн чӗри мӗн тунине витӗрех курса тӑраҫҫӗ.
Тебе не удастся это: глаза Каи-Куму умеют читать в сердцах людей.

— Эппин санӑн тӑванусем пирӗн Тогонгана санпа улӑштарса парас ҫук-и вара?
— И твои братья не примут тебя в обмен на нашего Тогонгу?

— Санӑн юлташусем тата камсем?
— А твои спутники?

— Пӗлмесӗр, анчах куратӑп эпӗ, пурин ҫинчен те санӑн эпӗ пӗлнӗ таранах пӗлес килет иккен…
— Конечно, но я вижу, что ты хочешь знать обо всём столько же, сколько и я…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика